Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że uzasadnienie wyroku WSA nie spełniało wymogów art. 141 § 4 p.p.s.a., co niesprawiedliwie pozbawia Skarżącego możliwości obrony, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania z obowiązkiem uwzględnienia wszystkich okoliczności dotyczących domniemanej roli brokera w oszustwie podatkowym.

Obowiązek wykonania ekspertyzy nałożony decyzją administracyjną na zgłaszającego inwestora w wyniku naruszenia interesów osób trzecich nie narusza przepisów Prawa wodnego; zgłoszenie wodnoprawne obejmuje wyłącznie działania przewidziane w zgłoszeniu, a ich wpływ na interesy osób trzecich wymaga wyjaśnienia poprzez ekspertyzę.

Gdy planowane przedsięwzięcie może mieć znaczący negatywny wpływ na obszar Natura 2000, organ ma prawo odmówić zgody na jego realizację, nawet jeżeli nie wszystkie ustalenia znajdują wydźwięk w lokalnych planach zagospodarowania. Naczelny Sąd Administracyjny popiera decyzję organów odmawiających zgody w trosce o ochronę środowiska.

Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zażalenia jako nieopłacone uznaje się za bezzasadne, jeśli pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, co uzasadnia jego odrzucenie, zgodnie z art. 220 § 3 p.p.s.a.

Uchwała regulująca ceny za usługi komunalne musi zawierać szczegółowe podstawy kalkulacji w akcie prawa miejscowego, aby zapewnić zgodność z prawem i umożliwić kontrolę sądową. Brak takich regulacji skutkuje nieważnością aktu.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie oddalona; sąd I instancji właściwie kontrolował działalność administracji i spełnił wymogi proceduralne w zakresie uzasadnienia.

Skarga kasacyjna jest bezzasadna. Udział w rozprawie sądowo-administracyjnej nie jest obligatoryjno dla strony pozbawionej wolności, jeśli istnieje możliwość obrony przez pisma procesowe. NSA nie ma obowiązku przeprowadzania pełnego postępowania dowodowego.

Brak oceny kumulacji oddziaływań przy wydawaniu decyzji środowiskowej dla elektrowni wiatrowej stanowi rażące naruszenie art. 63 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy środowiskowej, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji przenoszącej pozwolenie na budowę stronami są wyłącznie dotychczasowy i nowy inwestor zgodnie z art. 40 ust. 3 u.p.b. Osoby trzecie, nieposiadające interesu prawnego w danej decyzji, nie są stronami postępowania i nie mogą skutecznie domagać się stwierdzenia nieważności decyzji o przeniesieniu pozwolenia na budowę.

Nieprzyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku może stanowić naruszenie prawa, gdy organ nie uwzględnił należycie szczególnych okoliczności uniemożliwiających wnioskodawcy uzyskanie świadczenia w trybie zwykłym.

Koszty egzekucyjne naliczane są zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym i nie muszą uwzględniać indywidualnej sytuacji zobowiązanego; wszelkie naruszenia praw procesowych muszą być uzasadnione na gruncie faktycznym i prawnym skargi.

NSA orzekł, że decyzja ustalająca wysokość opłaty zmiennej za pobór wód ma charakter konstytutywny i została wydana prawidłowo, a zarzuty spółki dotyczące naruszeń procedury i błędnej wykładni były bezzasadne.

Decyzja administracyjna określająca opłatę zmienną za pobór wód podziemnych jest konstytutywna i nie naruszała prawa materialnego. Informacja o opłacie ma charakter materialno-techniczny i nie ustanawia zobowiązania podatkowego.

Samo wskazanie adresu nieruchomości jako siedziby spółki w KRS, bez faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, nie stanowi podstawy do żądania zwrotu bonifikaty udzielonej z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Interpretacja art. 6c ust. 1, 2 i 2b u.c.p.g. wymaga szczegółowego określenia pojęcia zamieszkiwania, z uwzględnieniem faktycznego użytkowania nieruchomości oraz jego konsekwencji dla opłat komunalnych. Częściowo uznaje się skargę kasacyjną w zakresie błędnego zakwalifikowania akademików jako nieruchomości mieszane.

Wycofanie z obrotu produktów, które w momencie wycofania nie spełniają wymogów prawa żywnościowego, nie stanowi "marnowania żywności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. Takie działanie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia opłaty. Decyzje organów administracyjnych naruszające tę zasadę podlegają uchyleniu.

Decyzja ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji zagrodowej, wydana z uwzględnieniem prawidłowo przeprowadzonych uzgodnień z odpowiednimi organami, jest zgodna z prawem i nie narusza chronionych interesów związanych z planowaniem przestrzennym.

Stwierdzenie nieważności przez sąd administracyjny aktu regulującego zasady korzystania z cmentarza komunalnego, który nie został należycie ustanowiony jako akt prawa miejscowego przez właściwy organ, jest uzasadnione i zasadne.

Z art. 11 p.p.s.a. wynika, że ustalenia prawomocnego wyroku karnego są wiążące dla sądu administracyjnego, co wyklucza odmienne rozstrzyganie co do istoty samowoli budowlanej i zasadności zarządzenia jej rozbiórki. Skarga kasacyjna została oddalona, potwierdzając prawidłowość wcześniejszych decyzji.

Stawka opłaty zmiennej za usługi wodne musi uwzględniać różnorodność celów, na jakie pobierana jest woda, zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym, i oparta jest na różnicy między zbiorowym a innym wykorzystaniem wody; podział celów poboru oparty na §5 ust. 1 pkt 27 i 40 rozporządzenia.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach może być wydana dla zrealizowanego już przedsięwzięcia, jednak brak uzyskania wymaganych prawem opinii organów współdziałających stanowi istotne naruszenie proceduralne, uzasadniające konieczność uchylenia decyzji i ponownego rozpoznania sprawy.

Prawidłowe zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód zależy od celu poboru, a nie od odbiorcy finalnego, w myśl zasady użytkownik płaci. Przepisy Prawa wodnego oraz rozporządzenia jasno rozgraniczają cele zaopatrzenia na ludność od innych celów użytkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie grzywny w celu przymuszenia było prawidłowe oraz zgodne z wymogami prawnymi, a podnoszone zarzuty skarżących były niewłaściwie sformułowane i nieuzasadnione w ramach postępowania kasacyjnego.

W przypadku braku zmiany stanu prawnego lub faktycznego, organy administracji związane są wcześniejszymi wyrokami sądowymi, co oznacza, że decyzje muszą być zgodne z uprzednio wydanymi orzeczeniami oraz obowiązującymi przepisami materialnym i proceduralnym.