Skoro urząd skarbowy w sytuacji opisanej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wydaje decyzję w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, /ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje po stronie podatnika obowiązku naliczenia

Skoro w momencie orzekania organy administracyjne nie były w posiadaniu niektórych dowodów w postaci dokumentów, chociaż strona mogła i powinna je powołać w postępowaniu przed tymi organami, to trudno jest uzasadnić pogląd, że organy administracyjne naruszyły prawo. Nie oznacza to jednak, że strona z dowodów takich, które przedłożyła dopiero w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, nie

1. Brak jest podstaw do przyjęcia, że art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ są przepisami ogólnymi w stosunku do dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ i że definicja targowiska z dekretu wyklucza stosowanie art. 15 ust. 2 ustawy przy wymiarze opłat targowych. 2. Wprowadzony

1. Według dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./, targowisko nie wymaga wyznaczenia stosownego miejsca w formie ustalenia lokalizacji, urządzenia go w sposób przewidziany w dekrecie i ustalenia regulaminu targowiska. Targowiskiem zaś dla potrzeb poboru opłaty targowej są wszelkie miejsca, w których faktycznie prowadzona jest działalność handlowa o znamionach

1. Na podstawie przepisów obowiązujących w 1993 r. spółce nie przysługiwał zwrot różnicy pomiędzy podatkiem VAT należnym, a naliczonym od wkładu niepieniężnego /aportu rzeczowego/. 2. Nabycie towarów w formie aportu rzeczowego nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./

1. Zatrudnienie jest pojęciem szerszym niż służba i obejmuje wszystkich zatrudnionych, także tych, którzy wykonują zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Zawężenie tego pojęcia jedynie do tych osób, które wykonują zadania polegające na podejmowaniu rozstrzygnięć kształtujących sytuację prawną osób administrowanych nie ma więc prawnego uzasadnienia. 2. Przy obecnym brzmieniu art. 27 ustawy z dnia

Określenie przedmiotu sprawy jako "odmowy zaniechania poboru podatku w 1993 r. i w przyszłości" nie znajduje podstaw prawnych. Podatnikowi przysługuje prawo ubiegania się o zaniechanie poboru podatku w każdym roku podatkowym, jeżeli znajdzie się w sytuacji uzasadniającej, jego zdaniem, taki wniosek.

Zameldowanie jednego z małżonków na pobyt stały w lokalu wchodzącym w skład małżeńskiej wspólności majątkowej /współwłasność łączna/ nie jest uzależniona od zgody drugiego małżonka.

Od budynków mieszkalnych niezamieszkałych i nie wykorzystywanych na inne cele niż mieszkalne pobiera się podatek od nieruchomości według stawek ustalonych przez rady gmin na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Nieuzasadnione odrzucenie przez organy podatkowe argumentacji mającej świadczyć, iż przedmiot importu jest rzeczą otrzymaną przez fundację, przeznaczoną do działalności statutowej /objętą zwolnieniem od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 15 Prawa celnego/, stanowi naruszenie interesu społecznego, o którym mowa w art. 7 Kpa w związku z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku

Sformułowanie zawarte w art. 12 ust. 2 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylania się od opodatkowania /Dz.U. 1989 nr 62 poz. 374/ pozwala na stosowanie opodatkowania należności licencyjnych w obu umawiających się Państwach, co oznacza

Z zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego oraz ewidencji, której prowadzenie zwalnia od obowiązku dokonywania spisu z natury /M.P. nr 24 poz. 243 / wynika, że prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług /przy zachowaniu innych warunków prawnych/ o kwotę podatku obrotowego

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie wymaga, by każda z nowo powstałych działek w wyniku podziału miała bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Prawidłowe korzystanie z domu mieszkalnego usytuowanego na działce, która w wyniku podziału na podstawie powyższego przepisu nie ma dostępu

1. Budzące wątpliwości informacje spółdzielni mieszkaniowej co do charakteru wkładu oraz co do jego wysokości, jeżeli jest to wkład mieszkaniowy ustalony dla danego lokalu, nie może stanowić rozstrzygającej podstawy wymiaru zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sytuacja taka narusza wymogi art. 7, art. 77 par. 1 Kpa. Ponadto postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia wysokości

Art. 12 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie upoważnia organów administracyjnych ani do zwolnienia, ani do odmawiania zwolnienia. Przepis ten przesądza, które grunty zwolnione są od podatku rolnego. Skoro więc zwolnienie następuje z mocy prawa, żaden organ administracyjny nie ma podstawy prawnej do orzekania w tym zakresie. Jeżeli natomiast dany

Stwierdzona przez Trybunał Konstytucyjny niezgodność par. 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357 ze zm./ z upoważnieniem zawartym w art. 70 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ skutkuje odmową stosowania tego przepisu do sądowej

1. Rozstrzygnięcie materialnoprawnej przesłanki, jaką jest utrata ryczałtowej formy opodatkowania, należy do organu podatkowego, a nie do sądu administracyjnego. Dokonana w wyroku tego sądu ocena legalności decyzji nie stanowi rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Nie do pogodzenia z zasadami wynikającymi w szczególności z art. 7 i 8 Kpa byłoby stosowanie

Paragraf 39 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wymaga wprawdzie, aby towary przywiezione czasowo z zagranicy w celu naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia zostały następnie wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, jednakże nie zawiera warunku, żeby podmiotem

Odmowa udzielenia zezwolenia koncesyjnego /art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ stanowi ograniczenie swobody działalności gospodarczej i w państwie prawa może opierać się wyłącznie na powszechnie obowiązujących przepisach ustawowych. Nie może być taką podstawą przepis porządkowy, wydany przez organ administracji bez upoważnienia

Odliczeniu od przychodów podlegają te koszty, które były poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był wielkością wyjściową dla obliczenia podatku. Chodzi tu o konkretne przychody osiągnięte w danym roku podatkowym, a nie o bliżej nieokreślone przychody, które będą osiągnięte w niewiadomym okresie. W każdej działalności gospodarczej występują, obok kosztów uzyskania przychodów

Zwrócenie się do władz celnych obcego państwa przez organ celny o wyjaśnienie podstawy lub powodów zmian w dokumencie nie daje podstaw do przyjęcia, że rozstrzygnięcie sprawy i wydanie decyzji zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/, a tym samym nie ma podstawy prawnej do wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania. Przepis ten nie może stanowić

W przypadku uiszczenia opłaty skarbowej niezgodnie z właściwością miejscową organu podatkowego, organ podatkowy, który uznaje się za niewłaściwy, winien postąpić zgodnie z zasadami art. 64 i art. 65 Kpa, które mają w tym przypadku odpowiednie zastosowania.

W wypadku nieuznania podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowód w sprawie, a także w razie wadliwości dowodu księgowego, podatnik może wykazać innymi dowodami, że poniósł określony wydatek. Pozwala na to art. 75 Kpa, w myśl którego dowodem może być wszystko, co nie jest sprzeczne z prawem, a może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.