Nie respektowanie opinii Zarządu Kółka Rolniczego i Rady Sołeckiej w postępowaniu administracyjnym pierwszej i drugiej instancji - co do zasad sprzedaży gruntów rolnych - nie daje im podstaw do występowania ze skargą przed Naczelnym Sądem Administracyjnym na prawach strony, jeżeli nie występowały o dopuszczenie ich do udziału w postępowaniu administracyjnym na warunkach ustalonych dla organizacji społecznych

Przepisy ustawy o gospodarce gruntami i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie upoważniają organów administracji państwowej do określania opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntów za okres poprzedzający ustanowienie tego prawa.

1. Systematyka ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie stwarza podstaw prawnych do uzależnienia zastosowania jej art. 89 ust. 2 od przesłanek wyrażonych w zdaniu otwierającym jej art. 2 ust. 1. Skoro art. 89 ust. 2 jako przepis szczególny, zamieszczony w rozdziale obejmującym przepisy przejściowe i końcowe, nie zawiera zgodności

Stwierdzenie nieważności decyzji zamiast rozpatrzenia wniesionego przez stronę w terminie odwołania, narusza wyrażoną w art. 15 Kpa fundamentalną zasadę dwuinstancyjności postępowania, a tym samym wyczerpuje znamiona rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Organ odwoławczy, rozpatrując sprawę ponownie co do jej istoty, jest obowiązany usunąć te wadliwości decyzji, których dopuścił się organ I instancji. Uchylenie decyzji w toku instancji z powodu błędnego powołania podstawy prawnej oraz niewłaściwego jej uzasadnienia jest sprzeczne z przepisami art. 138 Kpa.

1. O charakterze świadczeń będących przedmiotem opodatkowania nie decyduje nazwa umowy zawartej między stronami świadczeń, a jej treść. 2. Zgodnie z par. 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1985 r. w sprawie opodatkowania podatkiem scalonym niektórych jednostek gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 28 poz. 119/ przez kooperację rozumie się wykonanie elementów produktów finalnych

Obliczanie należności za wodę pobraną przez osobę fizyczną z wodociągu wiejskiego dla celów gospodarczych nie następuje w formie decyzji administracyjnej nawet wówczas, gdy ilość zużytej wody jest ustalona szacunkowo.

Naczelny Sąd Administracyjny nie może dokonywać - badając odmowę stwierdzenia uprawnień do świadczeń należnych kombatantom - samodzielnych ustaleń faktycznych wkraczających w kompetencje ZBoWiD. Sąd może ocenić tylko, czy odmowna decyzja organów ZBoWiD nie narusza przepisów Kpa normujących zasady postępowania dowodowego /w sposób mający wpływ na wynik sprawy/.

Wyrażona w art. 9 Kpa zasada należytego, wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenia ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania - nie zobowiązują organu do doradztwa w sprawach wykraczających poza przedmiot tego postępowania.

Jeżeli szczegółowe przepisy podatkowe powierzają określonym podmiotom obliczanie i pobieranie od podatnika podatku i wpłacanie go na właściwy rachunek, to podmiot ten staje się płatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ bez względu na to, czy w przepisach szczegółowych został on wyraźnie nazwany płatnikiem.

Pojęcie gruntu rolnego występujące w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie może być definiowane w oderwaniu od definicji tego pojęcia zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.

Wzruszając w trybie art. 200 par. 2 Kpa własną decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji organu stopnia wojewódzkiego, naczelny organ administracji państwowej powinien orzec o stwierdzeniu nieważności decyzji organu stopnia wojewódzkiego.

W sprawie o wydanie pozwolenia na budowę, rozpoznawanej w czasie obowiązywania planu zagospodarowania przestrzennego, przewidywana możliwość zmiany przeznaczenia terenu w nowo opracowywanym projekcie takiego planu nie stanowi przesłanki zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, niezależnie od tego, w jakim stadium opracowania znajduje się plan.

Dla zastosowania przepisu art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/, konieczne jest ustalenie: 1) że mianowany pracownik naukowo-dydaktyczny nie wywiązuje się ze swych obowiązków; - a) dydaktycznych lub - b) wychowawczych albo - c) naukowych oraz, że 2) to niewywiązywanie się z obowiązków jest takiego rodzaju lub o takim nasileniu, że kwalifikuje

Naczelny Sąd Administracyjny nie może dokonywać samodzielnych ustaleń faktycznych wkraczających w kompetencje ZBoWiD.

1. Regulacja warunków udzielania, a tym samym i możliwości odmówienia udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej przez organizacje społeczne w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 października 1985 r. w sprawie działalności gospodarczej organizacji społecznych /Dz.U. nr 51 poz. 265/ ogranicza się w zasadzie do spraw proceduralnych i kompetencyjnych. Tym samym warunki udzielania

Niedopuszczalne jest przenoszenie wprost rozwiązań zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego w części poświęconej zobowiązaniom /art. 523 i art. 548 Kc/, do postępowania administracyjnego, określającego decyzją administracyjną obowiązek uiszczenia kwot tytułem należności i opłaty rocznej.

Różnica rozwiązań technicznych w lokalnych urządzeniach ogrzewczych, wynikająca z użycia różnych rodzajów energii grzewczej, nie daje podstawy do uznania, że przydzielony lokal zamienny ma gorsze wyposażenie techniczne w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, niż lokal dotychczas zajmowany.

We wszystkich rodzajach świadczeń z zakresu ubezpieczenia społecznego, w tym również świadczeń przyznawanych w drodze wyjątku przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie decyzji uznaniowych przewidzianych w art. 65 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 267/, nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przydział lokalu lub pomieszczenia zastępczego na czas oznaczony /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ może w przyszłości niekorzystnie oddziaływać na uzasadnione interesy najemcy, m.in. przez ograniczenie możliwości skorzystania z niektórych instytucji prawa lokalowego, takich jak np. zamiana lokali /art. 52/ lub tzw. rozgęszczenie /art. 34

W miejscowościach, dla których nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, również podział nieruchomości, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, może być dokonany na zasadzie określonej w art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz.

Regulacji prawnej przewidzianej w art. 87 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ może podlegać jedynie prawo użytkowania nabyte przed dniem 1 sierpnia 1985 r. na podstawie aktu administracyjnego albo stosownego oświadczenia o przekazaniu terenu między jednostkami państwowymi.

Nie ma znaczenia dla wyniku rozpoznawanej sprawy kto mieszkał i pracował w gospodarstwie rolnym w dacie 29 kwietnia 1955 r. Istotne jest kto gospodarował na spornej nieruchomości. Przez gospodarowanie należy rozumieć prowadzenie gospodarstwa rolnego w sensie podejmowania m.in. decyzji o sposobie użytkowania gruntów, rodzaju podejmowanej produkcji rolnej, oraz zaciągania zobowiązań związanych z działalnością