Podmiot składający wniosek o wznowienie postępowania, oparty na art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., wymaga oceny przymiotu strony już po wznowieniu postępowania, jeśli jego związek ze sprawą nie jest bezsporny.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zasadnym było uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego przez WSA w związku z koniecznością wyjaśnienia, czy ewidencja środków trwałych z 2018 r. była nowym dowodem w sensie art. 240 § 1 pkt 5 Ord. pod., uzasadniającym wznowienie postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok WSA w Krakowie, stwierdził konieczność zapewnienia rzetelnego i wyczerpującego uzasadnienia sądowego, jako nieodzownego elementu kontroli sądowoadministracyjnej oraz instrumentu umożliwiającego prawidłowe rozpoznanie zarzutów kasacyjnych w sprawach dotyczących oceny projektów unijnych.
Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki powstaje, gdy wykazana jest bezskuteczność egzekucji z majątku spółki, a przesłanki egzoneracyjne nie zostały wykazane.
Stosowanie art. 31 pkt 2 ustawy o obywatelstwie polskim musi uwzględniać szczególne okoliczności czynów karalnych, których niska szkodliwość może wykluczać negatywną przesłankę do nabycia obywatelstwa, mimo formalnego wypełnienia znamion przestępstwa.
Złożenie nowego projektu budowlanego w odpowiedzi na nałożony obowiązek usunięcia wad nie stanowi zmiany tożsamości sprawy pozwolenia na budowę, jeśli dotyczy tej samej inwestycji. Przepisy Prawa budowlanego oraz wcześniejsze orzeczenia sądowe nie obligują organów do odmiennej oceny, jeśli brak jest sprzeczności z planem miejscowym.
NSA uznał, że zgodnie z art. 184 p.p.s.a., skarga kasacyjna na wyrok dotyczącą solidarniej odpowiedzialności członka zarządu za zwrot środków unijnych jest niezasadna. Decyzja administracyjna mieściła się w ogólnych granicach prawa materialnego i procesowego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że Agencja Mienia Wojskowego prowadzi działalność gospodarczą, a sporne nieruchomości są z nią związane, uzasadniając ich opodatkowanie według stawek najwyższych od działalności gospodarczej.
Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, aby uniknąć odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, musi wykazać brak winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość oraz istnienie mienia spółki umożliwiającego zaspokojenie tych zaległości w znacznej części.
„Bezskuteczność” może być dowodzona każdym środkiem dowodowym adekwatnym do wykazania braku zaspokojenia wierzyciela z majątku spółki (w tym postanowieniem o umorzeniu), bez potrzeby i bez możliwości merytorycznej kontroli prawidłowości przebiegu egzekucji w ramach postępowania z art. 116 O.p.
Skarga kasacyjna dotycząca solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zaległości dofinansowania unijnego jest oddalona z uwagi na brak uzasadnionych zarzutów co do wykładni i zastosowania prawa przez sądy niższej instancji.
Skarga kasacyjna W. G. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość formułowania odpowiedzialności solidarnej osoby trzeciej na podstawie ustawy o finansach publicznych przy zachowaniu przewidzianych warunków proceduralnych.
Uchwała sankcjonująca istnienie istniejącej zabudowy na sąsiedniej działce w ramach planu miejscowego może naruszać interes prawny właściciela działki sąsiedniej, wpływając na zakres jego praw ochronnych wynikających z prawa sąsiedzkiego, co wymaga merytorycznego rozpoznania skargi.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, brak jednoznacznych postanowień nie pozwala na odstąpienie od ustawowej definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego zgodnie z art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.
Dochody uzyskiwane przez wspólnotę mieszkaniową z wynajmu części powierzchni dachu pod maszt telekomunikacyjny są przychodami z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, korzystającymi ze zwolnienia podatkowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Urząd Patentowy RP nie dokonał właściwej oceny renomy znaku "Pitbull", co skutkowało niewłaściwą odmową uznania sprzeciwu. W sprawach dotyczących renomy należy uwzględniać wszystkie przedstawione dowody w sposób kompleksowy, opierając się wyłącznie na kryteriach ilościowych.
Brak interesu prawnego skarżącego jako reaktywowanego stowarzyszenia wyklucza możliwość stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych dotyczących majątku zlikwidowanego podmiotu. Oddalenie skargi kasacyjnej było uzasadnione niewykazaniem przez skarżącego tożsamości prawnej z likwidowanym stowarzyszeniem.
W sprawie o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, istnienie obowiązku alimentacyjnego po stronie rodzeństwa nie wyklucza możliwości uzyskania świadczenia, jeżeli zachodzi konieczność osobistej opieki nad osobą wymagającą wsparcia. Dowody zakresu samodzielności nie mogą podważać treści orzeczenia o niepełnosprawności.
Wykazanie nowych, istotnych dowodów nieznanych organowi przy wydaniu decyzji ostatecznej, spełniających wymogi z art. 240 § 1 pkt 5 o.p., umożliwia wznowienie postępowania podatkowego ze względu na ich potencjalny wpływ na odmienne rozstrzygnięcie.
Wymagalność obowiązku szczepień ochronnych nie została wyeliminowana przez wyrok Trybunału Konstytucyjnego, zaś organy administracji prawidłowo zastosowały aktualne przepisy w dacie orzekania, co uzasadniało oddalenie skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, albowiem zarzut błędnej wykładni art. 13 ust. 1 ustawy o wywłaszczeniu był bezzasadny, jako że przepis ten nie stanowił podstawy prawnej w rozstrzyganej sprawie.
Należności wypłacone pracownikom za czas urlopu i choroby mogą stanowić koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej na podstawie art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od faktycznego czasu pracy.
Brak certyfikatu rezydencji wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia z „podatku u źródła” zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, co skutkuje prawidłowym obciążeniem płatnika odpowiedzialnością za nieodprowadzony podatek.
Sąd utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Sądu, uznając brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej jako rażąco naruszającej prawo, podkreślając iż decyzja nie może stać się przedmiotem ponownego merytorycznego badania.