Decyzja o rejestracji ciągnika rolniczego, wydana bez wymaganych dokumentów homologacyjnych, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz przepisami rozporządzenia nr 167/2013, dokument o którym mowa, był konieczny.

Decyzja o rejestracji pojazdu wbrew wymogom ustawowym, stwierdzająca oczywiste, choć nie rażące naruszenie prawa, nie spełnia kryteriów uznania jej za nieważną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., jeśli wynika z złożonego procesu interpretacyjnego regulacji krajowych i unijnych.

Brak dokumentu homologacji dla pojazdu sprowadzonego spoza UE, stanowi rażące naruszenie przepisów, co uzasadnia uchylenie decyzji rejestracyjnej; odnosi się to zwłaszcza do przepisów rozporządzenia 167/2013 UE wymagających homologacji dla nowych pojazdów.

Brak dowodu homologacji przy rejestracji nowego pojazdu z kraju spoza UE narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., ale nie jest rażącym naruszeniem zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Oczywiste naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w procesie rejestracyjnym pojazdu, niewystarczające do kwalifikacji jako rażące. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że wątpliwości interpretacyjne przepisów prawa nie uzasadniają uznania decyzji za nieważną.

Sąd oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, że brak uiszczenia opłaty elektronicznej jest naruszeniem zasługującym na karę, niezależnym od wadliwego działania systemu e-Toll, którego konsekwencje spoczywają na korzystającym z drogi publicznej.

Decyzja o rejestracji pojazdu, podjęta bez wymaganych dokumentów homologacyjnych, narusza prawo, choć nie ma charakteru rażącego w świetle art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., z uwagi na jednoznaczny obowiązek zgodności z przepisami krajowymi i unijnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że decyzja o rejestracji pojazdu bez wymaganego dokumentu homologacji stanowi oczywiste naruszenie przepisów art. 72 p.r.d., lecz nie kwalifikuje się jako rażące naruszenie prawa, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Brak przedłożenia dokumentu homologacyjnego przy pierwszej rejestracji pojazdu na terenie UE stanowi oczywiste, lecz nie rażące naruszenie prawa, nie uzasadniające stwierdzenia nieważności decyzji rejestracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. w związku z koniecznością przedstawienia dokumentu homologacji dla nowego pojazdu sprowadzonego spoza UE jest rażące, co uzasadnia uchylenie decyzji rejestracyjnej starosty Wałeckiego.

Decyzja rejestracyjna Starosty Wałeckiego naruszyła prawo poprzez brak wymaganego świadectwa homologacji, naruszenie to było oczywiste, lecz nie uznane za rażące. NSA potwierdził obowiązek stosowania przepisów unijnych dot. homologacji pojazdów.

Decyzja o rejestracji pojazdu, wydana w oczywistym naruszeniu art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz unijnego rozporządzenia nr 167/2013, mimo niepełnej dokumentacji homologacyjnej, jest nieważna z uwagi na rażący charakter uchybienia. Skarga kasacyjna oddalona.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Rejonowego w części nieorzeczenia obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w., podkreślając obowiązek jego orzeczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję administracyjną z powodu błędnej wykładni prawa unijnego oraz braku dostatecznego uzasadnienia decyzji organu odwoławczego.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy, organ jest zobowiązany do wyczerpującego przeprowadzenia postępowania dowodowego, w tym dopuszczenia możliwych środków dowodowych w celu dokładnego ustalenia faktycznego zajęcia nieruchomości przez drogę publiczną na dzień 31 grudnia 1998 roku.

W przypadku nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego organy mogą ustalać takie kwoty niezależnie od uprzedniego uchylenia decyzji przyznającej płatność, pod warunkiem, że beneficjent nie spełnił warunku posiadania zgłoszonych gruntów.

Niedopuszczalne jest uzależnianie realizacji prawa dostępu do danych osobowych od wewnętrznych procedur bankowych związanych z weryfikacją danych, jeżeli nie wynika to z wymogów RODO. Bank zobowiązany jest do dostarczenia kopii danych osobowych drogą elektroniczną na wniosek osoby, której dane dotyczą, zgodnie z art. 15 ust. 3 RODO.

Jawne informacje o wynagrodzeniach, ujawnione w wyniku kontroli publicznej, nie dają podstaw do objęcia ich tajemnicą przedsiębiorstwa, gdyż zbiorcze kwoty nagród nie wpływają istotnie na rynkową pozycję podmiotu, a interes społeczny ma w takich przypadkach priorytet.

Skanów protokołów z posiedzeń zarządu, jako potencjalnie zawierających informacje publiczne, nie można z góry wyłączać z ustawy o dostępie do informacji publicznej; stymulują one funkcjonowanie podmiotów wykonujących zadania publiczne, a każdorazowa odmowa dostępu musi być należycie umotywowana i rozpatrzona w kontekście u.d.i.p. oraz wcześniejszych wykładni sądowych.

Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, w przypadku informacji dotyczących nagród i premii w spółkach z udziałem Skarbu Państwa, musi wykazać konkretną i szczegółową analizę ograniczeń wynikających z tajemnicy przedsiębiorstwa i ochrony danych osobowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie prowadzi do wtórnej niekonstytucyjności, zaś ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop winien być obliczany według nowego brzmienia art. 115a ustawy o Policji, z mocą wsteczną od 6 listopada 2018 r.

W sprawach o odszkodowanie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie, organem reprezentującym Skarb Państwa jest sąd, który dokonał zastosowania tego środka. Zmiana wyroku bez merytorycznej kontroli stosowania aresztu przez sąd wyższej instancji nie zmienia organu reprezentacyjnego.