Interpretacja indywidualna dotycząca opodatkowania zbiorników jako obiektów budowlanych została podtrzymana, a skarga kasacyjna oddalona z uwagi na brak uzasadnienia wpływu zarzutów proceduralnych na wynik sprawy.

Wobec braku uprzedniego wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego, administracyjne postępowanie nieważnościowe nie podlega obowiązkowemu zawieszeniu na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Dopiero późniejsze zarejestrowanie skarg sądowoadministracyjnych skutkuje potencjalnym zawieszeniem postępowania w sądzie.

Prawo do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 38k u.p.d.o.p. przysługuje również w przypadku wytworzenia środków trwałych w celu przeciwdziałania COVID-19, nie tylko przy ich nabyciu.

Brak wykazania przez organy podatkowe świadomego udziału podatnika w transakcjach oszukańczych uniemożliwia uznanie jego odpowiedzialności; okoliczności takie jak szybkie zwroty VAT, stosowanie standardowych procedur handlowych czy korzystanie z podmiotów pośredniczących nie mogą same w sobie świadczyć o świadomej współudziałowości w karuzeli podatkowej.

Decyzja Starosty Polickiego rażąco naruszała art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego oraz m.p.z.p., powodując skutki niemożliwe do zaakceptowania, co uzasadniało jej stwierdzenie nieważności. Skarga kasacyjna była bezzasadna.

Nie stanowi istotnej zmiany instalacji zwiększenie ilości ścieków czy odpadów, jeśli są one zgodne z obecnym pozwoleniem zintegrowanym oraz nie zwiększają znacząco oddziaływania na środowisko, co wyklucza udział organizacji ekologicznych w postępowaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że w przypadku nieprzekazania żądanych informacji przez podmiot świadczący usługi medyczne, Rzecznik Praw Pacjenta jest uprawniony do nałożenia kary pieniężnej, zgodnie z art. 69 u.p.p., gdy żądane informacje dotyczą praktyk mogących naruszać zbiorowe prawa pacjentów.

Sąd potwierdził, iż budowa kotłowni na działce A.K. stanowiła samowolę budowlaną niedopuszczalną do legalizacji, co uzasadniało nakaz jej rozbiórki. Wykonanie pomieszczenia kotłowni nie było objęte zatwierdzonym projektem budowlanym, naruszając prawo budowlane.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż brak zapewnienia udziału w postępowaniu właścicielowi nieruchomości bez jego winy może stanowić podstawę wznowienia postępowania wyłącznie na żądanie tego podmiotu, nie wpływając tym samym na legalność decyzji wobec innych stron postępowania.

Władający nieruchomością, na której znajdują się odpady, jest posiadaczem tych odpadów i odpowiada za ich prawidłowe usunięcie, nawet jeżeli nie jest ich pierwotnym wytwórcą.

Brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko został prawidłowo stwierdzony; szczegółowe przepisy prawa ochrony środowiska oraz zasady ustalania stron postępowania zostały respektowane.

Wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, złożony po ustawowym terminie, uzasadnia umorzenie postępowania administracyjnego jako bezprzedmiotowego (art. 105 § 1 k.p.a.); zarzuty skargi kasacyjnej nie wykazały naruszenia przepisów, przez co wyrok WSA oraz decyzje administracyjne pozostały w mocy.

Uchwała Sejmiku Województwa Łódzkiego o podziale na obwody łowieckie i ich kat. jest zgodna z prawem. Legalne ograniczenie prawa własności nie narusza Konstytucji RP, jeśli spełnia wymogi ustawowe. Zarzuty Stowarzyszenia wobec uchwały są nieuzasadnione.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od zaliczek na poczet zysku wypłacanych komplementariuszowi w trakcie roku podatkowego; obowiązek podatkowy powstaje po zakończeniu roku i określeniu pełnej kwoty zobowiązania podatkowego.

Decyzja organu I instancji może być uchylona, a postępowanie administracyjne wznowione, jeśli zawarte w niej braki formalne dotyczące kluczowych parametrów technicznych inwestycji wpływają istotnie na jej rozstrzygnięcie.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2024 r. jest dopuszczalne, jeśli wniosek o ustalenie niepełnosprawności złożono odpowiednio wcześnie, a wniosek o świadczenie w ciągu terminu określonego art. 24 ust. 2a u.ś.r.

Sąd w wyroku oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja organu o przywróceniu zabytku do stanu poprzedniego była zgodna z prawem, mimo że działania nie były uzasadnione przeciwdziałaniem COVID-19.

Fundacja A. uchybiła terminowi do wniesienia odwołania, co uzasadniało stwierdzenie uchybienia terminu na podstawie art. 134 k.p.a.; skarga fundacji powinna podlegać oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a., a nie uwzględnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej A. sp. z o.o. za naruszenie warunków pozwolenia zintegrowanego odbyło się zgodnie z prawem, a argumentacja dotycząca awarii jest niewystarczająca do uchylenia kary, zważywszy na istotność naruszeń dla ochrony środowiska.

Skuteczne wniesienie skargi na akt prawa miejscowego wymaga uprzedniego wyczerpania szczególnej procedury, a ponowne wniesienie skargi po odrzuceniu wcześniejszej z przyczyn formalnych jest niedopuszczalne.

Określenie elementu przegrody budowlanej w definicji budynku wymaga, aby przegroda stanowiła trwałą fizyczną barierę, która wydziela budynek z przestrzeni zewnętrznej, a przegrody łatwe do demontowania, takie jak siatka stalowa, nie spełniają tej funkcji.

Na podstawie art. 194 ust. 5 ustawy o odpadach organ obligatoryjnie wymierza administracyjną karę pieniężną za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem, co ma na celu prewencyjne zapobieganie naruszeniom. Odstąpienie od kary nie jest możliwe mimo braku negatywnych skutków dla środowiska.

Wiata na opakowania nie spełnia definicji budynku w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., gdyż niewystarczająco wydziela przestrzeń za pomocą przegród budowlanych. Siatki ogrodzeniowe łatwe do demontażu nie spełniają wymogu trwałego oddzielania przestrzeni.

Automaty do gier, które zawierają element losowości, podlegają regulacjom ustawy o grach hazardowych i wymagają stosownych zezwoleń. Skargę kasacyjną oddalono, podtrzymując decyzję o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy.