Zakaz podpiwniczania budynków określony w § 38 ust. 1 pkt 3 lit. a MPZP jest uzasadniony i nie stanowi nieuprawnionej ingerencji w prawo własności; uwzględnia ochronę zlewni wód podziemnych związanych z Jeziorkiem C.

Stwierdzenie nieważności uchwały dotyczącej planu miejscowego w zakresie ograniczającym prawny interes skarżącej, w tym funkcje portowe, jako naruszające zasady sporządzania planu miejscowego i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.

Decyzja o warunkach zabudowy może być uznana za zgodną z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdy właściwa analiza urbanistyczna wykazuje kontynuację zabudowy i zachowanie ładu przestrzennego, a ewentualne odstępstwa od średnich norm są nieznaczne.

Opłata przekształceniowa za użytkowanie wieczyste nieruchomości, która nie została skutecznie zaktualizowana wobec wszystkich użytkowników przed 1 stycznia 2019 r., będzie odpowiadać dotychczasowym stawkom; NSA uznał, że brak merytorycznego rozstrzygnięcia uniemożliwia wykluczenie przedmiotowej sprawy z sądownictwa administracyjnego.

Decyzja administracyjna o umorzeniu postępowania nie podlega sprzeciwowi do sądu powszechnego. Prawidłowo wniesiono skargę do sądu administracyjnego. Zasadność umorzenia zależy od spełnienia przesłanek określonych w art. 4 ustawy zmieniającej z 2019 r.

W przypadku prowadzenia pojazdu mechanicznego przez osobę nietrzeźwą, której nie przysługuje jego wyłączne prawo własności, sąd nie może orzec przepadku pojazdu, lecz jego równowartość, zgodnie z art. 44b § 2 k.k.

Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Błędne pouczenie o środkach zaskarżenia nie może szkodzić stronie, która z niego skorzystała.

Skarga kasacyjna niezasadna; decyzja Prezesa ULC w przedmiocie umorzenia postępowania uchylona; reklamacja przesłana elektronicznie z kwalifikowanym podpisem uznana za ważną i skuteczną.

NSA potwierdza, że decyzja administracyjna nakładająca karę za naruszenie ograniczeń pandemicznych jest niezgodna z prawem, gdy podstawą są przepisy rozporządzenia niewystarczająco umocowane w ustawie, naruszające art. 22 i art. 31 Konstytucji RP.

Nie można nabyć prawa użytkowania wieczystego z dniem 5 grudnia 1990 r., jeśli brak wystarczających dowodów potwierdzenia prawa zarządu na ten dzień; wpis w księdze wieczystej nie stanowi dowodu wystarczającego bez formalnej decyzji.

Zgodnie z uchwałą krajobrazową, legalne usytuowanie baneru reklamowego wymagałoby zamontowania na rusztowaniu związanym z prowadzonymi robotami budowlanymi; w przypadku braku takiego powiązania czynność stanowi naruszenie uchwały.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej następuje jedynie wówczas, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego ma rzeczywisty związek z niewykonaniem danego zobowiązania podatkowego i służy realizacji celów tego postępowania.

Złożenie odmowy przeprowadzenia wywiadu środowiskowego przez beneficjenta pomocy społecznej, wraz z niewykazaniem źródeł dodatkowych dochodów uzasadnia odmowną decyzję organu w sprawie przyznania zasiłku celowego, nawet jeśli spełnione są inne kryteria ustawowe.

Decyzja o przyznaniu zasiłku celowego jest uznaniowa, a organ społeczny nie jest zobowiązany przyznać zasiłek nawet przy spełnieniu kryteriów. Niedopasowanie między wykazywanymi dochodami a wydatkami może uzasadniać odmowę świadczenia.

Decyzja organu o odmowie przyznania zasiłku celowego na leki ze względu na brak udokumentowania rzeczywistej sytuacji majątkowej skarżącego oraz zaistnienie negatywnych przesłanek z art. 12 ups, uznana została za prawidłową, przy spełnieniu wymogów przepisów dotyczących uznania administracyjnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej przeciwko odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia jest zasadne, gdy skarżący nie wykazuje braku własnej winy w uchybieniu terminu, a postanowienie organu zawiera prawidłowe pouczenie o środkach zaskarżenia.

W przypadku uregulowania terminów przedawnienia kar administracyjnych w przepisach szczególnych, które nie pokrywają przerwania lub zawieszenia ich biegu, stosowanie art. 189h k.p.a. nie jest wyłączone.

Zarzuty dotyczące prowadzenia egzekucji administracyjnej wobec P. S. przez Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego oddalone; orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego utrzymane w mocy; skarga kasacyjna E. S. odrzucona z uwagi na brak legitymacji procesowej.

Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uzasadnia uchylenia decyzji o rozbiórce ogrodzenia na podstawie art. 154 § 1 K.p.a., jeśli decyzja ostateczna jest decyzją związaną i nadającą prawo.

W braku wystąpienia zagadnienia wstępnego zawieszenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. jest niedopuszczalne; art. 59 ust. 7 P.b. nie ogranicza zakresu stron w przypadku eliminacji decyzji o pozwoleniu na budowę z obrotu prawnego.

Umieszczenie tablicy reklamowej na rusztowaniu bez wymaganych zgłoszeń lub przy wniesionym sprzeciwie narusza uchwałę krajobrazową; kara pieniężna za niezgodne z przepisami umiejscowienie jest zasłużona.

Sąd NSA uchyla wyrok WSA oraz decyzje administracyjne, uznając istnienie związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a koniecznością opieki nad niepełnosprawnym, co przywraca prawo skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego.

Wydanie kolejnego wyroku łącznego obejmującego te same skazania, co wcześniejsze prawomocne orzeczenie, narusza zasadę res iudicata i skutkuje koniecznością umorzenia postępowania z negatywną przesłanką procesową określoną w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Apelacyjnego w odniesieniu do oskarżonego L. W., gdyż rozpoznanie apelacji prokuratora było niedopuszczalne w świetle prawa procesowego i skutkowało bezpodstawnym pogorszeniem sytuacji procesowej oskarżonego.