Ocenie sądu administracyjnego podlega legalność działania organu podatkowego, a nie zasadność i celowość odmowy. Kontrolą sądu objęta jest zatem ta część postępowania administracyjnego, która odnosi się do ustalenia przez organy podatkowe faktu istnienia przesłanek warunkujących zastosowanie ulgi przewidzianej w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Pojęcie "miejsca odpłatnego zbycia", o jakim mowa w art. 14 ust. 2 u.p.d.o.p. nakazuje wprawdzie przeanalizowanie w pierwszej kolejności danych z rynku lokalnego (najbliższego sąsiedztwa nieruchomości), ale nie wyklucza sięgnięcia do informacji z innych obszarów (np. obszarów sąsiadujących) jako bardziej miarodajnych, przykładowo z uwagi na cechy dokonywanych transakcji sprzedaży, czy też parametry

W postępowaniu podatkowym dopuszcza się odstępstwo od zasady bezpośredniości, a stan faktyczny może zostać ustalony na podstawie dowodów przeprowadzonych w innym postępowaniu. Nie istnieje jakikolwiek prawny nakaz, aby w toku niniejszego postępowania koniecznym było powtórzenie np. przesłuchania świadka, który zeznawał w innym postępowaniu. W konsekwencji korzystanie z tak uzyskanych zeznań samo w

Sądy administracyjne kontrolujące legalność decyzji podatkowych wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. powinny – w myśl wyroku Trybunału Konstytucyjnego o sygn. akt P 49/13 - stosować powołany przepis prawa do chwili jego derogacji, aplikując wnioski i wytyczne wynikające z treści orzeczeń Trybunału, przy uwzględnieniu konkretnych stanów faktycznych w zawisłych przed sądami sprawach.

Organ podatkowy nie musi korzystać z opinii specjalisty, jeśli z innych dowodów jednoznacznie wynika, kiedy zarząd spółki powinien był złożyć wniosek o jej upadłość.

Negując opinię biegłego i polemizując z jego wnioskami w sferze wymagającej wiadomości specjalnych, bez zasięgnięcia opinii innego biegłego, dochodzi do naruszenia art. 278 k.p.c. oraz art. 286 k.p.c.

Brak wyraźnego stwierdzenia w rozstrzygnięciu decyzji, że dany członek zarządu spółki odpowiada solidarnie z pozostałymi członkami tego zarządu (i ze spółką) za zaległości spółki nie może stanowić wystarczającej podstawy uchylenia tej decyzji, a tym bardziej stwierdzenia jej nieważności.

Z § 237 ust. 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz.U. z 1996 r. Nr 122, poz. 576) wynika obowiązek modernizacji kontenerowych stacji paliw płynnych wybudowanych i dopuszczonych do użytku

Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, iż podmiot ten działa bezpośrednio, we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Kryterium interesu prawnego ma charakter materialno - prawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego, a kwestionowanym w skardze aktem lub czynnością

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma, co do zasady, przeszkód, aby w postępowaniu dowodowym prowadzonym w danej sprawie posiłkować się opinią rzeczoznawcy, sporządzoną w innej sprawie, ale tego rodzaju dowód może być dopuszczony jedynie wtedy, gdy opinia taka zawiera pewne ogólne treści, które mogą być odnoszone również do innej sprawy niż ta, dla potrzeb której opinia taka została sporządzona

Interes prawny podmiotu żądającego dopuszczenia do udziału w postępowaniu jako strona, ewentualnie wnoszącego o wznowienie postępowania, w którym podmiot ten miał nie brać udziału, powinien być konkretny i realny. Wprawdzie zgodzić się należy z prezentowany w orzecznictwie stanowiskiem, zgodnie z którym o istnieniu interesu prawnego nie przesądza stwierdzenie wyłącznie oddziaływania o charakterze ponadnormatywnym

Naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie polega na pominięciu obowiązującego przepisu, który powinien być zastosowany w konkretnej sprawie. Wadliwość tej postaci naruszenia prawa sprowadza się w istocie do wadliwego wyboru przez sąd orzekający normy prawnej lub mylnej subsumpcji.

W doktrynie trafnie wskazuje się, że w sferze prawa publicznego ochrona samodzielności powiatu polega, najogólniej rzecz biorąc, na przyznaniu powiatowi prawa do wniesienia skargi lub wniosku do sądu administracyjnego.

Właściwym dokumentem, z którego wynikałoby upoważnienie do udzielenia pełnomocnictwa procesowego przez stowarzyszenie zwykłe, jest dokument podpisany przez wszystkich członków stowarzyszenia zwykłego. Źródłem takiego upoważnienia nie można natomiast uznać regulaminu, jako dokumentu statuującego tylko powstanie stowarzyszenia zwykłego.