Organ uzgadniający odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy gruntów rolnych, działając zgodnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Ochrona gruntów rolnych stanowiła uzasadniony cel konstytucyjny, a działania organów uznano za zgodne z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny, badając status prawny wód zbiornika Brzóze Duże – Brzóze Małe jako śródlądowe wody powierzchniowe stojące, powinien przeprowadzić pełną kontrolę legalności zarządzenia Wójta Gminy Rzewnie dotyczącego amatorskiego połowu ryb, nie ograniczając się do oceny jego zgodności z zarzutami skargi.

W sprawach nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, kluczowe jest zebranie pełnego i wiarygodnego materiału dowodowego. Organ powinien rozważyć także przepisy dotyczące odstąpienia od kary z art. 189f k.p.a.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej musi respektować zasadę proporcjonalności sankcji. Kara powinna uwzględniać wagę naruszenia oraz indywidualne okoliczności sprawy.

Nakładanie zryczałtowanej kary pieniężnej w wysokości 1500 zł za niezapłacenie opłaty elektronicznej na drogach krajowych, niezależnie od wagi naruszenia, jest sprzeczne z wymogiem proporcjonalności unijnej dyrektywy 1999/62/WE. NSA zaleca stosowanie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., umożliwiającego odstąpienie od karania, gdy naruszenie ma znikomą wagę.

Bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie w rozpoznaniu odwołania z dnia 7 listopada 2023 r. stanowiła rażące naruszenie prawa, skutkując przyznaniem skarżącym rekompensaty w wysokości 1.000 zł na osobę.

Organ administracji publicznej, rozstrzygając o uzgodnieniu lokalizacji inwestycji, musi bazować na konkretnych przesłankach technicznych dotyczących bezpieczeństwa, a niewłaściwe odniesienie się do istniejących norm prawnych skutkuje uchyleniem jego decyzji.

W przypadku inwestycji, dla której nie przeprowadzono oceny oddziaływania na środowisko, organ stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia takiej oceny, kiedy załączone dokumenty oraz opinie właściwych organów nie wskazują na istotne zagrożenia, a przedsięwzięcie zlokalizowane jest poza obszarami ochrony przyrody.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu istnienia innych zobowiązanych do alimentacji jest bezpodstawna, gdy faktyczna opieka uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Decyzja o stwierdzeniu nieważności decyzji administracyjnej wymaga wykazania rażącego naruszenia przepisów prawa. Nieprzeprowadzenie dowodu z wniosku dekretowego nie uzasadnia stwierdzenia nieważności na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., gdy dowód ten nie był znany organowi w chwili wydania decyzji.

Zmiana decyzji ostatecznej na podstawie art. 155 KPA nie może obejmować ponownego ustalenia stanu faktycznego sprawy, lecz musi ograniczać się do weryfikacji, czy spełnione są ustawowe przesłanki interesu społecznego lub strony oraz brak sprzeciwu prawnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż decyzja organu II instancji o uchyleniu decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia z powodu naruszeń proceduralnych była zasadna i nie doszło do naruszenia przepisów prawa procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Należy uchylić orzeczenia administracyjne i sądowe oraz przeprowadzić szczegółowe postępowanie dowodowe w celu ustalenia faktycznego stanu prawnego i faktycznego obecności nośnika reklamowego, uwzględniając aspekty ochrony konserwatorskiej oraz regulacje planistyczne.

W przypadku braku wystarczającego wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest uzasadnione, a sąd II instancji w kontroli kasacyjnej nie stwierdził naruszenia procedury.

Decydując o przedłużeniu terminu zwrotu VAT, organ podatkowy musi dostatecznie uzasadnić to postanowienie w oparciu o konkretne przesłanki faktyczne, czego brak stanowi naruszenie podstawowych zasad procedury podatkowej i nie może być podstawą przedłużania terminu zwrotu.

Uchwała Rady Miasta Gdańska w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dwutorowej linii elektroenergetycznej 110 kV została uchwalona zgodnie z przepisami u.p.z.p. i nie narusza interesu prawnego skarżącego. Podjęte ograniczenia w prawie własności są zgodne z potrzebami realizacji inwestycji celu publicznego.

Przeniesienie prawa własności nieruchomości wskutek działań podejmowanych przez pełnomocnika, w tym podziału działek i zmian przeznaczenia, wyczerpuje znamiona samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej, kwalifikując skarżącego jako podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Skarga kasacyjna została oddalona, a decyzja Wojewody o sprzeciwie wobec planowanej budowy przez skarżących utrzymana, gdyż obiekt znajdował się w obszarze zakazu budowy, a skarżący nie wykazali prawidłowej podstawy prawa miejscowego dla wyjątku od zakazu.

Skarga kasacyjna wniesiona przez B. sp. z o.o. w zakresie naruszenia zasady oceny prawdopodobieństwa uchylenia decyzji przez Wojewodę Dolnośląskiego została oddalona; uznaje się, że Wojewoda zaniechał właściwej oceny prawnej, kierując się niewłaściwie przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że ustalenia faktyczne dotyczące granic pasa drogowego oraz powierzchni jego zajęcia muszą bazować na wiarygodnym materiale dowodowym. W przypadku niejasności, organy powinny dokonać ponownego rozpatrzenia sprawy.

Skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw, ponieważ zarzuty skarżącej dotyczące naruszeń proceduralnych i materialnych nie były zasadne, a dziennik budowy zachowywał domniemanie prawdziwości, które nie zostało skutecznie obalone.

Decyzja nakładająca obowiązek doprowadzenia drogi pożarowej do budynku jest zgodna z prawem, o ile nie wykazano trwałych przeszkód w jej realizacji. W przypadku trudności technicznych, strona może wystąpić o alternatywne rozwiązania, ale obowiązek ich poszukiwania spoczywa na niej.

Wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za przetwarzanie odpadów wymaga ustalenia, czy działania stanowią faktyczne przetwarzanie i rozważenia znikomości naruszenia prawa.

Oddalenie skargi kasacyjnej. Decyzje organu administracyjnego oraz sądu pierwszej instancji uznane za prawidłowe procesowo z uwagi na wymogi proceduralne i materialnoprawne dotyczące warunków zabudowy oraz dostępu do drogi publicznej.