Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że policjantowi przysługuje wyrównanie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop sprzed 6 listopada 2018 r. wg stawki 1/21, a art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie może temu przeciwdziałać.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu od 1 października 2020 r., do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. Wyrok WSA, pomimo błędnego uzasadnienia, jest zasadny.

Wyznaczenie miejsc handlu dla rolników i domowników na targowiskach miejskich musi być dokładne i jednoznaczne, co wynika z art. 3 ust. 1 ustawy o handlu rolniczym, pod rygorem nieważności uchwały lokalnego prawodawcy.

W przypadku przewozu okazjonalnego pojazdem niezgłoszonym do licencji oraz niewyposażonym zgodnie z wymogami transportu drogowego, organ nadzoru ma prawo do nałożenia kary przewidzianej w art. 92a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, niezależnie od sposobu zamówienia przewozu.

Dla uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego istotny jest rzeczywisty zakres i charakter opieki sprawowanej nad osobą niepełnosprawną, a istnienie innych osób zobowiązanych do alimentacji nie stanowi podstawy do odmowy przyznania świadczenia.

Normy art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, w zakresie stosowania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, powinny być interpretowane zgodnie z wyrokiem TK, a wobec ich wtórnej niekonstytucyjności, świadczenie winno uwzględniać wskaźnik 1/21 miesięcznego uposażenia.

Zarządzenie dotyczące ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych poprzez bezzasadność skargi kasacyjnej zostało utrzymane w mocy, uznając prawidłowość decyzji organu podatkowego. Skarga kasacyjna P. I. nie spełnia wymogów formalnych.

Przewóz osób samochodem osobowym realizowany przez przedsiębiorstwo mimo braku zgłoszenia zmian w licencji oraz niespełnienia kryterium konstrukcyjnego stanowi delikt administracyjny uzasadniający nałożenie kary pieniężnej (art. 92a u.t.d.). Stwierdzone naruszenia zostały prawidłowo subsumowane przez organy administracyjne, co znajduje odzwierciedlenie w utrzymaniu decyzji o nałożeniu kary w mocy przez

Wykonywanie przewozu okazjonalnego w ramach krajowego transportu drogowego wymaga spełnienia określonych warunków konstrukcyjnych i formalnych; ich naruszenie uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę.

Nieruchomości wyodrębnione jako lokale garażowe w budynkach mieszkalnych podlegają opodatkowaniu stawkami dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą; związanie z działalnością opiera się nie tylko na samym posiadaniu, ale także na możliwości użycia lokalu w działalności gospodarczej.

Skarga kasacyjna P.R. została oddalona, potwierdzając zasadność nałożenia sankcji podatkowych przez Naczelnika Małopolskiego UCS wobec nierzetelności ewidencji VAT-marża i nieudokumentowania transakcji gospodarczych zgodnie z art. 120 ustawy o VAT.

Przewoźnik drogowy wykonujący przewozy okazjonalne zobowiązany jest do zgłoszenia wszelkich zmian w danych licencyjnych w terminie oraz spełnienia konstrukcyjnych wymogów przewozu określonych w ustawie o transporcie drogowym. Naruszenie tych obowiązków uzasadnia nałożenie kary pieniężnej przez organy transportowe.

Skarga kasacyjna A. Sp. z o.o. została oddalona jako bezzasadna, wobec przyjęcia, że przewóz okazjonalny został prawidłowo zakwalifikowany, a obowiązek zgłoszenia pojazdu do licencji nie został dopełniony.

Stwierdzono, iż brak orzeczeń lekarskich i psychologicznych kierowcy wykonującego przewóz nie wyklucza możliwości nałożenia niezależnych kar, jako że nie jest tożsame z innymi naruszeniami ustawy o transporcie drogowym. NSA oddalił skargę kasacyjną.

Funkcjonariusza Służby Kontrwywiadu Wojskowego zwalnia się w terminie do 6 miesięcy od zgłoszenia, a organ ma prawo ustalenia daty w ramach tego terminu, kierując się interesem służby. Data wskazana przez funkcjonariusza nie wiąże organu.

Dla uznania za przewóz taksówkowy, pojazd musi być zgłoszony do właściwej licencji i spełniać kryteria dla taksówek. Niezgłoszenie pojazdu i brak wymaganych dokumentów stanowi odrębne naruszenia, podlegające karze. Przewóz pasażera, nie zgłaszającego się do posiadanej licencji, kwalifikuje się jako okazjonalny.

Oddalenie skargi kasacyjnej Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w sprawie ostateczności stosowania przepisów rozporządzeń wykonawczych wobec ustawowych ramach unijnej pomocy finansowej.

Na operatorach gospodarczych ciąży odpowiedzialność za przewożenie pasażerów zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym wymaganiami licencyjnymi dotyczącymi pojazdów i dokumentacji. Brak formalnego związku kierowcy z przewoźnikiem nie wyklucza odpowiedzialności przewoźnika za naruszenie przepisów prawa o transporcie drogowym.

Brak uzasadnienia czynności administracyjnej w postępowaniu konkursowym na realizację zadania publicznego uzasadnia jej uchylenie z uwagi na istotne naruszenie zasady praworządności, w tym obowiązku uzasadnienia decyzji administracyjnych.

Komisja Egzaminacyjna II stopnia, rozpoznając odwołanie od uchwały o wyniku egzaminu notarialnego, nie jest związana jedynie zarzutami z odwołania, lecz ma obowiązek ponownie ustalić ocenę pracy, uwzględniając wszystkie błędy istotne dla jej końcowej oceny.

Decyzja o zobowiązaniu do zwrotu dofinansowania unijnego została podtrzymana, gdyż zmiany umowy miały charakter istotny, naruszając zasady konkurencyjności. Zarzuty proceduralne sądów nie znalazły potwierdzenia. Skarga kasacyjna jest oddalona.

NSA potwierdził, iż wszczęcie postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony fizycznej uzasadnia jego wykreślenie z listy kwalifikowanych pracowników na podstawie art. 29 ust. 6 pkt 1 ustawy o ochronie osób i mienia.

NSA uchyla wyrok WSA i oddala skargę na decyzję GITD, potwierdzając, że organy prawidłowo ustaliły fakty przewozu i nałożyły karę administracyjną zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym. Protokół kontroli stanowił kluczowy dowód administracyjny.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a postępowanie organów administracyjnych przebiegło zgodnie z wymaganymi standardami.