Odpowiedzialność przewoźnika drogowego za naruszenie przepisów o ręcznym wprowadzaniu danych kierowcy nie zależy od winy; wystarczy samo stwierdzenie naruszenia do nałożenia kary. Dokumenty wewnętrzne przedsiębiorstwa nie podważają dowodów z kontroli.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość pomiarów wagowych oraz ustalenie A.G. jako wykonawcy przejazdu pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia, tym samym uznaje zasadność nałożenia kary pieniężnej.

Działanie polegające na przewozie osób bez wymaganej licencji, nawet bez formalnego statusu przedsiębiorcy, wypełnia znamiona naruszenia przepisów o transporcie drogowym, skutkując możliwością nałożenia kary pieniężnej.

Oddalenie skargi kasacyjnej L. sp. z o.o. w P. z powodu braku podstaw do jej uwzględnienia oraz potwierdzenie słuszności rozstrzygnięć wcześniejszych instancji w zakresie opłaty adiacenckiej.

Nieruchomości, które są w posiadaniu przedsiębiorcy oraz są faktycznie lub potencjalnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu stawkami przewidzianymi dla takich nieruchomości, niezależnie od ich fizycznego wykorzystania do tej działalności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż rażące naruszenie prawa poprzez skierowanie decyzji do osoby zmarłej uzasadnia stwierdzenie nieważności całego orzeczenia, wykluczając stwierdzenie nieważności w części, gdyż utrudniłoby to właściwe przyznanie prawa użytkowania wieczystego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że niewłaściwa wykładnia art. 57 rozporządzenia 1083/2006 oraz brak ustaleń dotyczących nieoszukańczego bankructwa uzasadniają uchylenie wyroku WSA i ponowne rozpoznanie sprawy.

Zamierzenie budowlane, które jest sprzeczne z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie może uzyskać pozwolenia na budowę, pomimo istniejącej decyzji o warunkach zabudowy. Plan miejscowy ma nadrzędność nad decyzją o warunkach zabudowy zgodnie z Prawem budowlanym.

Ocena projektu złożonego przez C. N. została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, co miało istotny wpływ na jej wynik; w związku z tym, sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego.

Udostępnienie informacji publicznej przetworzonej wymaga wykazania szczególnej istotności dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Ogólność argumentów o ochronie praworządności i praw pracowniczych nie wykazuje tego wymogu. Pracownicy samorządowi różnią się od pracowników socjalnych, a ich wynagrodzenia są regulowane odrębnymi przepisami.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie nienależnie pobranych płatności w ramach programu wsparcia grup producentów rolnych jest bezzasadna. Organ prawidłowo zastosował przepisy oraz udowodnił istnienie sztucznych warunków dla uzyskania korzyści.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną w sprawie o umorzenie należności składkowych, potwierdzając prawidłowość decyzji organu i wyroku sądu I instancji. Postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z poszanowaniem zasad proceduralnych oraz przepisów materialnych prawa ubezpieczeń społecznych.

Skarga kasacyjna złożona przez P.S.A. jest niedopuszczalna z powodu braku legitymacji do jej wniesienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo uwzględnił obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa krajowego zgodnie z Dyrektywą 2011/92/UE.

Niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie musi być ocenione wszechstronnie, a jego ocena wymaga właściwego postępowania dowodowego. Zaliczanie okresu tymczasowego aresztowania na poczet wykonania kary nie może automatycznie wykluczać prawa do zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.

Zgodnie z art. 170 P.p.s.a., sąd związany jest wcześniejszym prawomocnym wyrokiem w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, co uniemożliwia nowe rozstrzygnięcie w kwestii związku przyczynowego między brakiem zatrudnienia skarżącej a sprawowaną przez nią opieką.

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich, uwzględniający wadliwy wniosek prokuratora z art. 335 k.p.k., naruszał przepisy prawa karnego materialnego i procesowego, co skutkuje jego uchyleniem oraz koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Skarga kasacyjna w sprawie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych odwołania jest bezzasadna, jeśli wnioskodawca nie wykazał obiektywnych przeszkód ani braku winy, uzasadniając swoje czynności pomyłką formalną.

Decyzje ostateczne deklarujące nabycie prawa nie podlegają zmianie w trybie art. 154 § 1 KPA, gdy wykazują konkretne skutki prawne dla stron. Skarga kasacyjna nie uzasadniała, iż nie doszło do nabycia praw przez żadną ze stron, co potwierdzało orzeczenie sądu pierwszej instancji.

Realizacja prawa do wyboru świadczenia pielęgnacyjnego wymaga rezygnacji z konkurencyjnego świadczenia poprzez formalne uchylenie decyzji o jego przyznaniu. Zmiany prawne po 1 stycznia 2024 r. nie mogą stanowić podstawy do uznania prawa, jeśli przesłanki nie były spełnione wcześniej.

Zawieszenie płatności pomocy finansowej dla organizacji producentów jest zasadne na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891 w sytuacji toczącego się dochodzenia w kwestii oszustwa związanego z pomocą unijną, niezależnie od okresu objętego śledztwem.

W przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej uznawanej za przetworzoną, organ musi przedstawić szczegółowe uzasadnienie co do nakładów przetworzenia oraz szczególnej istotności dla interesu publicznego.

Przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Z. w zakresie udostępnienia informacji publicznej, uznane za naruszające prawo, uzasadnia wymierzenie grzywny; wymiar grzywny może być proporcjonalny do stopnia naruszenia.

Nieprzysługuje świadczenie pieniężne żołnierzowi wypowiadającemu stosunek zawodowej służby wojskowej bez spełnienia wymogu 10 lat tej służby; doliczenie służby w innych formacjach jest niedopuszczalne.

Nowe przepisy dotyczące kosztów egzekucyjnych uchylają obowiązek miarkowania, eliminując konieczność weryfikacji adekwatności kosztów względem skomplikowania czynności egzekucyjnych, co potwierdza uchylenie zaskarżonego wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny.