Wzruszanie decyzji w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 155 Kpa musi być podyktowane względami celowości mieszczącymi się w założeniach interesu strony. Wzruszenie decyzji w tym trybie może dotyczyć zarówno decyzji wadliwych jak i niewadliwych. Kryterium oceny jest zawsze istnienie bądź brak w konkretnej sprawie względów natury celowościowej.

1. Jakkolwiek ustawa z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ przewidziała w art. 2 ust. 3 administracyjnoprawny tryb potwierdzania nabycia tego prawa, nie może to zmienić faktu, że treść i sposób wykonywania prawa użytkowania wieczystego są w całości kształtowane przepisami prawa cywilnego. 2. Korzystanie przez przedsiębiorstwo

Z postanowień art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wynika, aby z każdym rodzajem działalności prowadzonej przez jedną osobę była związana odrębna podmiotowość w zakresie podatku od towarów i usług.

Również wówczas, gdy składniki mienia ogólnonarodowego, o których mowa w art. 5 ust. 1-3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, należały w dniu 27 maja 1990 r. do państwowych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania o charakterze ogólnokrajowym /art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy/,

W sytuacji, gdy strona nie przedstawiła żadnego dowodu dokumentującego charakter towaru jako aportu rzeczowego i towar ten został poddany odprawie celnej ostatecznej, nie istnieje możliwość domagania się zwolnienia od cła z tego tytułu, że towarowi nadano później status wkładu niepieniężnego w wyniku działań prawnych spółki. Fakt zaś, że towar krajowy stał się wkładem niepieniężnym, nie może wywrzeć

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony ani do zmiany decyzji ani też do ich oceny z punktu widzenia słuszności, zasad współżycia społecznego, czy też rozważania czy są one dla skarżących krzywdzące, czy też nie.

1. Przepisy art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ wyliczające enumeratywnie wydatki oraz inne obciążenia ponoszone przez podatnika, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, nie zawierają wykluczeń uniemożliwiających właścicielom spółki, będącej osobą prawną rozliczenie wydatków z tytułu podróży służbowych

Wolno stojący garaż /nie znajdujący się w budynku mieszkalnym/, w którym jest przechowywany samochód osobowy wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług w zakresie przewozu osób jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ może mieć zastosowania wyłącznie w sytuacji faktycznego prowadzenia gospodarstwa rolnego, działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej bądź też działalności leśnej. Nie może uzyskać zwolnienia od podatku od nieruchomości podatnik, który dopiero zamierza nieruchomość związać

Wartość sprzedaży towarów i usług w poprzednim roku podatkowym, warunkującym m.in. zwolnienia od podatku VAT, ustanowionego w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, ustala się biorąc pod uwagę łączną wartość uzyskaną ze sprzedaży - obrotu podlegającego opodatkowaniu jak i zwolnionego od opodatkowania.

Ustawodawca - również w odniesieniu do organów samorządu terytorialnego - zobowiązuje prokuratora do zwrócenia się do organu, który wydał wadliwą jego zdaniem uchwałę albo właściwego organu nadzoru z wnioskiem o jej zmianę lub uchylenie, a wyjątkowo wprost do sądu administracyjnego. Za takim rozwiązaniem przemawia też możliwość szybszego i tańszego /w stosunku do postępowania sądowego/ przywrócenia

Przewidziane w art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428/ opinie nie są zaskarżalne do sądu administracyjnego.

Podatnikowi, który otrzymał zwrot nadpłaty podatku wpłaconego na skutek wydanego przez inspektora kontroli skarbowej "wyniku kontroli", który nie ostał się w postępowaniu podatkowym, nie przysługuje oprocentowanie na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Art. 13 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ zastosowany być może jedynie w przypadku prawidłowego i zgodnego z przepisami ustalenia opłaty skarbowej, która w sytuacjach wymienionych w tymże przepisie, z przyczyn od strony niezależnych, może być zwrócona. Brak natomiast podstawy do powoływania się na art. 13 w sytuacji, gdy wymiar opłaty skarbowej dokonany

1. Nie może być dowodem w postępowaniu zarówno księga nierzetelna jak i księga wadliwa /art. 169 par. 1 Kpa/. 2. Pominięcie księgi jako dowodu w postępowaniu nie jest równoznaczne z obowiązkiem dokonywania szacunku obrotów i dochodów /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Syndyk obejmując majątek upadłego i zarządzając nim - zgodnie z art. 90 Prawa upadłościowego działa za upadły podmiot, tym samym nie jest on odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnikiem nadal pozostaje upadły, który nie utracił przez ogłoszenie upadłości prawa własności swego majątku. Podkreślić ponadto należy, że podatek VAT nie jest związany z faktem prowadzenia działalności gospodarczej

1. Przy ocenie konieczności sprawowania przez żołnierza bądź poborowego opieki nad członkiem rodziny /art. 87 ust. 2 pkt 3 i art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ właściwe organy powinny kierować się treścią i zakresem obowiązku alimentacyjnego, o jakim mowa w art. 128 i 129 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego

Na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rada gminy nie może wydawać przepisów porządkowych, dotyczących kwestii spożywania alkoholu, w zakresie w jakim zostało to uregulowane w Kodeksie Wykroczeń bądź w ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze

Par. 69 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ nie wykracza poza upoważnienie zawarte w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

W postępowaniu zmierzającym do wydania decyzji na podstawie art. 25 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75/ nie można stosować zasady obciążania ciężarem dowodu zainteresowanego skoro art. 22 ust. 1 tejże ustawy odnosi się wyłącznie do postępowania zmierzającego do potwierdzenia uprawnień

1. Instytucja przywrócenia terminu przewidziana w art. 58 i art. 59 Kpa jest instytucją prawa procesowego. Na podstawie tych przepisów mogą być przywracane terminy przewidziane przepisami należącymi do prawa procesowego a nie prawa materialnego. Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma bowiem na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych, wynikłych w następstwie uchybienia terminu procesowego

1. Pozbawienie uprawnień kombatanckich osób, o których mowa w art. 25 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75/, następuje w ramach postępowania administracyjnego, które toczy się zasadniczo według reguł określonych w kodeksie postępowania administracyjnego. 2. W zakresie