Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, to naruszenie oczywiste, łatwo dostrzegalne, wyraźne, niewątpliwe. Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu. Istnienie tej sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie, a zatem już na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że

Nawiezienie materiału ziemnego na działkę znajdującą się w obszarze Natura 2000, prowadzące do zniszczenia siedliska przyrodniczego, uzasadnia nakazanie przez organy ochrony środowiska podjęcia działań naprawczych w celu przywrócenia pierwotnego stanu siedliska, a organy administracji prowadzące postępowanie, na podstawie art. 11 p.p.s.a., były związane ustaleniami prawomocnego wyroku skazującego za

Sprzeciw organu administracyjnego wobec przemieszczenia odpadów winien być oceniany w kontekście terminu wydania i wysłania decyzji, a nie jej faktycznego doręczenia, przy czym skuteczny sprzeciw może się opierać na wewnętrznych przepisach prawa krajowego, pod warunkiem ich zgodności z prawem Unii Europejskiej oraz odpowiedniego notyfikowania zamiaru wprowadzenia zakazów dotyczących przemieszczania

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w trybie nadzoru wymaga rażącego naruszenia prawa i niezacofnięcie decyzji organu II instancji oraz wydanie przez niego utrzymane mocy poniższe disobissance narusza prawa nanieszaszą prezydennialną z nieważhek prawa.