Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stoi na przeszkodzie stosowaniu regulacji ekwiwalentu za niewykorzystany urlop zgodnie z wyrokiem TK z 2018 r., przesądzając o niekonstytucyjności zastosowań regulacji uznanych za nieadekwatne.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz art. 115a ustawy o Policji w jego nowym brzmieniu determinują zasady obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Nowe przepisy, zapewniające zgodność z wyrokiem TK, powinny obowiązywać również do spraw sprzed dniem ich ogłoszenia, eliminując uprzednie niekonstytucyjne rozwiązania.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, który w odniesieniu do przysługującego funkcjonariuszowi ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. ustala ekwiwalent na zasadzie niekonstytucyjnego przelicznika 1/30, jest niezgodny z Konstytucją RP, co skutkuje koniecznością zastosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.

Na tle ustawy o systemie monitorowania przewozu towarów, zgłoszenie towaru jako odpadu w systemie SENT zobowiązuje przewoźnika do spełnienia związanych z tym obowiązków, a ich naruszenie skutkuje nałożeniem sankcji administracyjnych niezależnie od sytuacji gospodarczej przewoźnika.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji z brzmieniem od 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tego dnia. Wyrok WSA, mimo błędów w uzasadnieniu, odpowiada prawu, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Wpisy w księgach wieczystych nie są wystarczającym dowodem ustanowienia prawa zarządu potrzebnego do stwierdzenia użytkowania wieczystego nieruchomości przez Polskie Koleje Państwowe S.A. Zasada równej mocy środków dowodowych nie pozwala na domniemane istnienie zarządu bez odpowiednich dokumentów.

Dla przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, konieczne jest ustalenie realnej konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, wykluczającej możliwość podjęcia zatrudnienia, niezależnie od posiadania rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji.

Skarżąca nie posiada interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym samowoli budowlanej, gdyż działka spornego budynku nie oddziałuje na jej własność w stopniu przekraczającym przeciętną miarę. Postępowanie administracyjne nie uwzględnia immisji niewpływających na sytuację prawną skarżącej.

Dochód osiągany z tytułu pełnienia funkcji attaché obrony poza granicami kraju nie jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f., gdyż ataszat obrony nie jest jednostką wojskową w rozumieniu tego przepisu.

Skarga kasacyjna została oddalona jako nieuzasadniona, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów prawa przez WSA czy organ. Sporny wzór przemysłowy spełniał przesłanki nowości w chwili zgłoszenia i brak było podstaw prawnych do unieważnienia prawa z jego rejestracji.

Wymagalność roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych w wykonaniu nieważnej umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (z uwagi na abuzywność klauzul kursowych) nie jest uzależniona od złożenia sformalizowanego oświadczenia przed sądem o braku woli kontynuacji umowy; wystąpienie przez konsumenta z przedsądowym żądaniem restytucyjnym stanowi dorozumianą odmowę potwierdzenia klauzul abuzywnych

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak wykazania przez podatnika powiązania nabytych usług z czynnościami opodatkowanymi skutkuje odmową prawa do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż dla odmowy prawa do odliczenia podatku VAT niezbędne jest rzetelne zgromadzenie i wszechstronna ocena materiału dowodowego, obejmująca należyte rozpatrzenie okoliczności wskazujących na dobrą wiarę podatnika, co do legalności dokonanych transakcji.

Zaskarżanie decyzji ustalającej odszkodowanie za nieruchomość wywłaszczoną według treści postanowień sądowych dotyczących zasiedzenia jest niezasadne, jeżeli postanowienia te wykazują, że stan prawny nieruchomości był objęty zasiedzeniem przed wydaniem decyzji wywłaszczeniowej.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak rażącego naruszenia prawa w decyzji Naczelnika Gminy w Stawigudzie z 1978 r. dotyczącej przejęcia na własność Państwa gospodarstwa jako opuszczonego.

Obowiązek alimentacji przez rodzeństwo nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie faktycznie sprawującej opiekę, jeśli z tego powodu zrezygnowała z zatrudnienia (art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.).

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej nie był uprawniony do uzależnienia uzgodnienia projektu decyzji od posiadania tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości, gdyż właściwość organu ograniczała się do oceny racjonalnego korzystania z nieruchomości z punktu widzenia ustawy o wspieraniu usług telekomunikacyjnych.

Informacja o wysokości opłaty za korzystanie z usług wodnych, wydana na podstawie Prawa wodnego, nie jest decyzją administracyjną. Zobowiązanie z tytułu opłaty zmiennej powstaje w drodze konstytutywnej decyzji wydanej przez organ administracyjny.

Informacja roczna z art. 272 ust. 17 Prawa wodnego nie ma charakteru decyzji administracyjnej; dopiero decyzja określająca wysokość opłaty zmiennej tworzy zobowiązanie podatkowe, działająca konstytutywnie. Opłaty za usługi wodne uwzględniają różne cele poboru wód.

Informacja o wysokości opłaty zmiennej za usługi wodne, wydana na podstawie art. 272 ust. 17 Prawa wodnego, ma charakter czynności materialno-technicznej i nie jest źródłem zobowiązania podatkowego, którego ustalenie wymaga decyzji organu zgodnie z art. 272 ust. 19 lub art. 273 ust. 6 Prawa wodnego.

Przyjęcie zasady centralizacji rozliczeń podatkowych Gminy z jednostkami organizacyjnymi determinuje prawo do odliczenia podatku VAT. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając niewykonanie przez Gminę centralizacji jako przeszkodę w uzyskaniu odliczeń.

Dofinansowanie projektów badawczo-rozwojowych nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, jeśli nie jest częścią wynagrodzenia za dostawy towarów lub usługi, nie wpływając na cenotwórczość zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Orzeczenie decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami, bez sprecyzowania czasu jej obowiązywania w rozstrzygnięciu, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności (art. 182 § 2 k.k.w.).

Zatwierdzenie projektu czasowej organizacji ruchu drogowego w związku z remontem drogi jest zgodne z przepisami prawa, jeśli uwzględnia charakterystykę drogi oraz potrzeby społeczności lokalnej, a kontrola sądu administracyjnego nie wykazała ich niewłaściwego zastosowania.