Jeżeli pomieszczenie gospodarcze /komórka/, usytuowane poza lokalem mieszkalnym, wykorzystywane jest choćby w części przez najemcę lokalu mieszkalnego do przechowywania opału z powodu braku piwnicy, to najemca tego lokalu nie ma obowiązku płacenia czynszu najmu za korzystanie z tego pomieszczenia /par. 2 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1983 r. w sprawie czynszów najmu za lokale

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 października 1981 r. w sprawie obowiązku dokumentowania zakupu niektórych materiałów przez rzemieślników opłacających podatki w formie ryczałtu /Dz.U. nr 27 poz. 144/ ustanawia nie tylko obowiązek dokumentowania /przechowywanie dokumentów oraz ich rejestrację w książce zakupu/ nabycia w drodze zakupu materiałów /wymienionych w załączniku do tego rozporządzenia

Zmiana w trybie art. 155 Kpa decyzji ostatecznej /zezwolenia/, określającej warunki wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących własność Państwa, jeżeli zmierzałaby do zwiększenia ilości i pogorszenia stanu i składu ścieków wprowadzanych do tych urządzeń, może nastąpić przed upływem okresu, na jaki zezwolenie to zostało wydane, tylko za zgodą przedsiębiorstwa, w którego zarządzie

Wyłączenie stacji telefonicznej abonentowi może nastąpić wyłącznie na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej. W przypadku powstawania sporu pomiędzy PPTT a osobą trzecią, której nie łączy z PPTT stosunek prawny zobowiązujący do świadczenia usług o charakterze powszechnym /art. 44 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/, organ PPTT nie jest uprawniony

W sytuacji gdy osoba zamieszkała razem z byłym członkiem i mu bliska ma możność zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych poza lokalem byłego członka, roszczenie o przyjęcie do spółdzielni i o przydział lokalu po byłym członku w ogóle nie powstaje.

Prawo do abonamentu telefonicznego nie jest przedmiotem majątkowym stanowiącym dorobek małżonków w rozumieniu art. 32 § 1 k.r.o., wobec czego w postępowaniu o podział majątku wspólnego sąd nie może rozstrzygać, któremu z uczestników tego postępowania przypadnie prawo do takiego abonamentu.

Dopuszczalne jest uregulowanie przez sąd sposobu korzystania z lokalu mieszkalnego między kilku współnajemcami, którzy wstąpili w stosunek najmu tego lokalu na podstawie art. 691 k.c., jeżeli w drodze umowy między nimi a wynajmującym lub w drodze decyzji organu lokalowego nie doszło do podziału takiego lokalu przez stworzenie odrębnych przedmiotów najmu dla każdego z tych współnajemców.

Uprawnienie do przebywania w lokalu w znaczeniu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ musi wynikać z ważnego tytułu prawnego i pozostawać w łączności z nim. Uprawnienia tego nie można wyprowadzić z potwierdzenia dokonanego w myśl par. 7 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r.

Przepis art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ ustanawia w ust. 3 obowiązek orzeczenia przepadku towarów celnych określonych w ust. 1 tego przepisu. Obowiązek taki powstaje wówczas gdy dany towar celny będący nośnikiem informacji zawiera treść szkodliwą dla dobra i interesów PRL /według art. 13 ust. 1 prawa celnego/. Z powyższego wynika, że aby orzec

Zamieszczenie w decyzji o zatwierdzenie planu realizacyjnego rozstrzygnięcia co do granic przyszłej inwestycji nie narusza par. 15 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./.

1. Par. 9 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1983 r. w sprawie podatku wyrównawczego /Dz.U. nr 42 poz. 189/ nie ma na celu preferowania zakupu maszyn przydatnych tylko w ogrodnictwie a nieprzydatnych przy innych rodzajach produkcji rolnej. 2. Wobec braku definicji pojęcia specjalistycznych maszyn dla ogrodnictwa w prawie podatkowym, należy przyjąć, że specjalistyczne w rozumieniu

Przeciwko bankowi (osobie prawnej), prowadzącemu działalność na obszarze całego Państwa, można wytoczyć powództwo o roszczenie majątkowe według siedziby oddziału wojewódzkiego, z którego działalnością wiąże się dochodzone roszczenie (art. 31 i 33 k.p.c.).

Skoro organ podjął czynności aktualizacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części obejmującej teren, na którym wzniesiono samowolnie obiekty budowlane wbrew dotychczasowym ustaleniom tego planu, to od wyników dokonanych ocen, o jakich mowa w art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 lipca 1982 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz. 185/, i od zajętego w tym zakresie stanowiska

1. Organy gospodarki energetycznej są uprawnione do wydawania decyzji administracyjnych już w postępowaniu o uzgodnienie rozwiązań technicznych przygotowywanej inwestycji, prowadzonym na podstawie art. 16 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej /Dz.U. nr 21 poz. 96/ i przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie uzgadniania rozwiązań technicznych

Zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego podlegają jedynie decyzje administracyjne /art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa/ wydane w sprawie praw i obowiązków stron i do nich kierowane; nie podlegają natomiast zaskarżeniu działania administracji podjęte w innej formie, np wytycznych organu nadrzędnego co do sposobu załatwienia skargi lub wniosku.

1. Decyzja o rozbiórce obiektu budowlanego, skierowana do jego użytkownika, który nie jest właścicielem, ani zarządcą tego obiektu, jest nieważna z przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Wykonanie decyzji nakazującej rozbiórkę obiektu budowlanego oznacza, że decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne. Naczelny Sąd Administracyjny uwzględniając skargę na taką decyzję, stwierdza jej niezgodność

Na postanowienie sądu rejonowego uchylające czynność komornika, wydane w wyniku rozpoznania skargi na czynności komornika, przysługuje zażalenie do sądu rewizyjnego wówczas, gdy zaskarżone postanowienie zmierza do zakończenia postępowania (art. 394 § 1 in principio k.p.c. w związku z art. 13 § 2 i art. 767 § 3 k.p.c.).

Potwierdzenie uprawnień do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie /art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, dokonywane przez właściciela lub zarządcę budynku /art. 29 ust. 1 ustawy/, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa.

Odmowa udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, ani bezczynnością o której mowa w art. 216 par. 1 Kpa. Nie jest także "odmową udzielenia informacji" w sensie art. 4 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy.