Nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę za nieprawidłowe zgłoszenie danych w systemie SENT, które nie stanowiło incydentalnego uchybienia, nie narusza interesu publicznego i jest uzasadnione, gdy naruszenia mają charakter powtarzalny i wynikają z systemowego podejścia do obowiązków.

W postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy, organ podatkowy i sąd są związane ostatecznymi decyzjami wydanymi wobec spadkodawcy i nie badają kwestii przedawnienia tych zobowiązań.

Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości powinno uwzględniać różnice w wysokości pomieszczeń spowodowane trwałymi elementami konstrukcyjnymi, a ich ocena wymaga pełnego postępowania dowodowego. Organ podatkowy winien dokładnie zbadać wpływ tych elementów na powierzchnię użytkową.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjantów należy ustalać na podstawie art. 115a ustawy o Policji w zgodności z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15. Literalna wykładnia sprzeczna z Konstytucją, nie uwzględniająca wyroku TK, jest nieakceptowalna.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w kontekście art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej zasady ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop mają charakter odmienny od regulacji dotyczących jego wysokości, a stosowanie ekwiwalentu zgodnie z przepisami nie może odwoływać się do normy ustalonej jako niekonstytucyjna.

Nie można przyjąć, aby art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej stanowił przeszkodę dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tego dnia.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie przeszkadza w stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tej daty.

Cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych ze względu na nieprzestrzeganie warunków sprzedaży, mimo późniejszego stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia, pozostaje zasadne i nie uchybia prawomocności decyzji o cofnięciu.

Zawieszenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 KPA jest zasadne, gdy rozstrzygnięcie zależne jest od wyniku równolegle toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego, co czyni konieczność wstrzymania biegu sprawy administracyjnej do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, działając jako organ administracyjny, jest zobowiązany do wyczerpującego informowania stron o koniecznych dokumentach i terminach, aby umożliwić zgodne z prawem realizowanie przepisów, zwłaszcza w kontekście zwolnień wynikających z ustawy COVID-19.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną R. Sp. z o.o. w sprawie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego, uznając, że brak było naruszeń przepisów powszechnie obowiązujących uzasadniających zmianę orzeczenia sądu I instancji. Wyrok wydany zgodnie z art. 184 p.p.s.a.

Skarga kasacyjna musi szczegółowo określać naruszone przepisy oraz sposób ich naruszenia; brak takiej precyzji skutkuje jej oddaleniem przez sąd kasacyjny.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zasadność orzeczenia o odpowiedzialności skarżącego za naruszenie dyscypliny finansów publicznych z powodu niewłaściwego zabezpieczenia zamówienia publicznego zgodnie z wymaganiami prawa zamówień publicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż organy mogą dochodzić zwrotu dotacji oświatowych uznanych za pobrane w nadmiernej wysokości, pomimo pierwotnej decyzji o ich przyznaniu, co zgodne jest z przepisami o finansach publicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną, stwierdza konieczność stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu poprzedzającym nowelizację, z wyłączeniem części uznanej za niekonstytucyjną przez Trybunał Konstytucyjny, zapewniając zgodność z wyrokiem Trybunału.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż obowiązujące przepisy o ekwiwalencie pieniężnym za niewykorzystany urlop należy interpretować w sposób prokonstytucyjny, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego, co uprawnia do oddalenia kasacji organu administracyjnego.

Podstawą orzeczenia jest uznanie, że zaskarżone decyzje naruszały art. 115a ustawy o Policji w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach przez zastosowanie przepisów w sposób niezgodny z Konstytucją, przy jednoczesnym wymogu stosowania prokonstytucyjnej wykładni wynikającej z wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym skreślenia z listy doktorantów, organ administracji jest zobowiązany do formalnej weryfikacji oceny śródokresowej pod względem jej prawidłowości proceduralnej i legislacyjnej. Niedopełnienie tego obowiązku przez organ stanowi istotne naruszenie procedury administracyjnej, uzasadniające uchylenie decyzji o skreśleniu.

Dane o wynagrodzeniach redaktorów publicznej spółki mogą stanowić informację publiczną, jeżeli ich działalność ma związek z funkcjami publicznymi, co wymaga szczegółowej analizy każdej osoby. Odmowa ujawnienia tych danych musi uwzględniać możliwość ich zgody na naruszenie prywatności.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, że prawidłowe wykonanie wyroku przez organ administracyjny oznacza rzeczywiste podjęcie działań w zakresie udzielenia informacji publicznej, niezależnie od kwestii anonimizacji, która nie definiuje istnienia bezczynności organu w rozumieniu art. 154 § 1 p.p.s.a.

Nie wykazanie szczególnych okoliczności uniemożliwiających spełnienie warunków do uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku wyklucza możliwość przyznania tego świadczenia na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Bezczynność organu w postaci Rektora uczelni w zakresie udostępnienia informacji publicznej podlega ocenie w trybie Ustawy o dostępie do informacji publicznej, o ile przepisy szczególne nie wyłączają jej zastosowania w całości, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego utrzymuje w mocy uchylenie decyzji o odmowie ustalenia warunków zabudowy. Uwzględnienie nowopowstałej, legalnej zabudowy w dalszych analizach jest wymagane dla prawidłowego spełnienia przesłanki "dobrego sąsiedztwa" oraz przestrzegania przepisów procesowych.

Skarga kasacyjna musi precyzyjnie wskazywać naruszone przepisy oraz ich wpływ na wynik sprawy; brak precyzji skutkuje oddaleniem skargi i utrzymaniem w mocy orzeczenia sądu wojewódzkiego.