Przedstawiciel pośredni w postępowaniu celnym ponosi solidarną odpowiedzialność za należności celne, gdy zgłaszana odzież używana nie spełnia warunków nadania preferencyjnego pochodzenia, w tym wymogu przeznaczenia wyłącznie do odzysku surowców, co wyklucza zastosowanie preferencyjnej stawki celnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że ustalenie przez organy publiczne dotacji oświatowej na poziomie niepokrywającym pełnych kosztów działalności szkoły niepublicznej nie narusza prawa materialnego, a skarga kasacyjna opierająca się na domniemanej niezgodności z Konstytucją RP jest pozbawiona podstaw, gdyż obowiązki finansowe państwa względem szkół niepublicznych są ograniczone.

NSA orzekł, że art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy zawiesza bieg terminów załatwiania spraw pobytowych cudzoziemców, wyłączając tym samym możliwość stwierdzenia bezczynności w takich przypadkach.

Wyznaczenie obszaru analizowanego trzykrotną szerokością frontu działki, obejmujące nieruchomości po obu stronach ulicy, pozostaje zgodne z art. 61 ust. 5a u.p.z.p, a decyzje dotyczące parametrów zabudowy są uzasadnione i zgodne z prawem.

Cofnięcie skargi kasacyjnej przez stronę powodową jest czynnością procesową niepodlegającą kontroli sądu i skutkuje umorzeniem postępowania kasacyjnego na podstawie art. 391 § 2 w zw. z art. 398²¹ k.p.c.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej wymaga wykazania rażącego naruszenia prawa. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie pozytywnie opiniujące projekt podziału nieruchomości, zgodny z miejscowym planem, nie naruszało prawa rażąco.

Zastosowanie art. 2 ust. 2 ustawy z 11 sierpnia 2021 r., nakazującego umorzenie postępowania po trzydziestu latach od ogłoszenia lub doręczenia decyzji, jest zgodne z prawem, o ile decyzja nie została uchylona w postępowaniu administracyjnym przed tym terminem.

Podstawą prawną jest art. 100d ustawy o pomocy. NSA orzeka, że przepis ten ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, co wyklucza zarzut bezczynności organu w sytuacjach przewidzianych w omawianej ustawie.

Przepisy art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy z 2022 r. mają zastosowanie do każdego cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie na pobyt w Polsce, a nie jedynie do obywateli Ukrainy, co wyklucza przypisanie bezczynności organom działającym zgodnie z tą regulacją.

Art. 100d ustawy o pomocy dotyczy wszystkich cudzoziemców, co wyklucza zastosowanie zarzutu bezczynności wobec organów administracji państwowej, umożliwiając przedłużenie terminu załatwiania spraw w sytuacjach kryzysowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że regulacje art. 100d ustawy o pomocy dotyczą wszystkich cudzoziemców, co wyklucza stwierdzenie bezczynności Wojewody w sprawie rozpatrzenia wniosku o pobyt czasowy innego niż obywatel Ukrainy cudzoziemca.

Decyzja ustanawiająca użytkowanie wieczyste musi odnosić się do tożsamej nieruchomości wskazanej we wnioskach dekretowych i kierowana być do tożsamych wnioskodawców; brak tożsamości uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji.

Dopuszczalne jest wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za przekroczenie warunków korzystania ze środowiska w pozwoleniu wodnoprawnym, niezależnie od realnego wpływu na środowisko. Nie jest dopuszczalne powoływanie się na przekroczenie parametrów rozporządzenia jako wyłączenie od pozwolenia wodnoprawnego.

Zastosowanie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i związane z nim zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop nie wykluczają stosowania reguł ogólnych wynikających z ustawy o Policji, nie kreując nowej wysokości przelicznika, co sprawia, że wyrok WSA odpowiada prawu.

Przedstawiciel pośredni ponosi odpowiedzialność za dług celny za towar dopuszczony do obrotu przy deklarowanej, lecz nieuzasadnionej preferencyjnej stawce celnej. Brak spełnienia warunków pochodzenia na dzień zgłoszenia celnego uniemożliwia zastosowanie preferencji celnych.

Skarga kasacyjna nieskuteczna, skarżąca odpowiada jako przedstawiciel pośredni za dług celny, gdy zgłoszenie błędnie wskazało preferencje celne, bowiem odzież używana nie spełniała warunków preferencyjnego pochodzenia EOG. Zgłoszenie celne kreuje odpowiedzialność solidarną.

Przewóz osób, zrealizowany przez skarżącego, spełniał przesłanki przewozu okazjonalnego, wymagającego uzyskania licencji i spełnienia warunków konstrukcyjnych pojazdu, a jego naruszenie skutkowało zasadnym nałożeniem kary pieniężnej.

Decyzja Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego nie może ograniczać praw pasażerów w sposób sprzeczny z przepisami rozporządzenia (WE) nr 261/2004 poprzez wymaganie formy pisemnej reklamacji, która nie jest przewidziana prawem lotniczym. Złożenie reklamacji drogą elektroniczną spełnia wymogi formalne skargi.

Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Krakowa. Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne ustalenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczące niewłaściwego zastosowania przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego przez organ administracji w procedurze zasobu geodezyjnego.

Skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, skierowana przeciwko prawomocnemu wyrokowi, musi wskazywać kardynalne uchybienia proceduralne. Niedopuszczalne są zarzuty dotyczące jedynie merytorycznej polemiki z oceną prawną sądu.

Podstawą do uchylenia decyzji o opłacie podwyższonej był błędny dowód i ignorancja modyfikacji pozwolenia wodnoprawnego, co wymaga ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem pełnych warunków pozwolenia oraz analizy faktycznych wpływów odprowadzanych ścieków na środowisko.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, uznając za słuszne rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który nakazał organowi udostępnienie informacji o środowisku w wymaganym terminie, stwierdzając wcześniejszą bezczynność organu.

W przypadku administracyjnej kary pieniężnej za przekroczenie warunków pozwolenia wodnoprawnego, bieg przedawnienia zobowiązania należy liczyć od końca roku, w którym mogło dojść do stwierdzenia naruszenia, a brak doręczenia decyzji w związanych z tym terminach skutkuje przedawnieniem części zobowiązania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przepisy art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy modyfikują kwestie dotyczące terminów w postępowaniach administracyjnych o wydanie zezwoleń pobytowych, co wyklucza obowiązek ich zachowania i stosowanie sankcji za bezczynność organu.