Decyzja odwoławcza może zmieniać ograniczenia na nieruchomości, jeśli powiększenie czasowego zajęcia służy obiektywnej potrzebie realizacji celu publicznego i nie pogarsza w długoterminowym aspekcie sytuacji prawnej właściciela.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że używane rury stalowe mogą stanowić odpady, a ich przetwarzanie wymaga przestrzegania obowiązków wynikających z przepisów o gospodarce odpadami, w tym prowadzenia ewidencji i uzyskania odpowiednich zezwoleń.

Zgodnie z art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, jeżeli orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu. Tym samym, w rozpoznawanej sprawie brak było podstaw do uwzględnienia skargi z uwagi na upływ terminu do jej wniesienia oraz brak zarzucanych rażących naruszeń prawa materialnego.

Sąd administracyjny uznał ustalenia organów dotyczące warunków zabudowy za prawidłowe, zgodne z zasadą dobrego sąsiedztwa oraz przepisami o planowaniu przestrzennym, nie stwierdzając uchybień prawnych.

Z rozporządzenia oraz powołanych aktów ustawowych nie wynika dla Wójta obowiązek realizacji żądań skarżących dotyczących utwardzenia dróg czy odbioru odpadów. Dla zasadności roszczeń w trybie art. 101a u.s.g. konieczne jest wykazanie istniejącego obowiązku organu. Skarga kasacyjna oddalona.

NSA uchyla wyrok WSA w Warszawie z powodu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. przez wadliwe, lakoniczne uzasadnienie, uniemożliwiające kontrolę instancyjną, co skutkuje przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Dla uznania bezczynności organu gminy wymagane jest wykazanie ustawowego obowiązku podjęcia określonych czynności, który w niniejszym przypadku nie istnieje. Harmonogram odbioru odpadów spełnia wymogi regulaminu gminnego.

Urządzenie w postaci czyszczalni zbóż stanowi odrębną instalację od suszarni, co przesądza o konieczności uzyskania dla nich osobnych pozwoleń, nawet przy technologicznej współzależności, zgodnie z art. 3 pkt 6 lit. b) p.o.ś. oraz zasadą kompleksowości ochrony środowiska.

Decyzja Ministra Klimatu i Środowiska o zezwoleniu na inwestycję w Wolińskim Parku została uznana za zgodną z u.o.p., a skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak alternatywnych rozwiązań oraz prawidłową compensatio.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna Wojewody Małopolskiego jest bezzasadna, a uchybienia w postępowaniu administracyjnym dotyczące ustalania odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość uzasadniały uchylenie decyzji umarzającej postępowanie.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane tylko w przypadku, gdy wnioskodawca nie korzysta już z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, a ustalenie tegoż świadczenia powinno nastąpić począwszy od miesiąca, w którym wyeliminowano przeszkodę prawną w postaci zbieżności świadczeń.

NSA oddalił skargę kasacyjną Ministra uznając, że decyzja odmawiająca pozwolenia nie spełniała wymogów uzasadnienia zindywidualizowanego przesłankami i że nie wykazano realnego zagrożenia dla zabytku."

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązkowych szczepień ochronnych jest zgodne z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a istniejący obowiązek szczepień wynika bezpośrednio z przepisów prawa i nie narusza konstytucyjnych praw jednostki.

Obowiązek poddania małoletniego dziecka szczepieniom ochronnym jest zgodny z ustawą o zwalczaniu chorób zakaźnych oraz Konstytucją RP, a brak zastosowania się do tego obowiązku uzasadnia działania egzekucyjne organów administracji.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym, spoczywający na rodzicach małoletnich dzieci, jest zgodny z normami konstytucyjnymi i międzynarodowymi, gdyż jego celem jest ochrona zdrowia publicznego, co uzasadnia jego administracyjne egzekwowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawidłowość wymiaru opłaty podwyższonej za przekroczenie warunków pozwolenia wodnoprawnego, stwierdzając brak podstaw do jej uchylenia oraz wyłączając zastosowanie instytucji odstąpienia zgodnie z art. 189f k.p.a.

Decyzja Wojewody, będąca decyzją deklaratoryjną, potwierdzająca uprzednie nabycie praw użytkowania wieczystego przez PKP S.A. z mocy prawa, nie podlega zmianie w trybie art. 154 k.p.a., gdyż nie prowadziła do nabycia nowych praw w rozumieniu tego przepisu.

Staw P. stanowi urządzenie wodne przekształcone w wyniku działalności człowieka w celach rekreacyjnych, co wyklucza zastosowanie przepisów o powierzchniowych śródlądowych wodach stojących, potwierdzając prawidłowość decyzji administracyjnych.

Rozbudowa konstrukcyjna budynku bez wymaganego pozwolenia na budowę skutkuje prawidłowym nakazem rozbiórki, nawet przy kwestionowaniu kwalifikacji robót jako urządzenia budowlanego.

Wspólnota Mieszkaniowa, jako odpowiedzialna za budynek, została prawidłowo uznana za adresata decyzji nakazującej doprowadzenie instalacji gazowej do stanu zgodnego z prawem, nawet w kontekście uprzednich naruszeń techniczno-budowlanych.

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów ograniczające działalność gospodarczą związaną z poprawą kondycji fizycznej naruszają konstytucyjną zasadę wyłączności ustawy, co czyni nałożenie kary z ich podstawy bezprawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną B. Sp. z o.o. w likwidacji, uznając wcześniejszą decyzję o konieczności zwrotu dotacji za prawidłową, ze względu na brak naruszeń przepisów postępowania i prawa materialnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, oddalił skargę z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw prawnych i merytorycznych, podkreślając prawidłowość decyzji organów administracyjnych dotyczącej zwrotu nienależnie pobranych płatności.

Skarga kasacyjna na decyzję ARiMR w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń została oddalona z uwagi na brak uzasadnionych podstaw kasacyjnych oraz wadliwą konstrukcję zarzutów, co skutkuje podtrzymaniem dotychczasowych rozstrzygnięć administracyjnych.