Postępowanie administracyjne w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości może być zawieszone, gdy brak jest ostatecznego rozstrzygnięcia w zakresie nabycia z mocy prawa części tej nieruchomości, a rozstrzygnięcie to jest zagadnieniem prejudycjalnym zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.
Postępowanie administracyjne wszczęte w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej po upływie trzydziestu lat od doręczenia lub ogłoszenia tej decyzji ulega umorzeniu z mocy prawa na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej z 2021 r., co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa prawnego.
Brak indywidualnego kalendarza szczepień czy przeciwwskazań nie wpływa na wymagalność obowiązku szczepień ochronnych, jako że ten jest skonkretyzowany w rozporządzeniu wdrażającym wytyczne ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych.
Brak możliwości przypisania odpowiedzialności sankcyjnej za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej użytkownikowi drogi publicznej, przy niepełnej regulacji prawnej systemu poboru opłat, gdy użytkownik posiadał dwie umowy i dwa urządzenia przypisane do tego samego pojazdu bez wyraźnego administracyjnoprawnego obowiązku aktualizacji danych.
Sąd uznał, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie, która nie zaprzestała prowadzenia działalności zawodowej, a umotywowane opieką nad osobą niepełnosprawną czynności domowe nie wykluczają zawodowej aktywności.
Brak kompetencji organu regulacyjnego do rozstrzygania sporów o odmowę wydania warunków technicznych przyłączenia do sieci, co oznacza, że takie spory mają charakter cywilnoprawny i właściwy do ich rozpatrzenia jest sąd powszechny.
Postępowanie sądowo-administracyjne dotyczące określenia dopuszczalnego poziomu hałasu należy prowadzić z uwzględnieniem wiążących ocen prawnych zawartych w poprzednich orzeczeniach, stosując aktualne przepisy. Skarga kasacyjna, której podstawy nie znajdują potwierdzenia w dokonanej analizie, podlega oddaleniu.
NSA: W przypadku korzystania z dwóch umów viabox na ten sam pojazd, błędy systemowe wynikające z niepełnej regulacji nie mogą być podstawą do nałożenia sankcji. Wymaga to ponownego rozpoznania w kontekście dostosowania odpowiedzialności administracyjnej do faktycznego stanu prawnego.
NSA wskazał, że obowiązek uiszczenia opłaty elektronicznej musi być poprzedzony precyzyjnie określonymi przez prawo obowiązkami. Brak regulacji dotyczących aktualizacji danych pojazdu przez użytkowników w ustawowym i podustawowym kontekście uniemożliwia jednostronne przypisanie winy za nieuiszczenie tej opłaty.
Dyrektor Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej, jako organ zobowiązany, dopuścił się bezczynności w rozpatrzeniu wniosku o udzielenie informacji publicznej, co uzasadniało nałożenie na niego grzywny i zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M.B., uznając, że operat szacunkowy nieruchomości przejętych na cele inwestycji drogowej spełnia wymogi formalne i stanowi podstawę do ustalenia odszkodowania. Sąd nie dopatrzył się naruszenia prawa materialnego ani proceduralnego w postępowaniu organów administracyjnych.
Brak uprawnień skarżącej spółki do żądania interpretacji indywidualnej na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców uzasadniał umorzenie postępowania przez GIOŚ i wykluczał możliwość wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy.
Nieruchomości będące własnością Skarbu Państwa, o które ubiega się spółka PKP, mogą stać się przedmiotem nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego, jedynie jeżeli udokumentowane jest ich posiadanie przez PKP według kryteriów określonych w art. 34 ustawy o komercjalizacji PKP, z uwzględnieniem wymogów dokumentacyjnych rozporządzenia z 2001 r.
Nieuprawnione jest różnicowanie sytuacji prawnej kontrolowanych podatników pod względem stosowania art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej do kontroli celno-skarbowych. Przepis ten powinien obejmować sytuacje przewlekłości również w tej formie kontroli, co wyklucza naliczanie odsetek w omawianym okresie.
Organ administracyjny prawidłowo ustalił warunki środowiskowe dla budowy drogi S-19, w zgodzie z ustawą o ocenach oddziaływania na środowisko; nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności było uzasadnione interesem publicznym.
W postępowaniu dotyczącym odszkodowania za szkodę wynikłą z ograniczeń korzystania z nieruchomości w decyzji zRID, odszkodowanie przysługuje dopiero po wykonaniu inwestycji, a postępowanie umorzone jest słusznie jako bezprzedmiotowe, gdy inwestycja nie została zrealizowana.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną P. S.A., podtrzymując stanowisko, że nieruchomości bez udokumentowanego zarządu PKP należały do gmin z mocy prawa od 27 maja 1990 r., zgodnie z ustawą o samorządzie terytorialnym.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zakres opieki nad osobą niepełnosprawną musi wyraźnie uniemożliwiać podjęcie pracy zarobkowej, co jest przesłanką do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ powinien ponownie ocenić związek przyczynowy, uwzględniając rzeczywisty wpływ opieki na możliwość zatrudnienia.
Decyzja administracyjna o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami oparta na orzeczeniu lekarskim stwierdzającym przeciwwskazania zdrowotne jest prawnie związana tym orzeczeniem i nie podlega weryfikacji merytorycznej przez organy administracyjne ani sądy administracyjne.
Zachodzi związek przyczynowo-skutkowy między niepodejmowaniem przez skarżącą zatrudnienia a sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną matką, niezależnie od istnienia innych osób zobowiązanych alimentacyjnie. Skarga kasacyjna zasadna – NSA uchyla wyrok i decyzje niweczące prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.
Sąd oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewoda słusznie uchylił decyzję Starosty z uwagi na niewłaściwą kwalifikację prawną robót i uchybienia proceduralne, nie spełniając wymagań art. 124b u.g.n. i art. 28g specustawy przesyłowej.
Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko powinien jednoznacznie określać racjonalne warianty realizacji projektu, a ich brak stanowi przeszkodę w ustaleniu środowiskowych uwarunkowań, co jest podstawą do uchylenia decyzji administracyjnej.
Oddalenie skargi kasacyjnej spółki A. sp. z o.o. przeciw decyzji o zamknięciu składowiska odpadów nastąpiło z powodu niewłaściwego zastosowania art. 61a § 1 k.p.a. i art. 148 ust. 3 ustawy o odpadach. Żądanie zmiany decyzji było nieterminowe i niezgodne z prawem.