Wyposażenie spornego pokoju w trzon kuchenny nie stanowi o samodzielności lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.
Skarga na zwłokę w załatwieniu sprawy /art. 216 par. 1 Kpa/, wniesiona przez stronę po wydaniu i doręczeniu jej decyzji, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 i art. 207 par. 6 w związku z art. 216 par. 5 Kpa/, gdy zaś decyzja została wydana po wniesieniu skargi, przed jej rozpoznaniem przez ten sąd, postępowanie sądowe podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe
Żaden przepis zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 31 grudnia 1985 r. w sprawie określenia limitów przyjęć i zakresu egzaminu wstępnego na pierwszy rok studiów oraz zasad przyznawania punktów dodatkowych w akademiach medycznych w roku akademickim 1986/87 /Dz.Urz. MZiOS 1986 nr 2 poz. 6/ nie upoważnia organów prowadzących postępowanie rekrutacyjne do uznaniowego odstępowania od ściśle
Kandydat, któremu decyzją administracyjną odmówiono przyjęcia na studia wyższe, korzystając wobec niej z ochrony jaką zapewnia kontrola instancyjna i sądowo-administracyjna może postawić zarzut nieprawidłowego, sprzecznego z poziomem wiedzy przewidzianym w programie szkoły średniej, ustalenia wzorcowych odpowiedzi na poszczególne pytania egzaminu testowego a obowiązkiem organów kontrolujących zakwestionowaną
Zasada równości wobec prawa wymaga, by pobyt w tym samym obozie i z tych samych przyczyn powodował te same skutki prawne w zakresie uprawnień kombatanckich przyznawanych na podstawie ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/.
Nie może być przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego sprawa, która w drugiej instancji została ostatecznie załatwiona orzeczeniem w formie postanowienia.
Jeżeli wspólnicy posiadają uprawnienia do działalności rzemieślniczej w ramach spółki - to osobno powinni być brani pod uwagę w zakresie ustalenia wysokości dochodu osiągniętego w roku 1985 z działalności gospodarczej.
Obowiązek wymierzenia przez organ administracji kary pieniężnej za nieodpowiedni stan ścieków wprowadzanych do wód i do ziemi /art. 130 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ jest niezależny od przyczyn powodujących taki stan rzeczy i łączy się z samym faktem wprowadzenia ścieków, które nie odpowiadają wymaganym warunkom.