Informacja roczna z art. 272 ust. 17 Prawa wodnego nie ma charakteru decyzji administracyjnej; dopiero decyzja określająca wysokość opłaty zmiennej tworzy zobowiązanie podatkowe, działająca konstytutywnie. Opłaty za usługi wodne uwzględniają różne cele poboru wód.

Informacja o wysokości opłaty zmiennej za usługi wodne, wydana na podstawie art. 272 ust. 17 Prawa wodnego, ma charakter czynności materialno-technicznej i nie jest źródłem zobowiązania podatkowego, którego ustalenie wymaga decyzji organu zgodnie z art. 272 ust. 19 lub art. 273 ust. 6 Prawa wodnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłową kwalifikację budynku mieszkalnego jako zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej, co skutkuje opodatkowaniem nieruchomości najwyższą stawką zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Odmawiając wyrażenia zgody na odstąpienie od terminu złożenia wniosku o dotację, organ działał w granicach uznania administracyjnego, a sąd nie może ingerować w tę sferę, o ile działania organu nie są dowolne, co w przedmiotowej sprawie zostało spełnione.

Skarga kasacyjna, podważająca wyrok WSA uchylający decyzję w sprawie dotacji użytej niezgodnie z przeznaczeniem, została oddalona z uwagi na proceduralne uchybienia oraz brak wykazania umocowania do podpisania decyzji.

NSA oddalił skargę kasacyjną M.R., uznając, że odmowa wszczęcia postępowania przez ZUS, oparta na art. 61a § 1 k.p.a., była zasadna z uwagi na brak prawomocności decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności za zobowiązania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłowe działanie organu administracyjnego ustalające wysokość dotacji oświatowej dla niepublicznych szkół, które nie realizują obowiązku szkolnego. Sąd nie dopatrzył się naruszenia przepisów proceduralnych czy materialnych prawa oraz konstytucyjnych zasad dostępu do edukacji.

Obowiązek uiszczania opłat abonamentowych trwa aż do formalnego wyrejestrowania odbiornika RTV. Brak dowodu na wyrejestrowanie potwierdza zasadność egzekucji zaległości.

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za naruszenia prawa związane z manipulacją tachografu, które skutkują nieprawidłowym rejestrowaniem czasu pracy kierowcy oraz naruszeniem warunków przewozu drogowego; nałożone kary są zgodne z przepisami ustawy o transporcie drogowym.

Obowiązek alimentacji przez rodzeństwo nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie faktycznie sprawującej opiekę, jeśli z tego powodu zrezygnowała z zatrudnienia (art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.).

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej nie był uprawniony do uzależnienia uzgodnienia projektu decyzji od posiadania tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości, gdyż właściwość organu ograniczała się do oceny racjonalnego korzystania z nieruchomości z punktu widzenia ustawy o wspieraniu usług telekomunikacyjnych.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, utrzymujący w mocy decyzję o nałożeniu kary pieniężnej zgodnej z przepisami ustawy o transporcie drogowym, pozostaje prawidłowy. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżący przedsiębiorca nie miał wpływu na przypisane mu naruszenia, co nie uwalnia go od odpowiedzialności.

Informacja roczna nie stanowi decyzji administracyjnej, a zobowiązanie z tytułu opłat zmiennych powstaje na podstawie decyzji, zgodnie z Prawem wodnym.

Sąd uznał, że użytkownik wieczysty nieruchomości jest posiadaczem odpadów zgodnie z domniemaniem prawnym z ustawy o odpadach, a zatem zobowiązanym do ich usunięcia. Niezbędne jest wykazanie, że odpadem włada inny podmiot, by obalić to domniemanie.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne ma charakter materialno-techniczny i nie stanowi decyzji administracyjnej. Ustalenie różnym celów poboru uzasadnia zastosowanie różnych stawek opłat zmiennych za usługi wodne.

Wydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie opłaty zmiennej za wodę jest legalne, gdy opiera się na informacji o poborze wody oraz po uwzględnieniu celów i odbiorców poboru, stosując normy lex specialis oraz reguły obliczania opłat przewidziane w Prawie wodnym.

Osoby zatrudnione w spółce komunalnej, poza członkami zarządu i rady nadzorczej, nie pełnią funkcji publicznych w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, co uzasadnia ochronę ich danych osobowych przed ujawnieniem.

Odmowa udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na nadużycie prawa podmiotowego musi być szczegółowo uzasadniona przez organ, wskazując konkretne okoliczności faktyczne uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Brak dostatecznego uzasadnienia skutkuje uchyleniem decyzji odmownej.

Informacja roczna o wysokości opłaty zmiennej za usługi wodne nie jest decyzją administracyjną. Ustalanie różnych stawek opłat za wodę jest uzasadnione różnością celów jej poboru.

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ukończeniu 30 roku życia wymaga wykazania co najmniej 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę lub powstanie niezdolności do pracy, przy czym okresy nieskładkowe uwzględnia się wyłącznie w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych z tego samego

W razie błędnego zastosowania przepisów o karze łącznej i nawiązkach w oparciu o art. 66 i art. 9 § 2 k.w., orzeczenie o karze należy uchylić i przekazać do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłowe decyzje organów administracyjnych oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, które odmówiły wydania uprawnień diagnosty na podstawie niespełnienia wymogu praktyki zawodowej przez skarżącego. Skarga kasacyjna została oddalona, gdyż nie wykazano naruszeń prawa w postępowaniu wcześniejszych instancji.

Pozorowanie prowadzenia działalności gospodarczej poprzez jej zarejestrowanie z maksymalną podstawą wymiaru składek wyłącznie w celu uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, bez zamiaru faktycznego jej prowadzenia, stanowi świadome wprowadzenie organu rentowego w błąd w rozumieniu art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, uzasadniające obowiązek zwrotu nienależnie

W przypadku braku wymagania przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, zasadne jest zastosowanie art. 229 Ordynacji podatkowej do uzupełnienia dowodów, co przeciwdziała nieuzasadnionemu zastosowaniu decyzji kasatoryjnej na podstawie art. 233 § 2 tejże ustawy.