Nałożenie kary pieniężnej na podmiot odbierający odpady komunalne za nieosiągnięcie wymaganego poziomu recyklingu jest zasadne, gdyż odpowiedzialność ma charakter obiektywny, niezależnie od subiektywnej oceny działań podmiotu.

Podmiot gospodarczy, który nie osiągnie wymaganego poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych zgodnie z art. 9g ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, podlega sankcji finansowej, niezależnie od okoliczności subiektywnych. Odpowiedzialność ta jest obiektywna.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Rady Miasta S., podtrzymując stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej stawek opłat za gospodarkę odpadami komunalnymi. Uchwała naruszała prawo przez brak rzetelnej kalkulacji i uzasadnienia stawek, naruszenie delegacji ustawowej i niewłaściwe podejście do kosztorysów.

Dane ewidencyjne dotyczące powierzchni użytkowej budynków mają jedynie domniemanie prawdziwości i mogą być podważane. Organy podatkowe mogą samodzielnie ustalać podstawę opodatkowania poprzez wykorzystanie zgromadzonego materiału dowodowego, niezależnie od danych z ewidencji gruntów.

Dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości konieczna jest rejestracja w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą; brak takiego wpisu wyklucza obniżoną stawkę, nawet jeśli nieruchomość częściowo związana jest ze świadczeniem zdrowotnym.

Podatnik, składając wniosek w trybie art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Preferencyjna stawka podatku od nieruchomości stosuje się wyłącznie do budynków zajętych przez podmioty posiadające wpis do rejestru działalności leczniczej, nawet w przypadku wykorzystywania części budynku na cele apteczne. Wpis jest niezbędny dla uzyskania obniżonej stawki podatku.

Dla uznania, że procedura wywozu towarów z UE została zakończona, zgłaszający musi przedstawić dowody pozwalające na jednoznaczną identyfikację towarów jako wywiezionych z obszaru celnego Unii Europejskiej. Dokumenty prywatne mogą stanowić takie dowody, jeśli spełniają wymogi wiarygodności i potwierdzają faktyczny wywóz.

Brak przedstawienia wiarygodnych dowodów przez zgłaszającego, potwierdzających opuszczenie przez towar obszaru celnego UE, uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego przez organ. Ocena dowodów leży w gestii organów celnych, które muszą być przekonane o ich wystarczalności.

Dokumenty prywatne bez urzędowego potwierdzenia nie mogą stanowić wystarczających dowodów potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny UE. Niezachowanie wymogów wiarygodności dokumentów alternatywnych uniemożliwia stwierdzenie faktycznego wywozu. NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając decyzję o unieważnieniu zgłoszenia celnego za zasadną.

NSA oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, iż wyniki weryfikacji pochodzenia towarów przez władze cła kraju eksportu są wiążące dla organów importujących, chyba że postępowanie weryfikacyjne jest niezgodne z prawem międzynarodowym.

Organy celne kraju importu nie są uprawnione do ponownej pełnej weryfikacji preferencyjnych dowodów pochodzenia towarów, poza przypadkami ściśle określonymi w Konwencji, w tym przy istnieniu uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentów.

Osoba zatrudniona na statku badawczym, nieeksploatowanym w transporcie międzynarodowym, nie ma prawa do ulgi abolicyjnej, gdyż statek musi być eksploatowany w przewozie międzynarodowym według umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dowody potwierdzające wywóz towarów poza obszar celny UE, zgodnie z art. 335 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego, muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację towaru i nie mogą budzić wątpliwości co do ich autentyczności, aby uznać je za dostateczne w postępowaniu celnym.

Organ administracji celnej prawidłowo unieważnił zgłoszenie celne wywozowe z uwagi na niewystarczające dowody wywozu, które nie spełniały wymogów określonych w art. 335 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447.

Stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta w zakresie ustalania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi z powodu nieprawidłowej analizy kosztów i zastosowania pozaustawowych kryteriów, które uniemożliwiły legalne przyjęcie ustalonych stawek.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem wyroku skazującego stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia i umorzenia postępowania wobec negatywnej przesłanki procesowej, jaką określono w art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.

Stypendia dla studentów, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego wydanej na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, korzystają w całości ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst

Prawo do dostępu do informacji publicznej podlega ograniczeniom wskazanym w art. 5 ust. 1 u.d.i.p., które obejmują ochronę informacji niejawnych oraz tajemnic określonych przepisami prawa krajowego i międzynarodowego.

Uchwała Rady Miasta Chorzów w zakresie ustalenia stawek opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest nieważna ze względu na brak rzetelnej kalkulacji kosztów zgodnie z wymogami art. 6k ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Umowa depozytu nieprawidłowego nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c., jeżeli nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej i nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pojazd sprowadzony do Polski jako powypadkowy stanowi odpad w rozumieniu ustawy o odpadach, a jego międzynarodowe przemieszczenie bez wymaganych zgód jest nielegalne. Konieczność zagospodarowania odpadu w sposób ekologicznie racjonalny ciąży na odbiorcy.

Odpowiedzialność za nieosiągnięcie wymaganego poziomu recyklingu i przygotowania do ponownego użycia odpadów komunalnych, nałożona zgodnie z art. 9x ust. 2 pkt 1 u.c.p.g., ma charakter obiektywny, niezależnie od wykazania zawinienia.

Czynność depozytu środków pieniężnych, jeżeli nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej żadnej ze stron, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.