Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznie nieważności rozstrzygnięcia indywidualnego wydanego na podstawie tego aktu; konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniego trybu wzruszenia takiego rozstrzygnięcia zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia administracyjnego wydanego na jego podstawie; konieczne jest uruchomienie odpowiedniego trybu weryfikacji takiego rozstrzygnięcia.

Samo dysponowanie prawem własności działki sąsiadującej z działką inwestycyjną nie jest wystarczającą podstawą do uznania właściciela tej działki za stronę w postępowaniu administracyjnym dotyczącym pozwolenia na rozbiórkę budynku, jeśli nie wykazano konkretnego interesu prawnego wynikającego z norm prawa materialnego.

Obsługa komunikacyjna inwestycji polegającej na budowie budynku, która nie przylega fizycznie do pasa drogowego, ale planowana jest przez zjazd z drogi krajowej, wymaga uzgodnienia z zarządcą drogi zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 35 ust. 3 ustawy o drogach publicznych.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego, który stanowił podstawę wydania rozstrzygnięcia administracyjnego, nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności tego rozstrzygnięcia - wymaga wznowienia postępowania i oceny wpływu stwierdzenia nieważności aktu normatywnego na decyzje podjęte na jego podstawie.

Wykazanie choćby jednego przypadku nieprzestrzegania przyjętej zasady segregacji odpadów pociąga za sobą obowiązek nałożenia na podmiot zainteresowany opłaty w stawce właściwej dla nieselektywnego zbierania odpadów. Teza od Redakcji

Wykazanie choćby jednego przypadku nieprzestrzegania przyjętej zasady segregacji odpadów pociąga za sobą obowiązek nałożenia na podmiot zainteresowany opłaty w stawce właściwej dla nieselektywnego zbierania odpadów. Teza od Redakcji

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie może wprowadzać zakazu stosowania komunalnych osadów ściekowych, gdyż takie regulacje dotyczące działalności rolniczej wykraczają poza zakres kompetencji planistycznej.

Pojęcia "ważnego interesu podatnika" nie można ograniczać tylko i wyłącznie do sytuacji nadzwyczajnych czy też zdarzeń losowych uniemożliwiających uregulowanie zaległości podatkowych. Pojęcie to funkcjonuje w zdecydowanie szerszym znaczeniu, uwzględniającym nie tylko sytuacje nadzwyczajne, ale również normalną sytuację ekonomiczną podatnika, wysokość uzyskiwanych przez niego dochodów oraz wydatków.

Dopuszczalne jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wyodrębnionej liniami rozgraniczającymi części działki ewidencyjnej, bez konieczności uzyskiwania zgody na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze lub nieleśne terenu nieruchomości, jeżeli ta część terenu jednoznacznie nie podlega pod zakres ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Rozporządzenie Wojewody Wielkopolskiego nr 40/07 z dnia 31 grudnia 2007 r. dotyczące utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Poznań-Krzesiny zachowało moc obowiązującą po dniu 15 listopada 2008 r. do czasu wydania nowego aktu prawa miejscowego przez Sejmik Województwa Wielkopolskiego, ponieważ zmiany w przepisach upoważniających miały charakter redakcyjny i nie zmieniały