Zaskarżenie decyzji administracyjnej mogą być umorzone, jeśli od ich doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 30 lat, co jest zgodne z konstytucyjną zasadą pewności prawnej oraz ochroną interesu publicznego państwa.

Odwołanie się do kwestii braku winy w przypadku uchybienia terminu musi być w rzeczywisty sposób uprawdopodobnione przez stronę, a okoliczności związane z pandemią, bez wykazania bezpośredniego ich wpływu, nie stanowią podstawy do przywrócenia terminu (art. 58 § 1 k.p.a.).

Dla przyznania płatności rolno-środowiskowych do gruntów ZWRSP konieczne jest posiadanie tytułu prawnego do tych gruntów, zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy PROW, co jest zgodne z prawem unijnym i krajowym.

W procesie aktualizacji operatu ewidencji nie można autonomia⟨n⟩ie wykreślać trwałego zarządcy bez uprzedniej decyzji potwierdzającej wygaśnięcie zarządu zgodnie z obowiązującymi przepisami, a braki formalne skargi kasacyjnej uniemożliwiają jej uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozstrzygając skargę kasacyjną Marszałka Województwa, uznał brak zasadności zarzutów naruszenia prawa, podtrzymując odmowę aktualizacji operatu ewidencji gruntów, z uwagi na prawidłowe stosowanie przepisów ustawy Prawo wodne i Prawo geodezyjne.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, uznając brak przesłanek do pełnego ponowienia przewodu sądowego zgodnie z art. 437 § 2 k.p.k., i podkreślając obowiązek reformatoryjnego orzekania przez Sąd odwoławczy.

Skarga kasacyjna wobec wyroku odmawiającego umorzenia zadłużenia składkowego jest niezasadna; kształtowaną na wnioskodawcy ciężkiej sytuacji majątkowej ocenia się w granicach uznania administracyjnego w świetle art. 28 ust. 3a u.s.u.s.

Ewidencja gruntów i budynków nie podlega samodzielnym modyfikacjom bez odpowiednich decyzji administracyjnych. Sformułowanie skargi kasacyjnej musi odpowiadać wymogom formalnym, wskazując konkretne podstawy i akty prawne.

Sąd oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak wykazania naruszenia prawa materialnego i formalne błędy skargi kasacyjnej, pozostawiając w mocy wyrok oddalający wniosek o aktualizację operatu ewidencyjnego.

Skarga kasacyjna oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ocenił decyzje administracyjne, a przedstawione zarzuty brakujące podstaw formalnych nie pozwalały na merytoryczne rozpoznanie skarżonych kwestii.

NSA nieuzasadnione uznał zarzuty Marszałka Województwa wobec decyzji odmawiającej aktualizacji operatu ewidencji gruntów, wskazując na formalne braki skargi i brak kompetencji organów do samodzielnego rozstrzygania statusu prawnego nieruchomości.

Jednostka samorządu terytorialnego, której organ decyzją w pierwszej instancji przejętą nieruchomość na drogi publiczne, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia swojej decyzji. NSA uznał, iż ochrona praw jednostki nie wymaga przyznania jej statusu strony w postępowaniach administracyjnych.

Sąd uznał, że proces oceny wniosku o dofinansowanie został przeprowadzony zgodnie z obowiązującymi przepisami i regulaminem, a skarżący nie wykazał uchybień mogących istotnie wpłynąć na wynik sprawy.

Decyzja o zwrocie dotacji oświatowej wydana wobec organu prowadzącego szkołę uznana została za prawidłową; Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadne zarzuty kasacyjne dotyczące niewykonalności decyzji i dopatrzył się zgodności z prawem w poprawności rozstrzygnięcia dotacyjnego.

Jednostka samorządu terytorialnego, której własny organ wydał decyzję administracyjną w innej funkcji, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia tej decyzji, działając jednocześnie w obu rolach. Oddalono skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość umorzenia postępowania przez Wojewodę.

NSA uznał, że brak podstaw kasacyjnych uniemożliwił uchylenie odmowy aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków, a zarzuty procesowe dotyczące zaniechania przez WSA naruszenia prawa okazały się nieuzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny, stosując art. 61a § 1 k.p.a., zasadnie odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wywłaszczenia, uznając brak interesu prawnego skarżącego, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Dla uzyskania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych do gruntów Skarbu Państwa konieczne jest posiadanie tytułu prawnego do tych gruntów, co nie narusza przepisów prawa unijnego ani Konstytucji RP.

Art. 18 ust. 4 ustawy o płatnościach nie narusza konstytucyjnych ani unijnych zasad prawnych, wymagając od rolników legitymowania się tytułem prawnym do działek z ZWRSP jako przesłanką do przyznania płatności bezpośrednich.

Decyzja administracyjna dotycząca zwrotu dotacji oświatowej, nakładająca obowiązek zwrotu na organ prowadzący, nie jest niewykonalna jedynie na podstawie subiektywnych odczuć strony o jej trudnej wykonalności, i zgodnie z prawem obciąża odpowiedniego beneficjenta dotacyjnego.

Art. 18 ust. 4 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, wymagający tytułu prawnego do działek z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, nie narusza Konstytucji RP ani prawa UE, a wymóg ten jest zgodny z zasadą proporcjonalności.

NSA potwierdził zgodność z prawem decyzji ustalającej opłatę planistyczną, przyjmując, że zmiana przeznaczenia nieruchomości na terenie objętym nowym planem miejscowym skutkuje wzrostem jej wartości.

Dopuszczalne jest dokonanie nieistotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego, jeśli działania te mieszczą się w ramach sanacyjnych działań nadzoru budowlanego i nie naruszają praw materialnych inwestora ani właścicieli sąsiednich nieruchomości.

Dla skuteczności wznowienia postępowania podatkowego, należy wykazać nowość dowodów nieznanych organowi w chwili decyzji. Brak nowości eliminuje możliwość wznowienia na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p.