W sprawie dotyczącej prawa do informacji o stanie zdrowia pacjenta, uznaje się, że dokumentacja medyczna oraz substytucyjne oceny dowodów przeprowadzone przez organy i sąd pierwszej instancji potwierdzają brak naruszenia tego prawa.

Skarga kasacyjna dotycząca uchylenia postanowienia w sprawie wstrzymania robót budowlanych została przez Naczelny Sąd Administracyjny oddalona, jako nieuzasadniona i oparta na przepisach ogólnych niewskazujących na konkretne naruszenia, co potwierdza zasadność decyzji o zastosowaniu przepisów przewidujących postępowanie zwykłe, a nie uproszczone.

Sąd administracyjny może odstąpić od nałożenia grzywny na organ, mimo naruszenia art. 54 § 2 p.p.s.a., jeżeli uchybienie miało charakter niezamierzony, a skarga została przekazana w terminie.

Organy Policji nie wykazały, iż funkcjonariusz pełniący służbę na miejscu zdarzenia zaniechał obowiązków służbowych polegających na uniemożliwieniu sprawcy kontynuowania działań naruszających porządek prawny i jego zatrzymaniu, co oznaczało brak podstaw do wymierzenia kary dyscyplinarnej.

Organ ewidencji jest zobowiązany do weryfikacji, czy przedsiębiorca posiada stabilny i rzeczywisty tytuł prawny do nieruchomości wskazanej w CEIDG. W przypadku wątpliwości dotyczących tego tytułu organ nie może ich ignorować, gdyż dotyczy to prawdziwości wpisanych danych.

Zamrożenie środków finansowych spółki na skutek wpisu na listę sankcyjną, wynikające z aktu władzy publicznej, stanowi siłę wyższą wyłączającą jej odpowiedzialność za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty zapasowej, przy czym działania te nie są przewidywalne ani zapobiegane przy zachowaniu należytej staranności.

W związku z tożsamością przedmiotowo-podmiotową postępowań, umorzenie sprawy uchylenia pozwolenia na broń w trybie art. 155 k.p.a. było uzasadnione. Ochrona interesu społecznego uzasadnia priorytet postępowań cofających pozwolenie na broń.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w związku z naruszeniem zasad sporządzania uzasadnienia wyroku, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, celem oceny legalności decyzji administracyjnej zgodnie z art. 141 § 4 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, iż przewoźnik ponosi odpowiedzialność za naruszenie przepisów o przewozach drogowych poprzez niezgodne z rozkładem jazdy realizowanie kursów, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

NSA potwierdził, że cofnięcie pozwolenia na broń jest zasadne, gdy posiadacz nie spełnia ustawowych wymogów poprzez niepoddanie się wymaganym badaniom, a wnioski o zrzeczenie się prawa złożone po wszczęciu postępowania są bezskuteczne.

Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy, oparta na ostatecznej decyzji środowiskowej, jest zgodna z prawem nawet w przypadku późniejszych sporów dotyczących środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia.

Niewypełnienie terminów procesowych z przyczyn braku znajomości języka urzędowego przez profesjonalnego podmiot nie stanowi przesłanki usprawiedliwiającej ich przywrócenie, gdy nie wykazano obiektywnie nieprzezwyciężalnej przeszkody.

Odmowa uwzględnienia skarg kasacyjnych, braki w wykazaniu naruszeń prawnych i proceduralnych przez WSA oraz administracyjne organy decyzji odmawiającej zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Umowa artysty z instytucją kulturalną będąca przedmiotem sporu stanowi umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c., wykluczając podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Pomoc na rzecz ochrony miejsc pracy, przewidziana w art. 15gga ustawy COVID-19, nie może być przyznana przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji na dzień 31 grudnia 2019 r. (art. 2 pkt 18 rozporządzenia 651/2014/UE). Odmowa pomocy opiera się na normach krajowych i unijnych.

Przepisy art. 100d ustawy o pomocy dotyczą udzielania zezwoleń na pobyt wszystkim cudzoziemcom, wobec czego nie można uznać przewlekłości w postępowaniach prowadzonych na bazie tych przepisów względem cudzoziemców innych niż obywatele Ukrainy.

Brak wniosku o ściganie przy postępowaniach o przestępstwa wnioskowe stanowi ujemną przesłankę procesową. Umorzenie postępowania jest zasadne, gdy brak ten nie przekreśla istoty orzeczenia, a nowe postępowanie nie wnosi do sytuacji prawnej oskarżonego znaczącej zmiany.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzje cofające pozwolenie na broń palną do celów kolekcjonerskich z uwagi na błędną subsumpcję ustalonych faktów, uznając działania skarżącego za zgodne z przepisami ustawy o broni i amunicji.

W sprawie egzaminu na prawo jazdy złożona skarga kasacyjna została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wojewódzki sąd administracyjny prawidłowo zastosował przepisy, a egzaminator słusznie dokonał negatywnej oceny ze względu na brak wyraźnej obserwacji drogi przez skarżącego.

Nieuiszczenie elektronicznej opłaty drogowej skutkuje karą pieniężną określoną w art. 13k ust. 2a ustawy o drogach publicznych, nawet gdy rejestracja pojazdu nastąpiła po naruszeniu. Komunikaty przedsiębiorstw pośredniczących nie zastępują obowiązków rejestracyjnych płatników.

Odpowiedzialność za brak rejestracji pojazdu w systemie poboru opłat e-TOLL oraz nieuiszczenie opłaty elektronicznej jest obiektywna i skutkuje nałożeniem kary finansowej. Zaniedbanie rejestracji skutkuje karą bez znaczenia dla technicznych problemów systemu lub nieporozumień w organizacji.

Skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, gdyż zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego uznano za nieusprawiedliwione. Obowiązek opłacania abonamentu RTV wynika z samej rejestracji odbiornika, a brak dowodu wyrejestrowania skutkuje istnieniem tego obowiązku.

Sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa materialnego i procesowego przez niewłaściwą ocenę zgodności planu z postanowieniami studium, pomijając dopuszczalne odstępstwa (art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p.).

W przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej organy administracji publicznej są zobowiązane do wydania decyzji administracyjnej, uzasadniając ochronę prywatności, jako że anonimizacja nie jest wystarczającą formą odmowy, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.