O przesłance "braku winy", o której mowa w art. 116 § 1 lit. b Ordynacji podatkowej, w sytuacji niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości można mówić jedynie wtedy, gdy członek zarządu spółki, przy zachowaniu wszelkiej należytej staranności podczas prowadzenia jej spraw, wniosku takiego nie złożył z przyczyn od niego niezależnych.

Na mocy art. 191 Ordynacji podatkowej to organy podatkowe na podstawie całego zgromadzonego materiału dowodowego oceniają, czy dana okoliczność została udowodniona. Samo przeświadczenie podatnika co do tego, że okoliczności sprawy można byłoby ocenić odmiennie, nie jest wystarczające do zakwestionowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym innego poglądu organu podatkowego.

Wykonanie pomieszczenia łazienki w poziomie antresoli jako drugiego pomieszczenia łazienkowego w lokalu dokonane po wydaniu pozwolenia na użytkowanie stanowi przebudowę w rozumieniu art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego, zmieniającą charakter antresoli na dodatkową kondygnację, co wymaga pozwolenia na budowę oraz niezgodne jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego definitywnego zrezygnowania z przysługującego specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wyklucza jednoczesne przyznanie obu świadczeń za ten sam okres oraz konieczność całkowitego uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje osobom rezygnującym z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną niezależnie od ich wieku; decydująca jest ocena związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a sprawowaną opieką.

Naruszenie przez sąd odwoławczy przepisów prawa procesowego, nawet jeśli jest rażące, nie zawsze stanowi kwalifikowane uchybienie wskazujące na bezprawność orzeczenia w rozumieniu art. 4171 § 2 k.c.

Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) stanowi przesłankę uniemożliwiającą ponowne wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie już prawomocnie rozstrzygniętej, w tym przypadku dotyczącej odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej.

Powaga rzeczy osądzonej wynikająca z wcześniejszej ostatecznej decyzji administracyjnej stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego, zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a.

Ostateczne i prawomocne rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej wyklucza możliwość wszczęcia kolejnego postępowania administracyjnego w tej samej sprawie, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej, co zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a. obliguje organ do odmowy wszczęcia postępowania.