Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że modernizacja ewidencji gruntów oraz ustalenie przebiegu granic działek zostały wykonane zgodnie z prawem. Skarżący nie wykazali naruszenia przepisów ani istotnych wad w modernizacji.

Informacja publiczna, wymagająca znacznego nakładu pracy i zasobów do jej przetworzenia oraz nie wykazująca szczególnej istotności dla interesu publicznego, może być uznana za przetworzoną, co uzasadnia odmowę jej udostępnienia.

Informacje dotyczące wielkości produkcji przedsiębiorstwa, jako informacje o wartości handlowej, mogą być objęte tajemnicą przedsiębiorstwa zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz art. 16 ust. 1 pkt 7 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, i z tego powodu mogą być wyłączone z obowiązku udostępnienia.

Podatnicy ubiegający się o zwolnienie z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. muszą wykazać, że infrastruktura kolejowa jest faktycznie udostępniana przewoźnikom kolejowym. Brak dostatecznego dowodu na takie udostępnienie wyklucza prawo do zwolnienia.

Decyzja zezwalająca na realizację inwestycji drogowej, która pozostaje w zgodzie z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, może być utrzymana w mocy, nawet jeśli istnieją drobne rozbieżności w dokumentacji projektowej, pod warunkiem, że zmiany nie naruszają istoty inwestycji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że z punktu widzenia ochrony przeciwpożarowej decydujące znaczenie ma faktyczne użytkowanie budynku, co pozwala odpowiednim organom kwalifikować budynek do właściwej kategorii zagrożeń, nawet wbrew formalnym danym z dokumentów.

Złożenie wniosku o uznanie rekultywacji gruntów za zakończoną nie uprawnia spółki do stosowania stawek podatku od nieruchomości dla gruntów pozostałych przed wydaniem ostatecznej decyzji organu administracyjnego potwierdzającej zakończenie prac.

Grunty poeksploatacyjne, nawet częściowo niewykorzystywane, mogą zachować związek z działalnością gospodarczą, jeśli pozostają składnikiem majątku przedsiębiorstwa, podlegając opodatkowaniu według stawek dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą.

Skarga kasacyjna M. sp. z o.o. została oddalona, albowiem wbrew zawartym zarzutom nie wykazano naruszenia przepisów istotnie wpływających na wynik sprawy. Zrzeczenie wierzytelności odbyło się zgodnie z art. 89 § 2 u.p.e.a., a niewykazanie usprawiedliwionych podstaw do uchylenia skargi skutkowało oddaleniem orzeczenia.

Podmiot skupujący jako płatnik opłat wyrównawczych wynikających z nadwyżek w produkcji mleka nie może żądać stwierdzenia nadpłaty na podstawie Ordynacji podatkowej, jak opłaty te, przekazywane do budżetu UE, nie stanowią dochodu krajowego.

Decyzja o odmowie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy dla M.C. została wydana z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, co uzasadnia uznanie potrzeby uzupełnienia postępowania dowodowego, w szczególności w kontekście zbadania wpływu wyjazdu dziecka z terytorium RP na jego prawa konwencyjne.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w sprawach dotyczących informacji publicznej związanej z orzeczeniami o przestępstwach przeciwko wolności seksualnej, ochrona prywatności ofiar oraz uczestników ma pierwszeństwo nad jawnością, z uwagi na ich intymny charakter.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przenosząca odpowiedzialność za składki na M.C. jest ostateczna i stanowi podstawę do egzekucji administracyjnej. Zarzuty dotyczące niewłaściwego przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego są nieuzasadnione, jeżeli brak podstaw prawnych naruszenia postępowania.

Podmiot wykonujący przejazd pojazdem nienormatywnym ponosi obiektywną odpowiedzialność administracyjną za naruszenie przepisów ruchu drogowego, niezależnie od winy. Zwolnienie z tej odpowiedzialności możliwe jest jedynie, gdy podmiot wykaże, że dochował należytej staranności, co nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Zawieszenie uznania organizacji producentów na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia 2017/891 jest uzasadnione w razie poruszania postępowania dotyczącego oszustwa, zapewniając ochronę interesów finansowych UE, nawet jeśli zarzuty dotyczą czynów sprzed obowiązywania przepisów.

W przypadku postępowań dotyczących zwrotu środków unijnych, skuteczne przerwanie biegu przedawnienia może prowadzić do utrzymania zobowiązania zwrotu środków pomimo upływu terminu przedawnienia, zgodnie z przepisami prawa unijnego i krajowego.

NSA potwierdził, że decyzja, na podstawie której strona nabyła prawo, nie może być zmieniona w trybie art. 154 k.p.a. Utrzymano, że skarga kasacyjna była niezasadna, gdyż zaskarżone decyzje były prawidłowo uzasadnione.

Bezczynność administracyjna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w rozpoznaniu zażalenia T. sp. z o.o. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia uznanie jej za kwalifikowaną postać naruszenia praw strony.

Powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., związane z uprawomocnieniem się orzeczenia sądowego, odnowuje termin biegu przedawnienia na wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe, czyniąc ten termin trzyletnim, licząc od końca roku uprawomocnienia orzeczenia.

O oddaleniu skargi kasacyjnej w sprawie odmowy pomocy mieszkaniowej decyduje brak wykazania przesłanek do przyznania uprawnień, przy czym organ działał w zgodzie z zasadami prawa administracyjnego, a NSA potwierdził, że skarga nie spełniała wymogów formalnych.

Założenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mają prymat nad decyzją o warunkach zabudowy. Organ administracyjny słusznie odmówił zatwierdzenia projektu zagospodarowania, gdyż inwestycja była niezgodna z obowiązującym planem miejscowym.

Decyzje administacyjne o odmowie umorzenia nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego zostały wydane z naruszeniem obowiązków procesowych poprzez brak ustalenia pełnej sytuacji życiowej skarżącego, co skutkowało ich uchyleniem przez NSA.

Wznowienie postępowania na podstawie art. 271 pkt 2 p.p.s.a. nie jest możliwe, gdy brak należytej reprezentacji nie zostanie dowiedziony, a okoliczności faktyczne podawane jako podstawy wznowienia były znane przed zakończeniem postępowania sądowego.

Naruszenie prawa do obrony poprzez brak obowiązkowego udziału obrońcy stanowi uchybienie proceduralne, które skutkuje uchyleniem zaskarżonych wyroków i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.