Podmiot wykonujący przewóz drogowy ponosi odpowiedzialność administracyjną za brak wymaganych prawem dokumentów kierowcy, niezależnie od jego twierdzeń o nieświadomej współpracy z kierowcą prowadzącym pojazd w ramach jego działalności.

Egzekucja obowiązku posiadania odpowiedniej licencji na transport oraz spełnienia wymogów konstrukcyjnych pojazdów spoczywa na przewoźniku drogowym, natomiast brak podjęcia działań w kierunku zapobieżenia ich naruszeniu nie zwalnia z odpowiedzialności oraz nie wykazuje braku wpływu na powstanie naruszenia.

Uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu zawodowego nie jest równoznaczne z uzyskaniem dyplomu zawodowego, a zaświadczenie o jego uzyskaniu wymaga spełnienia dodatkowych formalności i procedur przez szkołę. Brak przekazania wykazu absolwentów uzasadnia odmowę wydania zaświadczenia i przyznania dotacji na cele oświatowe.

Spadkobierca zmarłego wspólnika spółki jawnej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu od dnia otwarcia spadku, z chwilą śmierci wspólnika, niezależnie od formalności związanych z przyjęciem spadku.

Bezczynność organu administracyjnego, polegająca na niereagowaniu na wniosek strony, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jeśli nie wykazuje cech celowego zaniedbania. Brak przesłanek do przyznania sumy pieniężnej przy takim rodzaju bezczynności.

Na postanowienie wydane w trybie art. 56 K.p.a., dotyczące odmowy zwrotu kosztów dojazdu, nie przysługuje zażalenie, gdyż K.p.a. nie przewiduje takiej ścieżki odwoławczej. NSA uchylił wyrok WSA i oddalił skargę jako bezzasadną.

Roboty budowlane polegające na budowie ciągu schodów i dojść betonowych, prowadzone bez wymaganego pozwolenia na budowę, podlegają wstrzymaniu na podstawie art. 48 ust. 1 i 3 ustawy Prawo budowlane. Skarga kasacyjna na decyzję wstrzymującą jest bezzasadna, gdy nie wykazano błędnej kwalifikacji prawnej inwestycji.

Stwierdzenie nabycia z mocy prawa przez Gminę własności nieruchomości zajętej pod drogę gminną jest zgodne z art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające, jeśli spełnione są przesłanki publicznoprawnego władania ziemią, zaś brak rekompensaty nie narusza Konstytucji RP.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw, gdy zaskarżony wyrok sądu I instancji odpowiada prawu, a kluczowa podstawa rozstrzygnięcia nie została skutecznie zakwestionowana.

Zwolnienie z opłaty za pobyt w DPS może być rozstrzygane dopiero po ostatecznym ustaleniu wysokości opłaty w odrębnym postępowaniu. Przesłanki zwolnienia nie mogą być oceniane w ramach ustalania wysokości opłaty.

Zmiana przeznaczenia działek w MPZP, z terenu mieszkaniowego na plac miejski, mieściła się w granicach władztwa planistycznego gminy, zgodnie ze Studium uwarunkowań, bez naruszenia zasad proporcjonalności i prawa własności.

Art. 12a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie pozwala na wielokrotne zwolnienie gruntu o powierzchni do 0,05 ha z opłat przy wyłączeniu z produkcji rolnej na cele budownictwa jednorodzinnego, co stanowi wyjątek od zasady i jest interpretowane zawężająco.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że użycie nieruchomości zgodnie z pierwotnym celem wywłaszczenia wyklucza możliwość jej zwrotu. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza wcześniejsze orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczące braku zbędności nieruchomości dla realizacji celu wywłaszczenia.

Zaskarżona uchwała Rady Miasta Stołecznego Warszawy w zakresie ograniczenia terminu składania wniosków o obniżkę czynszu za rok 2021 nie narusza zasady lex retro non agit ani zasad ochrony praw nabytych. Ograniczenie terminu składania wniosków nie pozbawia uprawnień do obniżki, przy czym skarżący miał zapewnioną możliwość złożenia wniosku przed wejściem w życie uchwały. Skargę kasacyjną oddalono.

NSA uznał, że brak spełnienia szczególnych okoliczności uzasadniających uzyskanie renty w drodze wyjątku wyklucza przyznanie świadczenia, nawet gdy formalne okresy składkowe nie są istotne, a decyzja ZUS niesie pełne skutki prawne.

Odmowa przywrócenia terminu na wniesienie odwołania jest uzasadniona, gdy brak winy w uchybieniu terminu nie został uprawdopodobniony, a istnieją alternatywne możliwości dokonania czynności procesowej, nieskomplikowane organizacyjnie dla strony będącej spółką prawa handlowego.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska uprawniony jest do wymierzania administracyjnej kary pieniężnej, jako organ wyższego stopnia, za niezgodne z zezwoleniem gospodarowanie odpadami, w tym ich magazynowanie w sposób zwiększający ryzyko dla środowiska, zgodnie z art. 194 i 199 ustawy o odpadach.

Zgodnie z artykułem 194 ust. 5 ustawy o odpadach, wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za niezgodne z przepisami gospodarowanie odpadami jest obligatoryjne. Nie jest możliwe odstąpienie od kary w oparciu o przepisy działu IVA K.p.a., gdyż ustawa o odpadach nie przewiduje takich odstępstw.

Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 u.p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nie wykazuje ona usprawiedliwionych podstaw w zakresie naruszenia ani prawa procesowego, ani materialnego.

Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej wskutek niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w dyspozycji; ustawa o obronie Ojczyzny upoważnia organ do określenia daty zwolnienia niezależnie od ostateczności decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że osoba, która ubiega się o uznanie kwalifikacji zawodowych uzyskanych w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej, musi przedłożyć właściwe dokumenty potwierdzające ukończenie wymaganych etapów edukacyjnych w tym państwie, bez możliwości ich zastąpienia poprzez już uznane kwalifikacje z innego kraju.

Organ administracji publicznej jest zobowiązany do wyłączenia biegłego rzeczoznawcy majątkowego, który uczestniczył w postępowaniach administracyjnych dotyczących tej samej nieruchomości, gdy jego wcześniejsze operaty stanowiły podstawę uchylonych decyzji odszkodowawczych.

W postępowaniu administracyjnym o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego status strony przysługuje wyłącznie podmiotom posiadającym interes prawny, wynikający z norm prawa materialnego. Skarżąca A.S. nie wykazała takiego interesu, co uzasadniało umorzenie postępowania odwoławczego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze i oddalenie skargi przez sądy administracyjne.

Na podstawie art. 56 K.p.a., postanowienie odmawiające zwrotu kosztów dojazdu nie podlega zaskarżeniu zażaleniem. W przypadku wniesienia nieprzysługującego zażalenia, organ stwierdza jego niedopuszczalność na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 K.p.a.