Skarga kasacyjna K.O. od wyroku WSA w Poznaniu z dnia 22 listopada 2023 r. została oddalona przez NSA, który potwierdził zgodność z prawem postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego i oddalenie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego, uznając, że działania Sądu I instancji były zgodne z przepisami prawa materialnego oraz proceduralnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który uznał, że zarządzenie Prezydenta Gliwic o odrzuceniu ofert G.J. nie naruszało zasad prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że ocena projektów o dofinansowanie musi być zgodna z zasadami przejrzystości i bezstronności, a ich naruszenie może skutkować przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania (art. 45 ustawy wdrożeniowej). Skarga kasacyjna oddalona, brak podstaw do uwzględnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza prawidłowość wyroku I instancji, uznając, że uchwała rady gminy o lokalizacji punktów sprzedaży alkoholu jest częściowo nieważna z uwagi na przekroczenie upoważnienia ustawowego, lecz w pozostałym zakresie jest zgodna z prawem.

Wymagalność obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym wynika z mocy przepisów ustawowych, a Trybunał Konstytucyjny nie zakwestionował wymagalności tego obowiązku w wyroku SK 81/19. W przypadku odroczenia skutku derogacji, wyrok TK nie zmienia obowiązywania przepisów do czasu upływu okresu odroczenia.

Skarga kasacyjna Marszałka Województwa, wniesiona przeciwko decyzji o odmowie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków przez Wojewódzki Inspektorat, jest bezzasadna z uwagi na spełnienie przez decyzję wymogów formalnych i materialnoprawnych, a brak stosownej decyzji Starosty wyklucza żądane wykreślenie z ewidencji.

Jednostka samorządu terytorialnego, której organ wydaje decyzję administracyjną jako starosta, nie może występować jako strona w postępowaniu odwoławczym od tej decyzji, z uwagi na brak legitymacji procesowej, co nie narusza zasady samodzielności samorządu terytorialnego.

Jednostka samorządu terytorialnego, będąca beneficjentem prawnym i podmiotem zobowiązanym do wypłaty odszkodowania, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia decyzji wydanej przez własny organ wykonawczy podejmujący zadania administracji rządowej.

Wpis w operacie ewidencyjnym osiągającym trwały zarząd mógłby być wykreślony jedynie w oparciu o decyzję stwierdzającą wygaśnięcie tego zarządu. Skarga kasacyjna nie spełniająca wymogów formalnych nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu.

Sąd Najwyższy orzekł, że w przypadku skazania za przestępstwo z art. 35 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, orzeczenie zakazu posiadania zwierząt jest obligatoryjne, a uchylenie tego środka przez sąd odwoławczy stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Bezzasadne jest orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na rzecz podmiotu prawnego, który przestał istnieć. Sąd musi ustalić rzeczywistego pokrzywdzonego, aby prawidłowo nałożyć taki obowiązek reformatoryjny.

Sąd Najwyższy stwierdza, że nieuprawnione włączenie do kary łącznej kary niewłaściwie sklasyfikowanej prowadzi do uchybienia w świetle art. 85 k.k. Sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania, akcentując potrzebę zgodności wyroku z obowiązującym stanem prawnym.

W postępowaniu dotyczącym zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia, organ ma obowiązek uwzględniać cały materiał dowodowy, a nie ograniczać się do danych z rejestru REGON, w celu ustalenia faktycznej przeważającej działalności.

Jednostka samorządu terytorialnego nie posiada legitymacji procesowej do kwestionowania decyzji własnego organu wykonawczego działającego jako organ administracji publicznej, gdy decyzja dotyczy odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogę publiczną. NSA potwierdza brak możliwości występowania jednostki jako strony w postępowaniu z uwagi na konstytucyjnie określoną rolę organu władzy publicznej

Oferta prawna jednostki samorządu terytorialnego do kwestionowania decyzji wydanej przez własny organ wykonawczy jako organ administracji publicznej, jest wykluczona. Legitymacja procesowa w tym kontekście nie przysługuje, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Użytkowanie wieczyste nie może być ustanowione na gruncie będącym współwłasnością Skarbu Państwa i innych osób. Nabycie użytkowania wieczystego wymaga wyłącznej własności Skarbu Państwa, co wyklucza przyznanie go na gruncie współwłasności z osobą fizyczną.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje równocześnie z innymi świadczeniami rentownymi. Przyznanie świadczenia uzależnione jest od ustania prawa do renty, co w sytuacji spornej nastąpiło po dacie zgłoszenia wniosku. NSA uznał decyzję organu za odpowiadającą prawu.

Zaskarżenie decyzji administracyjnej mogą być umorzone, jeśli od ich doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 30 lat, co jest zgodne z konstytucyjną zasadą pewności prawnej oraz ochroną interesu publicznego państwa.

Dla przyznania płatności rolno-środowiskowych do gruntów ZWRSP konieczne jest posiadanie tytułu prawnego do tych gruntów, zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy PROW, co jest zgodne z prawem unijnym i krajowym.

Odwołanie się do kwestii braku winy w przypadku uchybienia terminu musi być w rzeczywisty sposób uprawdopodobnione przez stronę, a okoliczności związane z pandemią, bez wykazania bezpośredniego ich wpływu, nie stanowią podstawy do przywrócenia terminu (art. 58 § 1 k.p.a.).

W procesie aktualizacji operatu ewidencji nie można autonomia⟨n⟩ie wykreślać trwałego zarządcy bez uprzedniej decyzji potwierdzającej wygaśnięcie zarządu zgodnie z obowiązującymi przepisami, a braki formalne skargi kasacyjnej uniemożliwiają jej uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozstrzygając skargę kasacyjną Marszałka Województwa, uznał brak zasadności zarzutów naruszenia prawa, podtrzymując odmowę aktualizacji operatu ewidencji gruntów, z uwagi na prawidłowe stosowanie przepisów ustawy Prawo wodne i Prawo geodezyjne.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, uznając brak przesłanek do pełnego ponowienia przewodu sądowego zgodnie z art. 437 § 2 k.p.k., i podkreślając obowiązek reformatoryjnego orzekania przez Sąd odwoławczy.

Skarga kasacyjna wobec wyroku odmawiającego umorzenia zadłużenia składkowego jest niezasadna; kształtowaną na wnioskodawcy ciężkiej sytuacji majątkowej ocenia się w granicach uznania administracyjnego w świetle art. 28 ust. 3a u.s.u.s.