1. Spełnienie przez lokal zamienny wymagań określonych w art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ należy oceniać według stanu występującego w czasie korzystania przez najemcę z uprawnień do uprzednio zajmowanego lokalu, a nie według stanu powstałego po remoncie tego lokalu. 2. Nazwanie w decyzji administracyjnej przydzielonego lokalu zamiennego /art. 6 cytowanej

W przepisie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ określono nie tylko samą zasadę zwolnienia z obowiązku uiszczenia należności i opłaty rocznej osoby ubiegającej się o wyłączenie z produkcji gruntów na cele budownictwa mieszkaniowego - ale tylko o obszarze nie przekraczającym podwójnej powierzchni użytkowej mieszkań na

Odmienne użytkowanie poszczególnych pomieszczeń wchodzących w skład lokalu, bez przebudowy, bądź przeróbek dokonanych za zgodą organu lokalowego na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, nie stwarza sytuacji uzasadniającej roszczenia najemcy o przydzielenie mu innego lokalu w przypadku nakazania w trybie art. 43 ust. 3 prawa lokalowego

1. Przepisy art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa stanowią, że do Naczelnego Sądu Administracyjnego mogą być zaskarżone decyzje administracyjne z powodu niezgodności z prawem; oznacza to, że Sąd dokonuje oceny zaskarżonych decyzji stosując jako kryterium zgodność decyzji z obowiązującymi przepisami aktów ustawodawczych. 2. Kwestia jakie skutki dla obywateli wywoła określony przepis ustawy, a więc również

1. Organ odwoławczy rozpatruje sprawę ponownie merytorycznie w jej całokształcie. Oznacza to, że ma on obowiązek rozpatrzyć wszystkie żądania strony i ustosunkować się do nich w uzasadnieniu swojej decyzji. Zlecenie organowi I instancji, aby udzielił stronie wyjaśnień na niektóre wnioski i zarzuty odwołania jest niedopuszczalne. 2. Kodeks postępowania administracyjnego nie wymaga ani zgody skarżącego

Organ nadzoru, stwierdzając nieważność decyzji ostatecznej, działa jako organ kasacyjny, nie może więc w swojej decyzji rozstrzygać żadnej innej kwestii merytorycznej.

Szkodliwość, o jakiej mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do rangi dóbr przepisem tym chronionych. Przesłanką decyzji, na podstawie tego przepisu wydanej, jest oparte na racjonalnych podstawach ustalenie, że przywóz z zagranicy, wywóz lub przewóz przez polski obszar celny konkretnego utworu lub przekazu

Ocenę czy dane grunty podlegające wyłączeniu z produkcji rolnej /leśnej/ na cele nierolnicze /nieleśne/ należy zakwalifikować jako grunty niezbędne na cele obronności kraju pozostawia się Ministrowi Obrony Narodowej /par. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1977 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów - Dz.U

Świadczenia niepieniężne z tytułu najmu, określone w formie usług remontowo-budowlanych odpowiadających ustalonym kwotom pieniężnym obliczonym w stosunku miesięcznym, stanowią przychód z wynajętych budynków lub ich części w rozumieniu art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./.

Odłogi są to grunty orne, które w ciągu co najmniej dwóch ostatnich lat nie były uprawiane /por. par. 13 pkt 12 "Zasady i sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów oraz sporządzania wykazów gruntów", stanowiących załącznik do zarządzenia Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów - M.P. nr 11 poz. 98/. Organy administracji państwowej przed

Skoro obowiązujące przepisy materialnego prawa administracyjnego nie znają instytucji przedawnienia decyzji administracyjnych, bądź wynikających z nich uprawnień albo obowiązków, to nie pozostają w sprzeczności z prawem działania organów lokalowych, zmierzające do wyegzekwowania, nałożonego niewykonaną od kilku lat decyzją ostateczną, obowiązku opróżnienia lokalu mieszkalnego /art. 60 ust. 1 ustawy

Stosownie do art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłącznie w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy nawiązanego w drodze mianowania. Tym samym nie jest dopuszczalna skarga na odmowę mianowania na stanowisko docenta w trybie art. 165 ust. 1 cyt

Pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłącznie w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy nawiązanego w drodze mianowania i nie jest dopuszczalna skarga na odmowę mianowania pracownika naukowo-dydaktycznego na stanowisko docenta w trybie art. 165 pkt 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/.

W rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych /Dz.U. nr 43 poz. 197 ze zm./ Spółdzielnia Rzemieślnicza jest płatnikiem podatku tylko z tytułu usług wykonywanych świadczeń za jej pośrednictwem a nie na podstawie wykonywanych

Niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na korespondencję właściwych organów PPTT i /lub/ Ministra Łączności, nie mającą charakteru odmowy wykonania usługi abonamentu telefonicznego, lecz informującą o braku możliwości technicznych wykonania usługi.

Warunek wykazania się przez inwestora prawem do dysponowania nieruchomością /art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229/ należy uznać za spełniony, jeśli inwestor na przykład uzyska zgodę właściciela nieruchomości na budowę projektowanego obiektu.

Sąd uznaje wycofanie skargi na decyzję administracyjną za niedopuszczalne, jeżeli w wyniku takiego wycofania skargi i - w konsekwencji - umorzenia postępowania przed sądem administracyjnym /art. 355 par. 1 Kpc/ pozostałaby w obrocie prawnym decyzja dotknięta jedną z wad uzasadniających stwierdzenie jej nieważności /art. 203 par. 4 Kpc w związku z art. 211 i art. 156 par. 1 Kpa/.