Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarżący ponosi odpowiedzialność za niewłaściwe złożenie wniosku o przyznanie płatności, które opierało się na umowie z podmiotem nieuprawnionym, co wyklucza zastosowanie odstąpienia od obowiązku zwrotu płatności.

Na przewoźniku ciąży obowiązek przekazywania danych geolokalizacyjnych oraz stawienia się do kontroli w przypadku zgłoszenia towaru jako odpadu do systemu SENT; niedochowanie tych obowiązków skutkuje sankcjami pieniężnymi.

Zgłoszenie wzoru przemysłowego może objąć odmiany wytworu jedynie w przypadku posiadania przez nie wspólnych cech istotnych. Pojęcie "wspólne cechy istotne" nie obejmuje koncepcji, jak dwubarwność, bez konkretnych cech wspólnych.

Attaché obrony pełniący służbę w ataszacie obrony nie spełnia warunku wykonywania zadań w składzie jednostki wojskowej, co wyklucza zastosowanie zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f.

Posiadanie prawa do zasiłku stałego wyklucza jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej o przyznanie świadczenia.

Sąd Najwyższy uznał kasację obrońcy Z.M. za zasadną z powodu rażącego naruszenia procedury sądowej przez sąd odwoławczy, wynikającego z niewłaściwego rozważenia zarzutów apelacyjnych i niepełnej oceny dowodów. Sąd Okręgowy w Zamościu musi przeprowadzić ponowną, rzetelną kontrolę instancyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zgłoszenie przewozu odpadów do systemu SENT wiąże przewoźnika obowiązkiem przedstawienia środka transportu do kontroli. Niewykonanie tego obowiązku skutkuje nałożeniem obiektywnej kary pieniężnej, której zasadność nie jest zależna od intencji lub błędów zgłaszającego.

Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych płatności spoczywa na beneficjencie, jeśli błąd administracyjnego przyznania płatności mógł zostać wykryty w okolicznościach zwykłej staranności, niezależnie od błędu organu administracyjnego. Skarga kasacyjna nie została uwzględniona.

Uzyskanie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego przed jego eksploatacją jest wymogiem prawnym, a jego naruszenie skutkuje karą pieniężną, nawet przy braku definicji użytkowania będącego w eksploatacji.

Wskazanie w uchwale rady gminy gospodarstwa rolnego do opieki nad wyłącznie bezdomnymi zwierzętami gospodarskimi nie stanowi rażącego uchybienia przepisom ustawy o ochronie zwierząt, wobec czego nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności uchwały.

Niedopuszczalne jest wymaganie od spółki giełdowej z rozproszonym akcjonariatem wykazania pełnej listy pośrednich akcjonariuszy, jeśli jest to obiektywnie niewykonalne. Literalna wykładnia przepisów podatkowych musi ustąpić względom celowościowym i zasadzie zaufania do prawa.

Odmawianie przyznania świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wymaga dokładnej oceny działalności, w której przedsiębiorca wykazuje aktywność gospodarczą, niezależnie od dominującej gałęzi, aby prawidłowo ustalić status przedsiębiorcy.

Dotacja oświatowa musi być przeznaczona wyłącznie na cele bezpośrednio związane z edukacją, wychowaniem i opieką. Wydatki na inne cele nie kwalifikują się jako zgodne z przeznaczeniem, a ich nieprawidłowe użycie skutkuje koniecznością zwrotu środków publicznych.

Pomimo nieuzasadnionej argumentacji o niekonstytucyjności zawartej w wyroku Sądu I instancji, sprawa o wyrównanie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop została prawidłowo rozstrzygnięta przy ponownym odniesieniu do zgodności przepisów, eliminując przeszkody prawne w stosowaniu art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, w zakresie nakładającym zaniżony przelicznik 1/30 na ekwiwalent pieniężny dla policjantów, jest niezgodny z Konstytucją i nie może być stosowany. Przelicznik 1/21, odpowiadający wynagrodzeniu za dzień roboczy, winien być stosowany.

Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji jest bezzasadna; art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu w ramach oceny ekwiwalentu za niewykorzystany urlop sprzed 2018.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policyjny, w zakresie uregulowanym przez art. 115a ustawy o Policji po zmianach z 2020 r., musi być wypłacany według współczynnika odzwierciedlającego wynagrodzenie za dzień roboczy, co wynika z konstytucyjnego prawa do ekwiwalentnego wynagrodzenia.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, mimo początkowej oceny błędnej wykładni, nie uniemożliwia zastosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do rozstrzygania spraw sprzed 6 listopada 2018 r., wprowadzając ekwiwalent 1/21 miesięcznego uposażenia jako zgodny z Konstytucją.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza prawa do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policjantów zgodnie z art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu, uznając, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie tworzył przeszkody prawnej do jego zastosowania dla przypadków sprzed 6 listopada 2018 r., co przesądza o oddaleniu skargi kasacyjnej.

Zgłoszenie transportu do systemu SENT, którego przedmiot należy uznać za odpad, obliguje przewoźnika do realizacji wymogów monitoringu, co obejmuje m.in. przekazywanie danych geolokalizacyjnych oraz stawienie się w wyznaczonym miejscu i czasie do kontroli. Niewypełnienie tych obowiązków skutkuje nałożeniem administracyjnej kary pieniężnej.

Umieszczenie reklamy na pojeździe w pasie drogowym bez zezwolenia stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 40 ustawy o drogach publicznych. Odpowiedzialność za naruszenie przepisów dotyczących pasa drogowego jest przypisana właścicielowi reklamy.

Zaskarżona decyzja administracyjna Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi była niewystarczająco uzasadniona, co skutkuje istotnym naruszeniem przepisów postępowania, uzasadniającym jej uchylenie. Uzasadnienie decyzji musi w pełni wyjaśniać podstawy faktyczne i prawne rozstrzygnięcia.

NSA utrzymuje, iż decyzja UKE ustalająca kwotę udziału C. S.A. w pokryciu dopłaty do kosztów usługi powszechnej była zgodna z prawem. Brak przedawnienia oraz prawomocność decyzji wskaźnikowej wykluczają zasadność zarzutów skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał decyzje organów skarbowych za zgodne z prawem, stwierdzając, że przewożenie towaru jako odpadu nakłada obowiązki wynikające z ustawy SENT. Skarga kasacyjna Spółki nie udowodniła naruszeń prawa istotnych dla zmiany wyroku WSA.