1. W warunkach ustawowej reglamentacji posiadania pozwoleń na broń, podyktowanej względami bezpieczeństwa i porządku publicznego, wyłącznie osobiste predyspozycje i zamiłowania osoby ubiegającej się o takie pozwolenie nie mogą stanowić wystarczających okoliczności uzasadniających wydanie pozwolenia na broń. 2. Nie kwestionując idei masowości uprawiania sportu i możliwości uprawiania go indywidualnie

1. Zgodnie z wykładnią gramatyczną art. 40 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych - osobami trzecimi, o których mowa w przepisie, odpowiadającymi za zaległości podatkowe podatnika mogą być jedynie osoby wymienione w art. 41-48a ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Jeżeli więc te artykuły nie przewidują odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zaległości

Organ administracji nie jest związany podaną przez stronę podstawą prawną żądania; mając obowiązek dochodzenia prawdy obiektywnej i działania na podstawie przepisów prawa /art. 6 i art. 7 Kpa/, organ musi rozpoznać sprawę co do istoty na podstawie obowiązującego prawa mającego zastosowanie w konkretnym stanie faktycznym.

Kombatantom i innym osobom uprawnionym, pobierającym rentę inwalidzką z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje prawo do dodatku kombatanckiego, określonego w art. 15 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.)

W odwołaniu od decyzji organu rentowego w przedmiocie wymiaru emerytury, wnioskodawca ma prawo zakwestionować wszystkie jej elementy, a więc także te, które nie zostały zmienione w stosunku do poprzednich decyzji w tym - dotyczące okresu zatrudnienia. Niezakwestionowanie poprzednich decyzji w tym zakresie nie pozbawia prawa do podniesienia takiego zarzutu w odwołaniu od kolejnej decyzji.

Okoliczność, że w dacie odprawy celnej inni importerzy sprowadzali taki sam lub podobny towar na polski obszar celny nie może być samoistną podstawą do kwestionowania wiarygodności dokumentów złożonych przez stronę razem z wnioskiem o dokonanie odprawy celnej /art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne - Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm. w związku z art. 26 ust. 1 pkt 1 tej ustawy

1. Wydając rozstrzygnięcie dotyczące wyrażenia zgody na zaniechanie poboru dochodu gminy, realizowanego przez urząd skarbowy zarząd gminy winien kierować się zarówno przesłankami dopuszczalności zastosowania instytucji zaniechania poboru na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych/Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jak i przesłankami wynikającymi z jego pozycji ustrojowo-finansowej

Wykazanie braku wiarygodności dokumentów, określonych w art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest obowiązkiem organów celnych i stanowi przesłankę dla prawidłowego stosowania art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo celne, a tym samym daje podstawę prawną dla organów celnych dla określenia wartości celnej towarów w trybie określonym przepisami

W pewnych przypadkach przemoc może być realizowana w postaci „czystego” zaniechania (tj. zaniechania nie poprzedzonego działaniem, polegającym na zastosowaniu przemocy), w szczególności gdy uwzględni się to, iż realizacja taka przybrać może nie tylko formę „przymusu absolutnego” (vis absoluta), ale i formę „przymusu kompulsywnego” (vis compulsiva).

Skoro istota ulgi przyznanej na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188/ mogła polegać na odliczaniu od podstawy opodatkowania w kolejnych latach podatkowych spłat kredytu bankowego, to z mocy art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, jeżeli ulga ta nie została wyczerpana

Udzielanie pożyczek mieści się w pojęciu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm/ i choć nie jest realizowane przez bank, korzysta ze zwolnienia od opłaty skarbowej w myśl par. 68 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./.

Obowiązek zwrotu wywłaszczonej nieruchomości na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie powstaje, jeżeli nieruchomość została wykorzystana /użyta/ zgodnie z celem określonym w decyzji o wywłaszczeniu, choćby następnie była wykorzystywana na inne cele.

Wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów to te, które dotyczą nakładów związanych z już istniejącymi źródłami przychodów, nie zaś tworzeniem nowych źródeł tych przychodów. Nakłady na inwestycje zaniechane, poniesione w latach ubiegłych, nie pozostają w żadnym związku z przychodami w roku podatkowym.

W trybie art. 200 par. 2 Kpa uchylenie decyzji nastąpić może między innymi z przyczyn określonych w art. 145 par. 1 Kpa.

Opuszczenie lokalu na skutek wyjazdu zagranicznego z jednoczesnym brakiem jakichkolwiek informacji o miejscu faktycznego przebywania i przypuszczalnym terminie powrotu, w sytuacji, gdy osoba ukrywa się przed organami ścigania, uznać należy za dobrowolne opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu bez wymeldowania w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1984 r. o ewidencji ludności i dowodach

1. Przepis art. 2 ust. 1 lit. "e" dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej /Dz.U. 1945 nr 3 poz. 13/ nie dawał podstaw do uznawania udziału w nieruchomości spadkowej za nieruchomość stanowiącą współwłasność łączną i dodawania całej jej powierzchni do innej nieruchomości stanowiącej własność tej samej osoby. 2. Na sposób liczenia powierzchni

Przepis art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ustanawiający uprawnienie najemcy lub dzierżawcy do nabycia zajmowanego lokalu za cenę ustaloną w sposób określony w art. 38 tej ustawy i z wyłączeniem innych nabywców /w drodze bezprzetargowej/ stosuje się nie tylko do lokali mieszkalnych, ale także lokali

1. Prawo występowania syndyka, jako strony w postępowaniu podatkowym zakończonym wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązań podatkowych z okresu przed upadłością w trybie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ już po ogłoszeniu upadłości płynie wyłącznie z praw i obowiązków syndyka wobec masy upadłości, które są prawnie relewantne

Do określenia wysokości wierzytelności uprawniony jest jedynie organ skarbowy, a nie syndyk. Dopiero potem, zgodnie z art. 161 par. 2 Prawa upadłościowego, sędzia komisarz upadłości wydaje postanowienie co do uznania lub odmowy uznania w całości lub w części zgłoszonych wierzytelności.

Nie istnieje w systemie prawa polskiego "prawo do posiadania broni".

1. Prawo występowania syndyka jako strony w postępowaniu podatkowym zakończonym wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązań podatkowych z okresu przed upadłością w trybie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ już po ogłoszeniu upadłości płynie wyłącznie z praw i obowiązków syndyka wobec masy upadłościowej, które są prawnie relewantne

Wydanie decyzji administracyjnej nie było sprzeczne z art. 59 Prawa upadłościowego, gdyż decyzja taka nie rozporządza mieniem wchodzącym w skład masy upadłości. Deklaratoryjna decyzja administracyjna stwierdza jedynie istnienie obowiązku podatkowego. Wydanie podatkowej decyzji administracyjnej przeciwko upadłemu nie narusza przepisów art. 150 w związku z art. 59 i art. 60 Prawa upadłościowego. Decyzja

Władze celne państwa eksportującego - w świetle postanowień protokołu 4 do Umowy Przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą Węgla i Stali, sporządzoną w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. /Dz.U. 1992 nr 17 poz. 69/ - obowiązane są do posługiwania się wyłącznie właściwą organom celnym państwa eksportującego