Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że niedotrzymanie ustawowych terminów prowadzenia postępowania przy braku adekwatnych, uzasadniających opóźnienie okoliczności, stanowi bezczynność z rażącym naruszeniem prawa, nawet uwzględniając wpływ okoliczności nadzwyczajnych jak pandemia COVID-19.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości wchodzące w skład przedsiębiorstwa, nawet jeżeli nie są aktualnie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, o ile mogą być potencjalnie wykorzystane do jej prowadzenia.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego lub karnego skarbowego ma miejsce wtedy, gdy postępowanie to nie służy realizowaniu celów postępowania i w istocie stanowi jedynie spełnienie wymogu formalnego do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w oparciu o art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W sytuacji, gdy nie zostały wykazane usprawiedliwione podstawy skargi kasacyjnej, a także brak naruszenia konstytucyjnych praw obywateli, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę złożoną przez C. Sp. z o.o., przyznając rację organowi administracyjnemu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że posiadanie Licencji Taksówkowej nie stanowi podstawy do wykonywania przewozu okazjonalnego, a brak spełnienia wymogów regulacyjnych skutkuje nałożeniem kary pieniężnej na podstawie ustawy o transporcie drogowym.

Zarządzający transportem odpowiada za zgodność operacji z prawem, niezależnie od umów z przedsiębiorcą. Nawet gdy przedsiębiorca został ukarany, zarządzający nie unika odpowiedzialności, jeśli jego błędy przyczyniły się do naruszeń.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną T.F., potwierdzając zgodność z prawem decyzji o cofnięciu pozwolenia na broń palną, uznając orzeczenie psychologiczne oraz prawomocne skazanie za przestępstwo umyślne za wystarczające przesłanki do jej utrzymania.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne, jak przewiduje Prawo wodne, nie kreuje zobowiązania podatkowego. Wysokość opłaty zmiennej jest ustalana władczo decyzją administracyjną, a w przypadku sporu obowiązek wnoszenia opłaty wynika z decyzji wymiarowej.

Skarga kasacyjna dotycząca wznowienia postępowania administracyjnego, złożona po upływie ustawowego terminu, podlega oddaleniu. Doręczenie zastępcze nie równa się powzięciu wiedzy o decyzji.

Zaskarżenie czynności materialno-technicznej, jaką jest wydanie dowodu rejestracyjnego, nie może być przedmiotem decyzji administracyjnej ani podstawą do wniesienia skargi. Wsa słusznie uznał skargę jako niezasadną w związku z brakiem naruszenia prawa przez organy.

Brak posiadania interesu prawnego przez skarżącą uniemożliwia nadanie jej statusu strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, co uzasadnia odmowę wszczęcia tego postępowania przez organ.

Bez przedstawienia dowodów potwierdzających legalne pochodzenie gatunków zwierząt, które mają być przedmiotem działań komercyjnych, brak jest podstaw do przyznania świadectw umożliwiających takie działania – art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 338/97 nie może być zastosowany.

Naczelny Sąd Administracyjny, interpretując przepisy prawa użytkowania wieczystego przed wejściem w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz realizacji celów wywłaszczeniowych, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek do zwrotu nieruchomości.

Sytuacja materialna strony, choć trudna, nie uzasadniała umorzenia nienależnie pobranych świadczeń alimentacyjnych; rozłożenie ich na raty było adekwatnym środkiem wsparcia.

W przypadku podatków zryczałtowanych od przychodów z tzw. nieujawnionych źródeł, organ podatkowy obowiązany jest do wyczerpującego zgromadzenia dowodów; nie obciąża go obowiązek poszukiwania dowodów nadmiernie, lecz podatnik winien wykazać pokrycie wydatków ze zgromadzonych środków.

Osoba pobierająca emeryturę nie może otrzymać świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zmiana przepisów nie wpływa na decyzje wydane w starym stanie prawnym, o ile nie spełniono wcześniej wszystkich przesłanek.

W postępowaniu o umorzenie zaległości z tytułu składek, złożenie skargi kasacyjnej od decyzji sądu administracyjnego, która potwierdza prawidłowość decyzji ZUS o odmowie umorzenia, wymaga wykazania nieprawidłowości w procedowaniu organu lub sądu, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Skarga kasacyjna wniesiona przez A.R. nie posiada uzasadnionych podstaw, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, podtrzymując odmowę umorzenia składek.

Odmowa podpisania umowy o dofinansowanie ze względu na ponowną negatywną ocenę projektu z powodu przekroczenia limitów budżetowych była prawidłowa. Działania NCBiR mieściły się w zakresie kompetencji określonych w art. 52 ust. 2 ustawy wdrożeniowej.

NSA uchylając wyrok WSA i zaskarżoną decyzję, stwierdził, że decyzja o zwolnieniu żołnierza ze służby uzyskuje moc od momentu wydania decyzji odwoławczej, co oznacza konieczność nowego określenia daty zwolnienia, zgodnie z K.p.a, w przyszłości.

Sąd nie dopatrzył się bezczynności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminowym wydaniu postanowienia, ponieważ skarżący nie zainicjował postępowania wymagającego takiego działania. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna.

Przychody uzyskane w drodze spadkobrania wliczają się do dochodu osoby korzystającej z pomocy społecznej, a jedynym kryterium pomniejszającym ten dochód są odstępstwa wyraźnie wymienione w ustawie.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego zawiesza bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od postawienia zarzutów, pod warunkiem braku instrumentalnego charakteru działań.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość decyzji DIAS o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia na gruncie art. 233 § 2 OP, podkreślając konieczność kompletnego postępowania dowodowego.