Automatyczne doładowanie konta w systemie e-Toll oraz jego ewentualne awarie nie zwalniają użytkownika drogi z obowiązku wniesienia opłaty z konta przedpłaconego przed przejazdem. Brak środków na takim koncie prowadzi do nałożenia kary pieniężnej.

Nieuiszczenie opłaty elektronicznej za przejazd płatnym odcinkiem drogi, spowodowane brakiem środków na koncie typu przedpłaconego w systemie e-TOLL, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, nawet przy występujących problemach z automatycznym doładowaniem konta z karty płatniczej.

Zasady usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych, określone w uchwale rady gminy na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, są zgodne z prawem lokalnym i nie naruszają zasad techniki prawodawczej, nawet jeśli powielają pewne aspekty regulacji ustawowej.

Przypadki szczególnie uzasadnione, jak naruszenie nietykalności cielesnej ucznia przez dyrektora szkoły, uzasadniają natychmiastowe odwołanie z funkcji kierowniczej bez wypowiedzenia w myśl art. 66 ust. 1 pkt 2 Prawa oświatowego.

W przypadku zidentyfikowania przeszkód lotniczych na terenach będących własnością Skarbu Państwa, za ich usunięcie odpowiada właściciel nieruchomości, niezależnie od przyczyn powstania przeszkód, zgodnie z art. 874 Prawa lotniczego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną D.K., stwierdzając, że prawidłowo ustalono utratę obywatelstwa polskiego przez jego przodków z dniem wejścia w życie ustawy z 1951 r., ze względu na ich narodowość ukraińską i stałe zamieszkanie za granicą. Skarga kasacyjna była nieusprawiedliwiona.

Skarga kasacyjna A. Sp. z o.o. na decyzję Prezesa ARiMR o odmowie uznania za organizację producentów owoców i warzyw nie ma uzasadnionych podstaw, gdyż przyjęta ocena prawna i faktyczna jest prawidłowa oraz spełnia wymogi przepisów prawa unijnego i krajowego.

Nieujawnienie przez podatników niektórych budynków w informacji podatkowej nie stanowi "nowej okoliczności faktycznej" uzasadniającej wznowienie postępowania zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, gdyż organ podatkowy miał dostęp do danych ewidencyjnych już w postępowaniu zwykłym.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że namiotowy tunel foliowy kwalifikowany jako obiekt budowlany nie stanowił rażącego naruszenia Prawa budowlanego, uzasadniając oddalenie skargi kasacyjnej.

NSA stwierdził, że prawidłowe było nałożenie kary pieniężnej na A.K. za brak przekazywania geolokalizacji pojazdu środka transportu, gdyż nie wystąpiły przesłanki uzasadniające jej odstąpienie. Kara spełnia funkcję prewencyjną, a organy słusznie oparły decyzję na ustawie o systemie monitorowania przewozów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sądy mają prawo stosować prokonstytucyjną wykładnię przepisów prawa, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 2018 roku, w zakresie ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, co prowadzi do eliminacji niekonstytucyjnych rozwiązań normatywnych.

Uchwała NSA: w zakresie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop na podstawie art. 115a ustawy o Policji stosuje się prokonstytucyjną wykładnię wynikającą z wyroku Trybunału Konstytucyjnego, eliminującą niekonstytucyjne współczynniki przeliczeniowe.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że w postępowaniu dotyczącym wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop funkcjonariuszy policji, sądy są uprawnione do stosowania prokonstytucyjnej wykładni przepisów, eliminując przepisy uznane za sprzeczne z Konstytucją i stosujące przepisy w brzmieniu przed ich zmianami.

Orzeczenie ustala, że decyzja o odmowie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, oparta na przepisach uznanych za niekonstytucyjne przez Trybunał Konstytucyjny, jest nieprawidłowa, a stosowanie nowych regulacji prawnych od 2020 roku powinno uwzględniać kontekst prawny i konstytucyjny sprzed ich uchwalenia.

Na podstawie obowiązku wynikającego z ustawy SENT przewoźnik jest zobowiązany zapewnić nieprzerwane przekazywanie aktualnych danych geolokalizacyjnych, a w razie niespełnienia tego obowiązku, brak jest podstaw do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej z uwagi na interes publiczny.

W braku wykazania przez skarżącego "ważnego interesu publicznego" nie było podstaw do umorzenia kosztów egzekucyjnych na podstawie art. 64e § 2 pkt 2 u.p.e.a. Zastosowanie przepisów obowiązujących przed 19 lutego 2021 r. wykluczało naruszenie przez organ egzekucyjny zasad konstytucyjnych.

Skarga kasacyjna, zawierająca nieskuteczne podstawy naruszenia prawa procesowego oraz materialnego, nie dostarcza przesłanek do uchylenia wyroku WSA w przedmiocie oddalenia zarzutów od postanowienia ZUS; stąd, Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. została oddalona, jako że zarzuty dotyczące błędnej wykładni prawa materialnego i proceduralnego naruszenia były niezasadne. Zarzuty przeciw ocenie nowatorskości technologii przez PARP nie znalazły uzasadnienia.

Odmowa wydania zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym jest uzasadniona, gdy brak jest zgody zarządcy drogi stosownej do wymogów art. 64d ust. 2 pkt 2 p.r.d. w połączeniu z wymogami technicznymi określonymi w rozporządzeniu; brak zgody stanowi przeszkodę prawną w wydaniu zezwolenia.

Decyzje wydane przez podmiot nieuprawniony, dotyczące opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, są nieważne z mocy prawa ze względu na naruszenie zasady właściwości organów administracyjnych.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, powinien wykazać, że w okresie pełnienia funkcji nie zaistniały podstawy do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, przy czym brak wiedzy o kondycji finansowej spółki nie zwalnia go z odpowiedzialności.

Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie nałożenia kary porządkowej przez organ podatkowy jest uzasadnione, gdyż naruszenia proceduralne nie miały wpływu na treść decyzji. Organ działał w granicach uprawnień, a żądania organu mieściły się w ramach czynności sprawdzających.

Oprocentowanie nadpłaty, o którym mowa w art. 78 § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, stanowi formę rekompensaty za pozbawienie podatnika możliwości dysponowania własnymi środkami finansowymi wskutek wydania przez organ podatkowy błędnej decyzji.

Ciężar dowodu w zakresie przesłanek egzoneracyjnych, tj. wykazania złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, braku winy w jego niezgłoszeniu lub wskazania mienia spółki pozwalającego na zaspokojenie zaległości podatkowych, spoczywa na członku zarządu spółki, a nie na organie podatkowym.