Art. 100d ust. 1 i 3 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy wyłącza bezczynność organu do 30 września 2025 roku, co uzasadnia oddalenie skargi na bezczynność w tym okresie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując stanowisko, że opłaty za pobór wód w ramach realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia ludności gminy w wodę powinny podlegać niższym stawkom taryfowym, mimo przekazywania ich innym gminom.

Decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego, uchylająca decyzję o warunkach zabudowy, jest zasadna w przypadku naruszenia przepisów o wyznaczaniu obszaru analizowanego (art. 61 ust. 5a u.p.z.p.), co wymaga ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona ze względu na brak istotnych przesłanek naruszenia prawa, co potwierdza prawidłowość wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za gospodarkę odpadami niezgodną z zezwoleniem, mimo zarzutów o przedawnienie i błędy proceduralne.

NSA przyjmuje, że w postępowaniu o zezwolenie na odstępstwa od zakazów ochrony gatunkowej niezwykle istotne jest, aby wszystkie działania były ukierunkowane na zabezpieczenie interesów ochrony przyrody i bezpieczeństwa publicznego, przy braku możliwości rozważenia alternatywnych lokalizacji inwestycji.

Obowiązek dokonania pomiarów emisji i uzyskania pozwolenia spoczywa na właścicielu instalacji, nie zaś na organie inspekcji. NSA podkreśla obowiązek staranności w postępowaniu dowodowym i stwierdza konieczność ponownej oceny, czy spełnione zostały przesłanki decyzji na podstawie art. 367 ust. 3 p.o.ś.

Oddalenie skargi kasacyjnej wniesionej przez P.S. od wyroku WSA w Lublinie w sprawie nałożonej kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym. NSA uznał zarzuty za nieuzasadnione, podtrzymując ocenę legalności decyzji organu administracyjnego i wyroku sądu pierwszej instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na niesprecyzowane zarzuty naruszenia przepisów, zarówno prawa materialnego, jak i proceduralnego, wskutek czego uznano prawidłowość procesu administracyjnego i decyzji o nałożeniu kary.

Skarga kasacyjna przeciwko wykonaniu obowiązku szczepień ochronnych została oddalona, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że hasłowe zarzuty kasacyjne były bezzasadne, a wymagalność obowiązku prawnego była zgodna z regulacjami.

Skarga kasacyjna wniesiona przez R. G. na wyrok WSA w Kielcach w sprawie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązku szczepień ochronnych jest bezzasadna i dlatego podlega oddaleniu. Przepisy dotyczące przymusowego wykonania tego obowiązku zostały prawidłowo zastosowane przez organy administracyjne.

Przy kwalifikacji instalacji radiokomunikacyjnych należy uwzględniać równoważną moc promieniowaną izotropowo dla pojedynczej anteny, nie przekraczając przewidzianych norm, w celu ustalenia obowiązku uzyskania decyzji środowiskowej.

Skarga kasacyjna wniesiona przez D.M. od wyroku WSA w Gliwicach, dotycząca zarządzenia pokontrolnego Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z zakresu gospodarki odpadami, podlega oddaleniu z uwagi na brak zasadności zarzutów naruszenia prawa materialnego i proceduralnego.

Organizacja społeczna ma prawo do dopuszczenia do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony przed jego zakończeniem, a decyzja wydana bez rozpoznania zażalenia na odmowę dopuszczenia prowadzi do możliwości jej wzruszenia poprzez ponowne rozpoznanie sprawy.

Skargę kasacyjną oddala się, potwierdzając konieczność przeprowadzenia pełnego postępowania w pierwszej instancji zgodnie z przepisami prawa procesowego, w tym ocenę przedsięwzięcia w kontekście przepisów o ochronie środowiska.

NSA potwierdził, że: Z. sp. z o.o. naruszyła przepisy ustawy o odpadach poprzez nielegalne wydobycie odpadów, co uzasadniało wymierzenie jej administracyjnej kary pieniężnej przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 89 u.g.h. za urządzanie gier o charakterze losowym na automatach bez koncesji, uznając, iż ekspertyment celno-skarbowy stanowił wystarczającą podstawę do wyroku.

Jeżeli automaty służą do urządzania gier z elementem losowości, prowadzenie takich gier poza kasynem bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że cel wywłaszczenia działek pod budowę Trasy Chwaliszewskiej został zrealizowany, co wyklucza możliwość zwrotu nieruchomości następcom prawnym pierwotnych właścicieli, i uchyla wyrok sądu I instancji oddalający decyzję odmowy zwrotu.

Nie istnieją podstawy do uchylenia postanowienia organu o oddaleniu zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym obowiązku szczepień ochronnych, gdyż przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu zakażeniom stanowią wystarczającą podstawę prawną dla realizacji tego obowiązku.

W granicach określonych skargą kasacyjną sąd stwierdził, że urządzanie gier na automatach przez spółkę "T." Sp. z o.o. bez wymaganego zezwolenia narusza ustawę o grach hazardowych, a losowy charakter gier uzasadniał nałożenie kary pieniężnej bez stosowania instytucji odstąpienia od jej nakładania.

Postępowanie nieważnościowe nie służy merytorycznej weryfikacji rozstrzygnięć zawartych w ostatecznych decyzjach administracyjnych, lecz ogranicza się do badania, czy decyzja jest dotknięta wadami wskazanymi w art. 156 § 1 k.p.a. Brak oczywistego, rażącego naruszenia prawa nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji.

Art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy nie ogranicza prawa obywateli Ukrainy do uzyskania świadczeń pielęgnacyjnych, co nakazuje wykładnia zgodna z celem wspierania obywateli Ukrainy legalnie przebywających w Polsce w kontekście systemu świadczeń rodzinnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej; funkcjonariusz Policji winny naruszenia dyscypliny służbowej poprzez nieobecność w wyznaczonym miejscu służby; postępowanie sądu administracyjnego zgodne z prawem i proceduralnie poprawne.

Zobowiązanie do wymierzenia grzywny, za niewykonanie wyroku zobowiązującego do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, jest uzasadnione, gdy działania organu wykazują rażące naruszenie prawa poprzez brak działania w określonym przez wyrok terminie.