Zasada nieretroaktywności prawa wymaga, aby nowe przepisy nie były stosowane do zdarzeń zakończonych przed wejściem tych przepisów w życie; jednakże przepisy o charakterze retrospektywnym mogą regulować trwające stosunki prawne bez naruszania tej zasady, o ile zapewniają przewidywalność i nie działają na niekorzyść jednostki we wcześniej zamkniętych stanach prawnych.

Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obejmuje również okresy świadczenia czasowych usług za granicą, jeśli działalność została zarejestrowana w Polsce, a działania podejmowane w kraju świadczą o zamiarze jej kontynuacji.

Wymagalność obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym nie może być kształtowana lub precyzowana treścią komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego, który nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego.

Całkowite nieściągalność należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wymaga wykazania braku majątku dłużnika i niemożności egzekucji, co nie może być opierane jedynie na umorzeniu egzekucji z jednego składnika majątkowego.

Odmowa zawarcia umowy o dofinansowanie ze względu na obawę wyrządzenia szkody w mieniu publicznym podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadach ogólnych, mimo że ustawa nie przewiduje możliwości złożenia protestu w tym zakresie.

Obowiązek poddania dziecka szczepieniom ochronnym jest wymagalny tylko wtedy, gdy jego regulacja jest zgodna z Konstytucją, a kwestie terminu i liczby dawek szczepień powinny być określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, a nie w komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego.

Zakwestionowanie kryterium posiadania jako wyłącznie przesądzającego o istnieniu związku z działalnością gospodarczą, stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie oznacza, że w każdym przypadku konieczne stanie się poszukiwanie innego kryterium poza posiadaniem w takim sensie, aby wskazać na aspekt wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95, przewidując zasadę 4-letniego okresu przedawnienia w przypadku nieprawidłowości popełnionych w ramach programów wieloletnich, ustanawia podwójny 8-letni termin jako granicę maksymalną, po której upływie nie można już żądać zwrotu nienależnie pobranych płatności, nawet jeżeli dodatkowe przerwy w biegu terminu przedawnienia miały miejsce.

W postępowaniach administracyjnych dotyczących umorzenia należności z tytułu składek, sądy administracyjne posiadają kompetencje do oceny upływu terminu przedawnienia tych składek, co jest warunkiem wstępnym do kontynuowania procedury umorzeniowej. W przypadku przedawnienia należności postępowanie powinno być umorzone jako bezprzedmiotowe.