Odmowa udzielenia zezwolenia koncesyjnego /art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ stanowi ograniczenie swobody działalności gospodarczej i w państwie prawa może opierać się wyłącznie na powszechnie obowiązujących przepisach ustawowych. Nie może być taką podstawą przepis porządkowy, wydany przez organ administracji bez upoważnienia

W przypadku uiszczenia opłaty skarbowej niezgodnie z właściwością miejscową organu podatkowego, organ podatkowy, który uznaje się za niewłaściwy, winien postąpić zgodnie z zasadami art. 64 i art. 65 Kpa, które mają w tym przypadku odpowiednie zastosowania.

Odliczeniu od przychodów podlegają te koszty, które były poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był wielkością wyjściową dla obliczenia podatku. Chodzi tu o konkretne przychody osiągnięte w danym roku podatkowym, a nie o bliżej nieokreślone przychody, które będą osiągnięte w niewiadomym okresie. W każdej działalności gospodarczej występują, obok kosztów uzyskania przychodów

Paragraf 39 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wymaga wprawdzie, aby towary przywiezione czasowo z zagranicy w celu naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia zostały następnie wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, jednakże nie zawiera warunku, żeby podmiotem

W wypadku nieuznania podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowód w sprawie, a także w razie wadliwości dowodu księgowego, podatnik może wykazać innymi dowodami, że poniósł określony wydatek. Pozwala na to art. 75 Kpa, w myśl którego dowodem może być wszystko, co nie jest sprzeczne z prawem, a może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.

1. Zobowiązanie z tytułu podatku obrotowego od towarów sprowadzonych lub nadesłanych z zagranicy /tzw. "podatek graniczny" lub "importowy"/ powstaje w sposób wskazany w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Decyzja korygująca, wydana w trybie art. 175 par. 1 Kpa nie jest decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe w rozumieniu

Stosownie do art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ spółdzielnie użytkując grunty, do których stosuje się przepisy o zarządzie, korzystają z nieruchomości zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki. W tak określonej treści użytkowania mieści się dopuszczalność wykonywania tego prawa przez najemców

Wyrażenie przez radnego, na sesji rady gminy i w ramach porządku jej obrad, krytycznej oceny zawodowej przydatności kandydata do objęcia stanowiska w urzędzie gminy, mieści się w granicach uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.) i z tego powodu nie stanowi przestępstwa określonego w art. 178 § 1 k.k

Organ koncesyjny, któremu z mocy prawa są przyznane pewne obowiązki, winien dostosować strukturę organizacyjną umożliwiającą ich należyte wykonywanie, nie może bez uzasadnionej podstawy powodować ograniczenia działalności gospodarczej.

1. Normy zawarte w przepisach art. 168 i 169 Kpa ustanawiają domniemanie prawdziwości zeznania podatkowego lub księgi podatkowej. Oznacza to, że stan wynikający z zeznania lub księgi jest dla organu podatkowego wiążący. Możliwość przyjęcia za podstawę rozstrzygnięcia podatkowego innego stanu niż wynikający z zeznania lub księgi zachodzi dopiero wówczas, gdy wskazane wyżej domniemania zostaną obalone

1. Organy samorządu współdziałające przy wydawaniu decyzji administracyjnej nie są legitymowane do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na taką decyzję. 2. Organ współdziałający może sygnalizować nieprawidłowości rozstrzygnięcia organowi sprawującemu nadzór nad organem, który wydał decyzję lub prokuratorowi.

Rachunek wystawiony dla innego podmiotu niż podatnik, stwierdzający nabycie materiałów budowlanych przez inny podmiot niż podatnik, nie może być dowodem nabycia przez podatnika i nie może stanowić podstawy odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

W świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji o zwolnieniu od podatku od towarów i usług lub o odmowie takiego zwolnienia.

Sformułowanie 'emeryci i renciści, którzy przeszli na rentę' użyta w załączniku do zakładowej umowy zbiorowej, określającej uprawnienie do deputatu węglowego oznacza, iż deputat ten przysługuje tylko tym byłym pracownikom zakładu pracy, który zakończyli w nim pracę, przechodząc na emeryturę lub rentę.

1. Odliczenie - wbrew dyspozycji art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - od podatku należnego za miesiąc grudzień podatku naliczonego w fakturach wystawionych w miesiącach poprzednich daje podstawę do zastosowania wobec podatnika sankcji na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 tejże ustawy. 2. Zwrot podatku przez

W stanie prawnym jaki obowiązywał w 1992 r. ani przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, ani przepisy wykonawcze nie precyzowały jakie rodzaje dokumentów będą honorowane przez organy podatkowe. Taka szczegółowa regulacja była jednak zbędna, gdyż jest rzeczą oczywistą, że chodziło tu o dokumenty stwierdzające w sposób nie budzący

1. Dla ustalenia czy nastąpiło korzystanie z usług osób trzecich, o którym mowa w par. 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ - obojętne jest czy usługa była odpłatna i czy osoba świadcząca usługę była krewnym lub powinowatym podatnika. 2. Ustalenie czy podatnik prowadzi inny rodzaj działalności, o którym mowa w par

1. Nie podanie przez urząd skarbowy w wezwaniu skierowanym do stron czynności cywilnoprawnej wartości rynkowej czynności według własnej, wstępnej oceny stanowi naruszenie przepisu art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. 2. Jak wielokrotnie podkreślał to Naczelny Sąd Administracyjny skutki błędu organu podatkowego nie mogą być przerzucane na

1. Zakwestionowanie wiarygodności dokumentów, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, wymaga umotywowania takiej oceny ze strony organu celnego. 2. Gdy towar celny jest przedmiotem umowy barterowej, dla ustalenia jego wartości celnej mają zastosowanie przepisy art. 27-30 w związku z art. 25 ust. 3 Prawa celnego.

Jeżeli podatnik nie dopełni przesłanek z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w terminie zgodnym z art. 48 tej ustawy nie podlega zwolnieniu od podatku VAT i jest obowiązany prowadzić ewidencję w myśl art. 27 ust. 4. W braku jej prowadzenia uzasadnione jest zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5 tej ustawy.

Skoro podatnik naruszył obowiązki dotyczące ewidencji przedmiotu i podstawy opodatkowania, to wartość nie zaewidencjonowanej sprzedaży podlega przez to opodatkowaniu według stawki 22 procent /art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie przewiduje dla kombatantów ulg podatkowych. Przewidziana w art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego ulga w opłatach rejestracyjnych nie jest ulgą w podatku od środków transportowych.

Opłacanie przez jednego z małżonków podatku dochodowego w formie ryczałtu stało się przeszkodą do łącznego opodatkowania małżonków dopiero na mocy art. 1 pkt 1 lit. "c" noweli z dnia 16 grudnia 1993 r. /Dz.U. nr 124 poz. 646/. Zmiana stanu prawnego nastąpiła od dnia 1 stycznia 1994 r. i miała zastosowanie do opodatkowania dochodów uzyskanych od tego dnia /zob. art. 11 tej ustawy/. Natomiast wniosku

1. Faktyczne uzyskanie pożytków z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej nie wyraża się wyłącznie w formie pobrania do ręki pieniędzy, ale może także przybrać postać powiększenia swego udziału w kapitale akcyjnym spółki, w następstwie przeznaczenia zysków przekształconej spółki z o.o. na kapitał akcyjny nowej spółki i przydzielenia części tego kapitału w postaci akcji poszczególnym akcjonariuszom.