Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania. Wystąpiła nieważność postępowania przed sądem I instancji z powodu nienależycie umocowanego pełnomocnika procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że odległość inwestycji od nieruchomości M. sp.j. wykluczała możliwość uznania jej za stronę postępowania administracyjnego. Prawidłowo zinterpretowano przepisy dotyczące zmiany decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, odmawiając wznowienia postępowania.

Negatywna ocena wniosku o dofinansowanie projektu, podtrzymana przez organy administracji oraz WSA, jest zgodna z prawem, gdyż postępowanie w zakresie wyboru projektów było przeprowadzone w sposób rzetelny i bezstronny.

Zaskarżona decyzja administracyjna, w której organ nie podaje wyczerpującego uzasadnienia faktycznego dotyczącego powodów oddalenia zarzutu o nieistnienie obowiązku, nie poddaje się sądowej kontroli legalności, co uzasadnia odwołanie w takim zakresie, ukazując obowiązek rzetelnej oceny wpłat przez organ administracyjny.

Operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego stanowi wystarczający dowód wzrostu wartości nieruchomości na potrzeby ustalenia opłaty adiacenckiej na podstawie art. 98a ust. 1 u.g.n. Sąd administracyjny prawidłowo aprobował jego zasadność, nie naruszając przy tym przepisów prawa procesowego.

Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe, gdy spełnione są przesłanki z art. 116 o.p., w szczególności bezskuteczność egzekucji z majątku spółki oraz niewystąpienie z wnioskiem o ogłoszenie upadłości w terminie.

Upływ czasu oraz zgromadzony materiał dowodowy wskazują na przedwczesność decyzji odmownej dotyczącej unieważnienia nacjonalizacji, a wszczęcie postępowania nacjonalizacyjnego po terminie określonym w ustawie narusza przepisy prawa materialnego, uzasadniając uchylenie decyzji Ministra Rozwoju oraz wyroku WSA.

Złożenie oświadczeń nabywców oleju opałowego oraz ich zestawień jest konieczne do korzystania z obniżonej stawki podatku akcyzowego zgodnie z art. 89 ustawy o podatku akcyzowym, a ich brak uniemożliwia zastosowanie preferencji, nawet przy zniszczeniu dokumentacji.

Wykreślenie podmiotu z KRS skutkuje utratą zdolności sądowej i czyni postępowanie sądowoadministracyjne bezprzedmiotowym, obligując sąd do jego umorzenia. (art. 128 § 1 pkt 1 i art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.)

Bezczynność organu administracji publicznej wobec wniosku dotyczącego rozliczenia nadgodzin, w sposób oczywisty i rażący naruszająca prawo, wymaga stwierdzenia tego faktu przez sąd administracyjny i właściwego rozstrzygnięcia w drodze decyzji administracyjnej.

Uchwała zmieniająca sposób realizacji pomocy mieszkaniowej nie narusza interesu prawnego skarżącej, pozostając w zgodzie z prawem administracyjnym, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Wydatki na części produkcyjno-administracyjne, o ile są związane z rozwojem działalności produkcyjnej, mogą być uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, zgodnie z definicją w art. 2 pkt 7 u.w.n.i. oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, wskazując na niewystarczające i nieprawidłowo sformułowane podstawy kasacyjne, co uniemożliwiło sądowi merytoryczną kontrolę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieprawidłowe doręczenie decyzji podatkowej pełnomocnikowi strony, z pominięciem formy komunikacji elektronicznej zgodnie z Ordynacją podatkową, skutkuje uznaniem, że decyzja nie weszła do obrotu prawnego, co uzasadnia odrzucenie skargi na wojewódzkim szczeblu sądowym.

Grunty po nieczynnych liniach kolejowych nie korzystają z podatkowego zwolnienia na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., jeśli istnieje możliwość ich związania z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaś materiał dowodowy musi być kompletny, aby ustalenie statusu linii kolejowej było prawidłowe.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., jeśli istnieje możliwość ich wykorzystania w tej działalności. Opodatkowanie nie jest uzależnione wyłącznie od posiadania tych gruntów przez przedsiębiorcę.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej mogą być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą, nawet bez faktycznego użytkowania, jeśli są w posiadaniu przedsiębiorcy. Sam zamiar ich wykorzystania komercyjnego wystarcza do przypisania wyższych stawek podatkowych.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, mogą być opodatkowane według stawek właściwych dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą, jeżeli istnieje faktyczny bądź potencjalny związek z taką działalnością, niezależnie od ich faktycznego wykorzystania.

Dla uzyskania zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu zbycia nieruchomości, nie jest konieczne zamieszkiwanie na stałe w nabytym lokalu, jeżeli wydatki spełniają warunki określone w art. 21 ust. 25 u.p.d.o.f., wystarczy przeznaczenie ich na cele mieszkaniowe.

Rozliczenie VAT w transakcji aportu nieruchomości między P. Spółka z o.o. a P. S.A. wymaga ponownego zbadania, czy istotnym celem było osiągnięcie nieuprawnionej korzyści podatkowej; organ odwoławczy nie może zastąpić sądu pierwszej instancji w prowadzeniu postępowania wyjaśniającego.

Brak wymaganych prawem oświadczeń nabywców oleju opałowego uniemożliwia zastosowanie obniżonej stawki akcyzy, niezależnie od faktycznego przeznaczenia paliwa. Zasada proporcjonalności wynikająca z prawa unijnego nie została naruszona przez orzeczenie nakładające podatek w pełnej stawce.

Uprawdopodobnienie niewspółmierności zaliczek w rozumieniu art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej należy do podatnika; organ podatkowy nie ma w tym trybie obowiązku prowadzenia pełnego postępowania dowodowego ani rozstrzygania kwestii właściwych dla rocznego wymiaru podatku.

Zastosowanie art. 152 § 1 k.p.a. obejmuje konieczność oceny prawdopodobieństwa uchylenia decyzji administracyjnej w wyniku wznowienia postępowania. W przypadku nieprzeprowadzenia tej oceny, odmowa wstrzymania wykonalności jest niezasadna.

W sprawie skargi kasacyjnej dotyczącej dostępu do informacji o środowisku, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zachodzą przesłanki wyłączenia części informacji z udostępnienia z uwagi na ochronę danych osobowych i tajemnicę przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku. Skarga kasacyjna została oddalona.