Dotacja oświatowa dla szkół niepublicznych w wysokości niecałych 3 zł miesięcznie na słuchacza nie narusza prawa materialnego ani zasad konstytucyjnych finansowania oświaty. NSA potwierdza zgodność dotacji z obowiązującymi przepisami.

Sąd administracyjny, rozpatrując skargę kasacyjną, uznaje za prawidłowe wszczęcie i przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego oraz decyzję o rozbiórce obiektu, gdy inwestor nie spełnił obowiązków z art. 48 uPb, nie dostarczając dokumentów w przewidzianym terminie.

Inwestor, nie spełniając obowiązku przedłożenia dokumentów legalizacyjnych na czas, powoduje, że organ nadzoru budowlanego ma obowiązek orzeczenia o rozbiórce obiektu budowlanego postawionego bez pozwolenia, zgodnie z art. 48 ust. 1 prawa budowlanego.

W przypadku samowoli budowlanej, gdy inwestor nie przedłoży w wyznaczonym terminie dokumentów koniecznych do legalizacji obiektu, organ nadzoru budowlanego jest uprawniony do orzeczenia nakazu rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji, podzielając zasadność wykładni sądu I instancji, iż wtórna niekonstytucyjność art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do zastosowania konstytucyjnego przelicznika ekwiwalentu (1/21) za niewykorzystany urlop.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uzasadnia zastosowania niekonstytucyjnego mnożnika 1/30 w obliczaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, obowiązujące są zasady z uwzględnieniem przelicznika 1/21 zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej. Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie reguluje wysokości ekwiwalentu, lecz zasady jego ustalania. Ustalenie ekwiwalentu powinno uwzględniać wymiar urlopu i jego ekwiwalentny charakter, zgodnie z wyrokiem TK.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do spraw zaistniałych przed 2020 r., jeśli chodzi o ustalanie ekwiwalentu pieniężnego za urlop, uzasadniając tym samym oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania zmienionego art. 115a ustawy o Policji do stanów faktycznych sprzed dnia 1 października 2020 r., co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż sąd pierwszej instancji prawidłowo rozstrzygnął, że zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop winny być stosowane według aktualnych regulacji ustawy o Policji bez naruszenia domniemania konstytucyjności przepisów prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że zaskarżony wyrok WSA, mimo błędnego uzasadnienia dotyczącego wtórnej niekonstytucyjności, odpowiada prawu. Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona z powodu zgodności z prawem nowelizacji ustawy, która ostatecznie zapewnia poprawne ustalanie ekwiwalentu.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego, a nie jego wysokości. Sąd uznał art. 115a ustawy o Policji za prawnie stosowalny do ustalania ekwiwalentu mimo wcześniejszych orzeczeń Trybunału, oddalając kasację.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz kształtuje zasady ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop związane z wymiarem urlopu przed i po jego wejściu w życie, co w ocenie sądu NSA nie uzasadniało uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Decyzja o umorzeniu postępowania wydana z rażącym naruszeniem prawa może skutkować uchyleniem przez sąd, jeśli towarzyszą jej istotne skutki ekonomiczne, nawet w ramach postępowania nadzwyczajnego.

Grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą. Organy podatkowe są związane ewidencją gruntów, a zarzuty proceduralne w postępowaniu są bezzasadne.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, w tym grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych, są związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wchodzą w skład prowadzonego przedsiębiorstwa, niezależnie od faktycznego wykorzystania w działalności, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Brak prawnych podstaw do wydania zaświadczenia o służbie w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu uniemożliwia podwyższenie emerytury funkcjonariusza Policji. Organy muszą opierać decyzję na niepodważalnych dowodach i ewidencjach.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną W. K. uznając, że brak naruszenia prawa materialnego oraz procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zakresie przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków" dotyczącej odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, potwierdził prawidłowość zawieszenia postępowania na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p., podkreślając konieczność uwzględnienia toczenia się postępowań sądowoadministracyjnych jako przesłanki obligatoryjnej.

Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego, jako właściwy organ, dopuścił się bezczynności w sprawie udostępnienia informacji publicznej, lecz bez rażącego naruszenia prawa, co potwierdza obowiązek udzielenia takich informacji na niesformalizowany wniosek.

Zarządzenie pokontrolne, mimo braku zewnętrznej formy aktu administracyjnego, podlega kognicji sądów administracyjnych, a jego zgodność z ustaleniami kontroli należy do oceny WOJ. S.A., jednak w tej sprawie uchybienia proceduralne i niewłaściwe uzasadnienie uzasadniają uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie.

Wydana na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. 2017 r. poz. 1121 ze zm.)decyzja administracyjna, która nie określa precyzyjnie jakiego rodzaju urządzenia należy wykonać w celu zapobieżenia szkodom wywołanym przerz zmiany stanu wody na gruncie jest niewykonalna w rozumieniu art. 156 pkt5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego

W wypadku braku zakończenia procesu wychowania dziecka w wyniku jego przedwczesnej śmierci, przesłanka "wychowała" określona w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym nie zostaje spełniona, co wyklucza przyznanie świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że umowa sprzedaży nieruchomości z 1979 roku, zawarta przez przedsiębiorstwo państwowe w imieniu Skarbu Państwa, stanowi wystarczającą podstawę do uznania istnienia prawa zarządu na dzień 5 grudnia 1990 roku, co umożliwia nabycie prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa.