Rażące naruszenie prawa, polegające na rejestracji pojazdu bez pełnej dokumentacji homologacyjnej, jest niewystarczające, aby decyzja administracyjna została uznana za nieważną. Decyzja musi wywołać nieakceptowalne skutki gospodarcze i społeczno-prawne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak dokumentu homologacji w procesie rejestracji pojazdu sprowadzonego spoza UE nie stanowił rażącego naruszenia prawa. W konsekwencji nie uzasadniało to stwierdzenia nieważności decyzji rejestracyjnej.

Adresy IP oraz identyfikatory plików cookies mogą być uznane za dane osobowe tylko wtedy, gdy istnieje techniczna możliwość identyfikacji osoby fizycznej na ich podstawie. Niewystarczające wykazanie tej możliwości skutkuje uznaniem decyzji organu za nieprawidłową.

NSA uznał, że skarga kasacyjna nie spełnia wymogów formalnych przewidzianych w ppsa i nie wykazuje naruszenia prawa materialnego ani procesowego, co skutkowało oddaleniem skargi i podtrzymaniem decyzji o zwrocie nienależnie pobranych środków.

Na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d. powstanie obowiązku podatkowego nie skutkuje obowiązkiem złożenia zeznania podatkowego, co wyklucza zastosowanie art. 68 § 2 pkt 1 o.p. dotyczącego przedawnienia. Niezgłoszenie nabycia do opodatkowania nie przerywa biegu przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność wyroku WSA, oddalając skargę kasacyjną G. Sp. z o.o., wskazując, że oceny dokonane przez WSA, jak i Zarząd Województwa Małopolskiego, były prawidłowe i zgodne z prawem.

Przewóz okazjonalny osób, realizowany pojazdem niespełniającym kryteriów określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym, uzasadnia nałożenie administracyjnej kary pieniężnej. Podjęte ustalenia faktyczne, potwierdzone protokołem kontroli, stanowią dostateczną podstawę prawną do stwierdzenia deliktu.

W postępowaniu sądowym przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym wystąpiła nieważność z powodu wadliwego pełnomocnictwa, przez co decyzja administracyjna o cofnięciu licencji transportowej wymaga ponownego rozpatrzenia.

Przebudowa linii elektroenergetycznej mieści się w ramach dopuszczalnych działań miejscowego planu, zgodna z art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami; decyzja ograniczająca korzystanie z nieruchomości jest uzasadniona potrzebami technicznymi i interesem publicznym.

Decyzja ustalająca wynagrodzenie funkcjonariusza Policji z rażącym naruszeniem przepisów prawa, w zakresie zastosowania niewłaściwego mnożnika kwoty bazowej, podlega stwierdzeniu nieważności na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Ustalanie stanowiska jako niekierowniczego lub niesamodzielnego uzasadnia niższe uposażenie.

Podejrzenie popełnienia przestępstwa przez funkcjonariusza Policji, skutkujące utratą nieposzlakowanej opinii, uzasadnia zwolnienie ze służby z uwagi na ważny interes służby, nawet przed formalnym zakończeniem postępowania karnego.

Uchwała I FPS 2/22 NSA potwierdza, że uCOVID-19 nie zawiesza przedawnienia zobowiązań podatkowych. Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie uzasadnia zawieszenia biegu przedawnienia. Zobowiązanie podatkowe Skarżącego przedawniło się 31 grudnia 2021 r.

Skarga kasacyjna Koła Gospodyń Wiejskich nie znajduje usprawiedliwionych podstaw prawnych ani faktycznych, wskutek czego Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę, podtrzymując decyzję o zwrocie nienależnie pobranych płatności.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oddalającego decyzję administracyjną ARiMR o zwrocie nienależnie pobranych środków, jest nieuzasadniona, gdyż nie wykazano naruszenia prawa materialnego i proceduralnego przez sąd pierwszej instancji oraz organy administracyjne.

W sytuacji stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę, decyzja o umorzeniu postępowania z urzędu jest uzasadniona, gdyż sprawa wraca do stanu prawnego przed wydaniem wadliwej decyzji. Jedynie wniosek złożony przed wszczęciem nowego postępowania powinien być rozpatrzony.

Decyzja Komendanta Miejskiego PSP o nakazaniu usunięcia uchybień w zakresie zabezpieczeń przeciwpożarowych nie wykazuje prawnej ani faktycznej niewykonalności. Brak jest podstaw do stwierdzenia jej nieważności na gruncie art. 156 § 1 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż materiał dowodowy nie potwierdzał statusu Fundacji jako administratora danych, co skutkowało uchyleniem części decyzji Prezesa UODO. NSA podtrzymał decyzję o niepodważalności roli Fundacji w przetwarzaniu danych osobowych skarżącej.

Skarga kasacyjna wobec decyzji o ustaleniu nienależnie pobranej pomocy finansowej została oddalona z powodu nieskutecznej argumentacji w zakresie wykazania naruszeń przepisów materialnych i proceduralnych oraz błędnej kwalifikacji prawnej kompetencji sądu administracyjnego.

W przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a., gdy dowody na które opierała się decyzja administracyjna, okazały się fałszywe, należy uwzględnić wszystkie aspekty faktyczne oraz przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, aby dokonać prawidłowej oceny projektu budowlanego.

Dla skutecznego zwolnienia się z odpowiedzialności na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a O.p. członek zarządu musi wykazać, że złożenie wniosku o upadłość nastąpiło we właściwym czasie; zaniechanie podjęcia tego obowiązku mimo utraty płynności finansowej spółki wyłącza możliwość egzoneracji.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną P.K., uznając że decyzje administracyjne dotyczące osób zmarłych są nieważne oraz zatwierdził ograniczenia czasowe na wzruszanie decyzji, podkreślając zgodność tych przepisów z konstytucyjnym porządkiem prawnym.

Pracodawca jest zobowiązany do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników. Przepisy bhp mają charakter obligatoryjny, a ich spełnienie jest warunkiem sine qua non dla zapewnienia odpowiednich norm bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw w zakresie naruszenia przepisów materialnych oraz procesowych, które mogłyby wpłynąć na wynik sprawy. Oddalenie skargi kasacyjnej jest zasadne.

Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę; decyzja wydana zgodnie z obowiązującym w chwili jej wydania planem pozostaje w mocy mimo późniejszego unieważnienia tego planu.