Transformatory wewnątrz budynku hotelowego stanowią odrębne budowle podlegające odrębnemu opodatkowaniu. Przejściowe niewykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej nie zmienia jej kwalifikacji podatkowej jako związanej z działalnością gospodarczą.

Rozbiórka budynku nie wymaga zgody właściciela sąsiedniej działki, a wykonanie jej zgodnie z projektem i ekspertyzami nie narusza prawa, jeśli budynki są konstrukcyjnie niezależne. Decyzje administracyjne były prawidłowe i nie naruszają interesów prawnych skarżącej.

Naczelny Sąd Administracyjny stanowi, iż ojciec skarżącej utracił obywatelstwo polskie w dniu nabycia obywatelstwa izraelskiego przez jego matkę, co wyklucza potwierdzenie obywatelstwa polskiego dla skarżącej. Interpretacja art. 13 i 11 ustawy z 1920 r. wskazuje na pochodne stosowanie zasady jednolitości obywatelstwa w przypadku śmierci "głowy rodziny".

Podmiot wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za naruszenia przepisów transportowych, chyba że wykaże nadzwyczajne okoliczności uniemożliwiające kontrolę nad zachowaniem pracowników.

Kary pieniężne nałożone na podstawie ustawy o transporcie drogowym są uregulowane odrębnie i wyłączają stosowanie przepisów działu IVa k.p.a. dotyczących odstąpienia od wymierzenia kary (art. 189a § 2 k.p.a.), chyba że zachodzą nadzwyczajne okoliczności opisane w art. 92c u.t.d.

Rozstrzygnięcia nadzorcze Rady Doskonałości Naukowej, choć formalnie niebędące decyzjami administracyjnymi, podlegają kontroli sądowoadministracyjnej z uwagi na ich wpływ na autonomię uczelni i potrzebę zapewnienia możliwości zaskarżenia.

Skarga kasacyjna J.L. na postanowienie organu administracyjnego o oddaleniu zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej nakazu rozbiórki została słusznie oddalona; obowiązek rozbiórki jest niepodzielny i tylko pełne jego wykonanie prowadzi do wygaśnięcia obowiązku.

Zestawienie dwusłowne "DESIGN ANATOMY" nie spełnia przesłanki odróżniającej dla znaku towarowego w świetle art. 1291 ust. 1 pkt 2 i 3 p.w.p., gdyż jego zdolność odróżniająca jest niewystarczająca, a ogólne sformułowanie oznaczenia nie zdobyło wymaganego statusu wtórnej zdolności odróżniającej w obrocie.

Decyzja wydana bez wyraźnej podstawy prawnej w prawie administracyjnym może być uznana za nieważną, jeśli naruszenie jest rażące i oczywiste, co wymaga bardziej szczegółowej analizy stanu prawnego i faktycznego przez organy nadrzędne.

Organy administracyjne obowiązane są uwzględniać kontroperaty sporządzane przez stronę, a przekroczenie swobody oceny dowodów skutkujące brakiem ich weryfikacji stanowi naruszenie przepisów postępowania, uzasadniające uchylenie wydanego orzeczenia.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Opolu zostaje oddalona, a zarzuty naruszenia przepisów u.p.e.a. oraz O.p. w zakresie przerywania naliczania odsetek podatkowych uznane za bezzasadne, zgodnie z dotychczasową wykładnią sądową.

Decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, dotycząca odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie pozwolenia na budowę inwestycji liniowej, jest zgodna z prawem. Brak jest przesłanek rażącego naruszenia prawa, a specustawa gazowa należycie chroni interesy inwestora.

Informacje o nagrodach przyznanych pracownikom Najwyższej Izby Kontroli nie są chronione tajemnicą kontrolerską ani nie podlegają ograniczeniu ze względu na prywatność osób pełniących funkcje publiczne, co uzasadnia ich udostępnienie jako informacji publicznej.

Dla skutecznego uniknięcia zarzutu bezczynności organ zobowiązany jest, już na etapie wniosku, do jednoznacznego wskazania braku informacji publicznej i uzasadnienia tego stanowiska.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach musi być zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku stwierdzenia niezgodności, organ ma obowiązek wydać decyzję odmowną.

Zaskarżony wyrok pozostaje w mocy, gdyż zarzuty skargi kasacyjnej nie znalazły uzasadnienia w świetle wcześniejszych prawomocnych rozstrzygnięć sądów administracyjnych. Sąd uznaje zgodność z prawem działania organu, w szczególności w kontekście naliczania odsetek w tytułach wykonawczych.

O umowy o dzieło decyduje ich rzeczywisty przedmiot i wykonanie, nie zaś nazwa umowy. W razie wątpliwości, umowy określające prace jako świadczenie usług podlegają przepisom o zleceniu, co uzasadnia obowiązek ubezpieczeniowy.

W sprawie nie zachodzą przesłanki do odstąpienia od nałożenia kary na przewoźnika na podstawie art. 24 ust. 3 u.s.m., mimo zarzutów dotyczących jego sytuacji ekonomicznej. Kara jest uzasadniona dla sprawnego działania systemu monitorowania transportu towarów.

Odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego, nawet w przypadku budowy sprzed 1995 r., wymagają postępowania naprawczego w trybie art. 50 i 51 Prawa budowlanego, jeżeli zmiany mają charakter istotny, zgodnie z oceną sądu administracyjnego.

Stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miejskiej dotyczącej zmiany zasad naliczania ekwiwalentów dla strażaków OSP, jako istotne naruszenie prawa według art. 15 ust. 2 u.o.s.p., przekraczające kompetencje ustalone w prawie ustawowym.

Zaniechanie należytego wyjaśnienia stanu faktycznego, brak wystarczających dowodów na utratę nieposzlakowanej opinii przez skarżącego oraz naruszenie "ważnego interesu służby" uniemożliwiają zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że w przypadku stwierdzenia rażących nieprawidłowości w rejestrze odpadów, a w szczególności przy wielokrotnym fałszowaniu dokumentacji, marszałek województwa uprawniony jest do wykreślenia podmiotu z rejestru, nawet wbrew twierdzeniom o braku poważnych negatywnych skutków faktycznych.

W planach miejscowych dopuszcza się wyznaczenie dróg wewnętrznych zamiast publicznych, gdy spełnione są przesłanki lokalne i planistyczne; budowa takich dróg nie narusza prawa własności, jeśli integruje się z szerszym systemem drogowym i uwzględnia racjonalne gospodarowanie publiczne.

Naczelny Sąd Administracyjny, przyznając zasadność skardze kasacyjnej, uchyla zaskarżony wyrok i decyzję, wskazując, że nałożenie obowiązku przekazania danych pasażerów lotów wewnątrzunijnych bez konkretnego zagrożenia narusza przepisy unijne, a szczególnie dyrektywę 2016/681.