Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

Orzeczenie psychologiczne wydane w trybie odwoławczym, choć ostateczne, może ulec zmianie w razie uzyskania nowych wyników badań. Organ cofający pozwolenie na broń zobowiązany jest do dokładnego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych, w tym rozbieżności w orzeczeniach lekarskich.

W przypadku zatrzymania tego samego prawa jazdy na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o kierujących pojazdami, organ administracyjny powinien prowadzić jedno postępowanie i wydać jedną decyzję obejmującą wszystkie przesłanki do zatrzymania dokumentu, o ile nie straciły one aktualności.

Umorzenie postępowania odszkodowawczego było bezpodstawne w świetle braku regulacji przejściowych, dlatego że przesłanki do przyznania odszkodowania wyniknęły przed nowelizacją specustawy przesyłowej. Zasada ochrony praw nabytych i niedziałania prawa wstecz uniemożliwia stosowanie nowych przepisów do zakończonych stanów faktycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż naruszenie warunków rejestracji pojazdu rolniczego jest oczywiste, ale nie rażące, z uwagi na brak istotnych skutków gospodarczych. Skarga kasacyjna jest bezzasadna.

Brak przesłanek do wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną opartą na przepisach krajowych zgodnych z ustaleniami TSUE, nie zmienia skuteczności tej decyzji administracyjnej. Wyrok TSUE nie wykazywał wpływu na ostateczną decyzję w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 11 O.p.

Uchybienie terminowi z art. 53 § 2 p.p.s.a. do wniesienia skargi na czynność administracyjną może być usprawiedliwione przez sąd, gdy wynikło z rozbieżności orzeczniczych. Ocena dopuszczalności zaskarżenia nie zależy wyłącznie od formalnych terminów, ale także od okoliczności wpływających na świadomość stron.

Oddalenie skargi kasacyjnej i potwierdzenie oceny niedopuszczalności zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym administracyjnym, gdyż były przedmiotem odrębnego postępowania administracyjnego, zgodnie z zasadą z art. 34 § 2 pkt 3 lit. a u.p.e.a.

Upływ terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 Ordynacji podatkowej, nie stoi na przeszkodzie uchyleniu bezprzedmiotowej decyzji ostatecznej, która została wydana wskutek błędnej kwalifikacji podatkowej gruntu. Rozstrzyganie w postępowaniu wznowieniowym ogranicza się wyłącznie do zakresu sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

Oddalono skargę kasacyjną, uznając jej podstawy za nieuzasadnione. Obowiązek szczepień ochronnych pozostaje legalny pomimo niekonstytucyjności formy jego określenia przez GIS, co nie podważa jego administracyjnego przymusu egzekucji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że oczywiste naruszenie przepisów rejestracyjnych przez Starostę Wałeckiego nie miało charakteru rażącego, a jego kwalifikacja wymaga badania skutków społeczno-gospodarczych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał brak wpływu wyroku TSUE na decyzję w sprawie czerwcowego podatku VAT z 2006 r. i potwierdził prawidłowość postępowania krajowego, zwłaszcza w kontekście zasady prawa do obrony, oddalając skargę kasacyjną.

Skarga kasacyjna wniesiona przez N.A. od wyroku WSA została oddalona, gdyż sąd uznał brak podstaw do jej uwzględnienia. Formalne uchybienia w regulacji nie unieważniają wcześniejszych aktów wykonania obowiązku szczepień ochronnych, które są zgodne z materialnym prawem ustawowym.

W przypadku koincydencji przesłanek zatrzymania prawa jazdy w art. 102 ust. 1 u.k.p., organ jest zobowiązany do prowadzenia jednego postępowania i wydania jednej decyzji administracyjnej, zawierającej wszystkie zbiegające się przesłanki.

Decyzja o rejestracji pojazdu pochodzącego spoza UE bez wymaganej homologacji narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., a takie naruszenie jest oczywiste i rażące, co uzasadnia uchylenie tej decyzji.

Skarga kasacyjna K.W. Sp. z o.o. Sp.k. dotycząca rażącego naruszenia art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w procesie rejestracji pojazdu została oddalona przez NSA, jako że naruszenie było oczywiste, lecz nie rażące.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż brak dokumentów homologacyjnych przy rejestracji pojazdu rolniczego stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie decyzji rejestracyjnej. Sąd podkreślił konieczność zgodności decyzji administracyjnych zarówno z prawem krajowym, jak i unijnym.

NSA oddalił skargę kasacyjną D.S., uznając brak wpływu orzeczenia TSUE w sprawie C-189/18 na decyzję ostateczną dotyczącą podatku VAT. Wyrok TSUE nie dotyczył polskiej regulacji, a tym samym nie wpływał na zasadność wznowienia postępowania.

NSA orzekł, że wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją o uznaniu za obywatela polskiego, bez uprzedniego uchylenia decyzji o Karcie Polaka i pozwoleniu na pobyt stały, jest niedopuszczalne.

Decyzja o włączeniu nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków stwarza istotne konsekwencje dla prawa własności właściciela i wymaga zapewnienia mu czynnego udziału w postępowaniu, co determinuje zgodność z prawem tego typu działań organów administracyjnych.

Zaskarżona czynność Burmistrza Miasta Zakopane w zakresie włączenia budynku [...] do gminnej ewidencji zabytków dokonana została bez należytego uzasadnienia zabytkowego charakteru budynku oraz z naruszeniem zasad czynnego udziału właściciela nieruchomości w postępowaniu administracyjnym.