Jeżeli kobieta pobierająca zasiłek dla bezrobotnych zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ urodzi dziecko w okresie przedłużonego okresu pobierania zasiłku o 7 miesięcy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie wydłużenia okresu pobierania zasiłków w rejonach administracyjnych /

Cechą charakterystyczną współczesnej techniki wymiaru i poboru podatków jest radykalne odchodzenie od sytuacji, w których zobowiązanie podatkowe powstaje w drodze wydania i doręczania decyzji ustalających wysokość zobowiązań. W sposób wyraźny są preferowane przez ustawodawcę techniki obliczania i poboru podatku przez płatników oraz samoobliczenie podatku przez samego podatnika. Przejawem powyższej

Wniosek o ponowne badanie, o jakim mowa w par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, może być wyrażony również przez złożenie jednostce organizacyjnej wymienionej w tym przepisie oświadczenia kwestionującego orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

1. Przepis art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie uzależnia jego stosowania od tego, czy w ogólnym rozrachunku wystąpił niedobór podatku, istotne jest, że umowa między stronami określa dla jednej z nich, to jest producenta, warunki rażąco niekorzystne pozwalające

W razie wystąpienia rażących dysproporcji między wysokością dochodu udokumentowaną przez osobę lub rodzinę ubiegającą się o pomoc a rzeczywistą sytuacją majątkową, kierownik ośrodka pomocy społecznej, na wniosek pracownika socjalnego może odmówić przyznania świadczenia z pomocy społecznej. Taka możliwość wynika z art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993

Unormowanie zawarte w par. 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, ulg, zwolnień i trybu płatności tego podatku /Dz.U. nr 38 poz. 165 ze zm./ dotyczy w istocie dwóch grup wyrobów

Z samego faktu, że skarżący nie zgłosił się na egzamin nie wynika, iż nie zna on przepisów dotyczących obchodzenia się z bronią.

Ratio legis użytego w art. 2 ust. 1 in fine ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ zwroty "nie narusza to praw osób trzecich" polega na zapewnieniu ochrony praw byłych właścicieli do wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu w rozumieniu art. 69 ust

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie uzależnia prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kwot wydatkowanych na wkład budowlany od jego wpłacenia w pełnej wysokości.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./, pozwolenie na broń nie może być wydane osobom cierpiącym na chorobę psychiczną. Jeżeli skarżący uchyla się celowo od dalszych badań psychiatrycznych, zarządzonych w czasie prowadzonego postępowania, to organy orzekające Policji miały prawo - w ramach przysługującej

Zakładanie z góry, że wszystkie rabaty powyżej pewnego pułapu są "podejrzane" nie znajduje oparcia w przepisach prawa. Jeżeli organ celny poweźmie uzasadnione podejrzenie, że przedstawione mu dokumenty nie są zgodne z rzeczywistością, to powinien stronie w sposób wyraźny przedstawić te wątpliwości i ewentualnie żądać ich wyjaśnienia.

Przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ nie dają podstawy do odrębnego orzekania w przedmiocie zezwolenia bądź odmowy zezwolenia na zakup broni.

Brak jest podstaw do odliczenia wydatków poniesionych na zakup lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku, który został wybudowany przez osobę prawną, która nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie budownictwa mieszkaniowego. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że lokal w momencie nabycia znajdował się w stanie surowym.

1. Przekształcenie przedsiębiorstwa stanowiącego własność gminy w zakład budżetowy uzasadnia przejście zobowiązania podatkowego tego przedsiębiorstwa na inny podmiot prawny na zasadzie art. 40 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych przejście obowiązku

1. Z treści art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ wynika, że organy Policji wydają pozwolenie na broń tylko wówczas, gdy okoliczności faktyczne powołane przez stronę uzasadniają wydanie takiego pozwolenia. Ustawa nie wymienia kryteriów, którymi organy Policji winny się kierować. Oznacza to, że organ Policji właściwy w

1. Z treści art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ wynika, że organy Policji wydają pozwolenie na broń wówczas, gdy okoliczności faktyczne powołane we wniosku uzasadniają wydanie takiego pozwolenia. 2. Nie sposób organom Policji zarzucić naruszenia prawa przez konsekwentne przyjmowanie, że broń do ochrony osobistej mogą

1. Poczucie osobistego zagrożenia, nie poparte żadnymi konkretnymi dowodami, nie daje jakichkolwiek podstaw do wydania pozwolenia na broń. Także prowadzenie działalności gospodarczej, przechowywania i przewożenia znacznych kwot pieniężnych nie uzasadnia wydania pozwolenia na broń gazową. 2. Okoliczność, że skarżący posiadał w przeszłości pozwolenie na broń gazową nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia

Wniosek o konieczności wydania jednej decyzji kończącej wznowione postępowanie wypływa z art. 149 par. 2 Kpa, zgodnie z którym postanowienie o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy; wynika z tego, że postanowienie to wszczyna jedno postępowanie, w którym bada się zarówno przyczyny wznowienia, jak i

Ustalenia dotyczące miejsca i warunków realizacji inwestycji, dokonane w postępowaniu lokalizacyjnym i ujęte w ostatecznej decyzji lokalizacyjnej, są wiążące dla organów administracji, właściwych w sprawach określonych w Prawie budowlanym.

1. Umowa ubezpieczeniowa może być zawarta bezpośrednio pomiędzy ubezpieczycielem a ubezpieczającym /art. 3 ust. 2/ lub pomiędzy tymi podmiotami za pośrednictwem osoby fizycznej bądź prawnej zajmującej się świadczeniem tego rodzaju usług /art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej - Dz.U. nr 59 poz. 344/. Pośrednictwem tym mogą zajmować się tylko maklerzy ubezpieczeniowi

Przyznanie świadczenia emerytalno-rentowego w kwocie zaliczkowej nie kończy postępowania w sprawie. Ostateczne ustalenie wysokości świadczenia, po przedłożeniu dowodów niezbędnych do jej określenia, następuje na podstawie tego samego wniosku.

Podatek obrotowy jest innego rodzaju świadczeniem publicznym aniżeli cło. Przede wszystkim nie jest on opłatą. Opiera się na zupełnie innej podstawie prawnej i inny jest jego charakter. Inne opłaty od jakich zwalnia art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. 41 poz. 325 ze zm./ to opłaty przewidziane w prawie celnym jak opłaty