Odpowiednie naliczanie opłat zmiennych za pobór wód podziemnych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne winno odzwierciedlać zróżnicowane cele ich poboru, zgodnie z art. 272 i 274 Prawa wodnego, a metoda obliczeń oparta na oświadczeniach i kontrolach organów jest prawidłowa.

Różne cele poboru wód uzasadniają zróżnicowanie stawek opłat zmiennych. Podmiot pobierający wodę na różne cele musi stosować oddzielne stawki opłat zgodnie z Prawem wodnym oraz przepisami wykonawczymi, niezależnie od sposobu wykorzystania wód przez odbiorców końcowych.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Wyrokując, Sąd Najwyższy uchylił częściowo wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Radomiu, uznając za zasadne zarzuty kasacji Prokuratora Generalnego dotyczące rażącego naruszenia art. 502 § 1 k.p.k. Przekazano sprawę do ponownego rozpoznania celem skorygowania wymiaru kary zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zastosowanie przepisu art. 69 § 1 k.k. w sytuacji uprzedniego skazania na karę pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, skutkujące uchyleniem wyroku w zakresie orzeczenia o karze pozbawienia wolności.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.

Nie ma przeszkód, aby po upływie terminu, o którym mowa w art. 68 O.p. wydać decyzję obniżającą wysokość podatku ukształtowanego decyzją konstytutywną w postępowaniu zwyczajnym. Decyzja obniżająca nie kreuje nowego zobowiązania, lecz jedynie koryguje wysokość zobowiązania już istniejącego.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

W przypadku uchylenia decyzji pierwszoinstancyjnej z uwagi na niezdobycie stosownego uzgodnienia z konserwatorem zabytków przez organ I instancji, organ odwoławczy ma obowiązek podjęcia działań w celu uzyskania wymaganego pozwolenia konserwatorskiego, a brak takich działań stanowi naruszenie przepisów K.p.a. i zasad proceduralnych postępowania administracyjnego.

Brak uzasadnienia uchwały Rady Gminy o charakterze uznaniowym, jak ta dotycząca zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, stanowi istotne naruszenie prawa, skutkujące stwierdzeniem jej nieważności.

NSA oddalił skargę kasacyjną na postanowienie o nałożeniu grzywny za niewykonanie obowiązku szczepień ochronnych, wskazując na brak uzasadnionych podstaw kasacyjnych oraz legalność obowiązków i działań administracyjnych w świetle prawa krajowego i międzynarodowego.

Wymagalność obowiązków szczepień ochronnych administracyjnie jest legalna, mimo niekonstytucyjnej formy ich ogłoszenia przez Głównego Inspektora Sanitarnego. Brak podstaw prawnych podważania legalności obowiązkowych szczepień pod względem materialnym.

Obowiązek szczepień ochronnych jest zgodny z prawem i nie stanowi naruszenia Konstytucji RP ani Konwencji o Ochronie Praw Człowieka. Oddalono skargę kasacyjną uznając zarzuty niewłaściwie przedstawione i bezzasadne formalnie.

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązkowych szczepień ochronnych nie narusza przepisów prawa materialnego ani proceduralnego, a przepisy te są zgodne z Konstytucją RP.

Obowiązki szczepień ochronnych wynikające z normatywnych regulacji nie mogą zostać podważone co do ich materialnej legalności na podstawie rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli wyrok TK jedynie kwestionuje formę tych regulacji, a nie ich konstytucyjną podstawę.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

Orzeczenie psychologiczne wydane w trybie odwoławczym, choć ostateczne, może ulec zmianie w razie uzyskania nowych wyników badań. Organ cofający pozwolenie na broń zobowiązany jest do dokładnego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych, w tym rozbieżności w orzeczeniach lekarskich.

W przypadku zatrzymania tego samego prawa jazdy na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o kierujących pojazdami, organ administracyjny powinien prowadzić jedno postępowanie i wydać jedną decyzję obejmującą wszystkie przesłanki do zatrzymania dokumentu, o ile nie straciły one aktualności.

Umorzenie postępowania odszkodowawczego było bezpodstawne w świetle braku regulacji przejściowych, dlatego że przesłanki do przyznania odszkodowania wyniknęły przed nowelizacją specustawy przesyłowej. Zasada ochrony praw nabytych i niedziałania prawa wstecz uniemożliwia stosowanie nowych przepisów do zakończonych stanów faktycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż naruszenie warunków rejestracji pojazdu rolniczego jest oczywiste, ale nie rażące, z uwagi na brak istotnych skutków gospodarczych. Skarga kasacyjna jest bezzasadna.