Skarga kasacyjna M. B. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej dotyczące egzekucji świadczeń pieniężnych została oddalona przez NSA z powodu braku zasadności zarzutów proceduralnych i materialnoprawnych. Zabezpieczenie należności jest dopuszczalne nawet przy nieostatecznej decyzji, jeśli istnieje obawa uniemożliwienia przyszłej egzekucji.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej wynika z faktu rejestracji odbiornika RTV, a nie faktycznego korzystania z niego. Domniemanie odbioru programu zarejestrowanym urządzeniem uzasadnia należność, chyba że dokonano formalnego wyrejestrowania.

Ponowne powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., stwierdzone notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia, nie powoduje konieczności składania zeznania podatkowego. Termin przedawnienia w związku z tym wynosi 3 lata.

Skarga kasacyjna, jako formalny środek zaskarżenia, musi być precyzyjnie uzasadniona; brak takiego uzasadnienia prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny nie może przekroczyć granic skargi, a skuteczne zarzuty muszą odnosić się do błędnej interpretacji lub zastosowania przepisów prawa materialnego i postępowania.

Skarga kasacyjna nie spełnia wymogów formalnych art. 174 i 176 PPSA, a zarzuty naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych są nieuzasadnione; decyzja o odmowie płatności obszarowych utrzymana przez WSA jest prawidłowa, z uwagi na niewystarczające przygotowanie działki do rolniczego wykorzystania.

Dla powstania odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wystarczające jest ustalenie, że pełnił on funkcję w dacie powstania zobowiązania podatkowego lub zaległości podatkowej.

Umorzenie zaległych składek na ubezpieczenie społeczne jest wyjątkiem zarezerwowanym dla sytuacji nadzwyczajnych; NSA, potwierdzając prawidłowość postępowania ZUS, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek uzasadniających takie umorzenie.

Skarga kasacyjna dotycząca umorzenia opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości została oddalona z uwagi na brak przesłanek "ważnego interesu zobowiązanego", co jest konieczne do zastosowania ulgi w spłacie należności budżetowych.

Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzając uchybienia proceduralne związane z doręczeniem decyzji oraz tytułów wykonawczych, uznał konieczność ich uchylenia oraz dokonania ponownej oceny prawidłowości działań egzekucyjnych wobec skarżącego.

Brak dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego spoza UE stanowi uchybienie oczywiste, jednak nie rażące, o ile nie wywołuje nieakceptowalnych skutków społeczno-gospodarczych. W przypadku decyzji rejestracyjnych brak rażącego naruszenia uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji przewoźnika drogowego, w świetle proporcjonalności oraz w kontekście ochrony bezpieczeństwa transportu publicznego, jest uzasadnione niezależnie od działań naprawczych podjętych przez przedsiębiorcę, które okazały się niewystarczające.

NSA jest uprawniony do cofnięcia koncesji bez odszkodowania, gdy przedsiębiorca nie usunie naruszeń zagrażających środowisku naturalnemu, zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 1 Prawa geologicznego i górniczego.

Pozbawienie strony możliwości obrony swoich praw przed sądem z powodów proceduralnych, w tym możliwości osoby będącej stroną w sprawie na rozpoznanie jej stanowiska, sankcjonuje nieważność postępowania sądowego.

Decyzja rejestracyjna pojazdu wydana bez wymaganej homologacji narusza art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. oraz rozporządzenie 167/2013. WSA i NSA zgodnie uznały naruszenie za oczywiste i rażące, podtrzymując uchylenie decyzji SKO.

Przesłanki stwierdzenia rażącego naruszenia prawa muszą obejmować ewidentność uchybienia, jednoznaczność przepisu oraz skutki społeczno-gospodarcze powodujące nieakceptowalność decyzji. Przy braku jednej z przesłanek, nie można mówić o kwalifikowanym naruszeniu prawa uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji.

NSA stwierdza nieważność postępowania przed WSA z powodu pozbawienia strony możliwości obrony swych praw, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż naruszenie przepisów o rejestracji pojazdu, polegające na braku dokumentów homologacyjnych, było oczywiste, lecz nie rażące; tym samym oddalając skargę kasacyjną, podtrzymał decyzję WSA dotyczącą uchylenia decyzji.

NSA utrzymuje, iż wykonawca przejazdu ma obowiązek zapewnienia uiszczenia opłaty elektronicznej za użycie drogi, a wadliwości systemu czy późniejsze uiszczenie opłaty nie zwalniają z odpowiedzialności administracyjnej.

Decyzja o rejestracji pojazdu wbrew wymogom ustawowym, stwierdzająca oczywiste, choć nie rażące naruszenie prawa, nie spełnia kryteriów uznania jej za nieważną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., jeśli wynika z złożonego procesu interpretacyjnego regulacji krajowych i unijnych.