1. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują tylko interesy swoich członków. Obrony wobec pracodawcy praw i interesów pracowników nie zrzeszonych związki zawodowe mogą się podjąć tylko na wniosek pracownika /art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz.U. nr 55 poz. 234/. 2. Ochrona obejmująca radnych /art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o

Fakt i motywy zapłacenia za towar przedstawiony do odprawy celnej są obojętne dla wymiaru cła; ustalenie po odprawie celnej innego stanu towaru niż stan będący podstawą wymiaru cła pozwala na korektę cła.

1. Ustalenia w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169; zm. Dz.U. 1982 nr 11 poz. 80/ w związku z art. 5 pkt 10 ustawy kompetencyjnej z dnia 17 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ obszaru nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie, wykazu obszarów

Organ administracji nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 157 par. 3 Kpa/, uzasadniając odmowę brakiem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności. O tym, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, przewidziane w art. 156 par. 1 Kpa, organ może zadecydować dopiero po przeprowadzeniu stosownego postępowania.

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ stanowi, że przywóz towarów z zagranicy podlega cłu z wyjątkami określonymi w przepisach prawa. Przyjmuje ona więc jako zasadę clenie towaru przewożonego przez granicę celną. Od zasady tej istnieją wyjątki ustanowione w przepisach Prawa celnego lub też w innych aktach prawnych. Wolne od cła są jedynie towary przyłączone za

Uzyskana z Rejonowego Urzędu Pracy pożyczka z Funduszu Pracy, w części w jakiej nastąpiło odstąpienie od jej zwrotu, jest dochodem podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Wniosek o zaliczenie dodatniej różnicy między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych nie jest dopuszczalny.

Rozpoznanie sprawy bez ustanowienia mimo, wniosku powoda oraz istnienia przesłanek przewidzianych w art. 143 i 144 k.p.c., kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, powoduje pozbawienia go możliwości obrony swych praw, co jest przyczyną nieważności postępowania (art. 369 pkt 5 k.p.c.).

1. Opłata targowa, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest daniną publiczną o charakterze ekwiwalentnym. 2. Obowiązek jej uiszczenia jest niezależny od obowiązku ponoszenia przez "targującego" opłat za korzystanie z urządzeń targowiska. 3. Wymagalność tej opłaty - pobieranej w drodze inkasa - powstaje w chwili, w której

Skoro urząd skarbowy w sytuacji opisanej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wydaje decyzję w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, /ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje po stronie podatnika obowiązku naliczenia

1. Według dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./, targowisko nie wymaga wyznaczenia stosownego miejsca w formie ustalenia lokalizacji, urządzenia go w sposób przewidziany w dekrecie i ustalenia regulaminu targowiska. Targowiskiem zaś dla potrzeb poboru opłaty targowej są wszelkie miejsca, w których faktycznie prowadzona jest działalność handlowa o znamionach

Skoro w momencie orzekania organy administracyjne nie były w posiadaniu niektórych dowodów w postaci dokumentów, chociaż strona mogła i powinna je powołać w postępowaniu przed tymi organami, to trudno jest uzasadnić pogląd, że organy administracyjne naruszyły prawo. Nie oznacza to jednak, że strona z dowodów takich, które przedłożyła dopiero w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, nie

1. Brak jest podstaw do przyjęcia, że art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ są przepisami ogólnymi w stosunku do dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ i że definicja targowiska z dekretu wyklucza stosowanie art. 15 ust. 2 ustawy przy wymiarze opłat targowych. 2. Wprowadzony

1. Zatrudnienie jest pojęciem szerszym niż służba i obejmuje wszystkich zatrudnionych, także tych, którzy wykonują zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Zawężenie tego pojęcia jedynie do tych osób, które wykonują zadania polegające na podejmowaniu rozstrzygnięć kształtujących sytuację prawną osób administrowanych nie ma więc prawnego uzasadnienia. 2. Przy obecnym brzmieniu art. 27 ustawy z dnia

1. Na podstawie przepisów obowiązujących w 1993 r. spółce nie przysługiwał zwrot różnicy pomiędzy podatkiem VAT należnym, a naliczonym od wkładu niepieniężnego /aportu rzeczowego/. 2. Nabycie towarów w formie aportu rzeczowego nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./

Określenie przedmiotu sprawy jako "odmowy zaniechania poboru podatku w 1993 r. i w przyszłości" nie znajduje podstaw prawnych. Podatnikowi przysługuje prawo ubiegania się o zaniechanie poboru podatku w każdym roku podatkowym, jeżeli znajdzie się w sytuacji uzasadniającej, jego zdaniem, taki wniosek.

Od budynków mieszkalnych niezamieszkałych i nie wykorzystywanych na inne cele niż mieszkalne pobiera się podatek od nieruchomości według stawek ustalonych przez rady gmin na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Nieuzasadnione odrzucenie przez organy podatkowe argumentacji mającej świadczyć, iż przedmiot importu jest rzeczą otrzymaną przez fundację, przeznaczoną do działalności statutowej /objętą zwolnieniem od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 15 Prawa celnego/, stanowi naruszenie interesu społecznego, o którym mowa w art. 7 Kpa w związku z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku

Z zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego oraz ewidencji, której prowadzenie zwalnia od obowiązku dokonywania spisu z natury /M.P. nr 24 poz. 243 / wynika, że prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług /przy zachowaniu innych warunków prawnych/ o kwotę podatku obrotowego

1. Budzące wątpliwości informacje spółdzielni mieszkaniowej co do charakteru wkładu oraz co do jego wysokości, jeżeli jest to wkład mieszkaniowy ustalony dla danego lokalu, nie może stanowić rozstrzygającej podstawy wymiaru zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sytuacja taka narusza wymogi art. 7, art. 77 par. 1 Kpa. Ponadto postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia wysokości

Art. 12 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie upoważnia organów administracyjnych ani do zwolnienia, ani do odmawiania zwolnienia. Przepis ten przesądza, które grunty zwolnione są od podatku rolnego. Skoro więc zwolnienie następuje z mocy prawa, żaden organ administracyjny nie ma podstawy prawnej do orzekania w tym zakresie. Jeżeli natomiast dany

Stwierdzona przez Trybunał Konstytucyjny niezgodność par. 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357 ze zm./ z upoważnieniem zawartym w art. 70 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ skutkuje odmową stosowania tego przepisu do sądowej

1. Rozstrzygnięcie materialnoprawnej przesłanki, jaką jest utrata ryczałtowej formy opodatkowania, należy do organu podatkowego, a nie do sądu administracyjnego. Dokonana w wyroku tego sądu ocena legalności decyzji nie stanowi rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Nie do pogodzenia z zasadami wynikającymi w szczególności z art. 7 i 8 Kpa byłoby stosowanie

Zwrócenie się do władz celnych obcego państwa przez organ celny o wyjaśnienie podstawy lub powodów zmian w dokumencie nie daje podstaw do przyjęcia, że rozstrzygnięcie sprawy i wydanie decyzji zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/, a tym samym nie ma podstawy prawnej do wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania. Przepis ten nie może stanowić