Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznie nieważności wydanych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, jeśli w dniu ich wydania akt ten był formalnie obowiązujący.

Przerwa w wykonywaniu działalności gospodarczej wynikająca z niezdolności do pracy nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych.

Wspólnik jednoosobowej spółki z o.o. podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z samego tytułu posiadania tego statusu, niezależnie od prowadzenia działalności gospodarczej, a decyzje dotyczące tego obowiązku mogą być wydawane przez Prezesa NFZ, jeśli spełnione są ustawowe przesłanki.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznego stwierdzenia nieważności podjętych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, które w momencie wydania były zgodne z obowiązującym prawem.

Obniżenie emerytury policyjnej na podstawie formalnej przynależności do służb PRL wymaga indywidualnej oceny czynów i postawy osoby wobec kryteriów służby na rzecz totalitarnego państwa, a samo domniemane wyznaczenie nie może być podstawą do automatycznego obniżenia uprawnień emerytalnych, aby nie naruszać podstawowych zasad prawa unijnego i konstytucyjnego.

W przypadku powtarzających się świadczeń niepieniężnych wykonywanych przez wspólników spółki istotne jest, by organ interpretacyjny bazował na stanie faktycznym wynikającym z wniosku i nie przyjmował domniemań, a sama częstotliwość świadczeń nie może wskazywać na ich ciągły charakter. Świadczenia te muszą mieścić się w definicji powtarzalnych działań periodycznych.

Członek zarządu spółki odpowiada za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałe w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, jeśli postępowanie to nie zostało wszczęte we właściwym czasie, a spółka nie miała realnych szans na zawarcie ani wykonanie układu.

Kwalifikacja służby jako pełnionej na rzecz totalitarnego państwa, według art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, wymaga analizy wszystkich okoliczności danej sprawy, w tym indywidualnych czynów, a nie tylko formalnej przynależności do służb, co zapewnia zgodność z zasadami konstytucyjnymi i sprawiedliwością społeczną.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznie nieważności podjętych na jego podstawie aktów administracyjnych; taki akt podlega wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym lub szczególnym.

Zastosowanie uznania administracyjnego przy umorzeniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, nawet w obiektywnie trudnej sytuacji rodzinnej i finansowej, nie obliguje organu do przyznania ulgi, jeżeli brak jest podstaw do stwierdzenia całkowitej nieściągalności zobowiązań.

Sądy administracyjne posiadają kognicję do kontroli przedawnienia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne przy rozpatrywaniu spraw dotyczących umorzenia tych należności, ponieważ ocena przedawnienia jest kluczowa dla określenia przedmiotowości postępowania umorzeniowego.

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powinna być interpretowana w sposób, który zapewnia ubezpieczonemu realną ochronę, a w przypadku wątpliwości interpretacyjnych winni je ponosić twórcy postanowień umowy, jeśli niejasności nie można usunąć za pomocą wykładni.

Art. 30 ust. 2 u.o.p.u.a. wymaga, aby sytuacja dochodowa i rodzinna dłużnika alimentacyjnego wyróżniała się w sposób szczególny na tle innych dłużników, aby mogło być rozważone umorzenie należności z funduszu alimentacyjnego; trudna sytuacja finansowa jako cecha większości dłużników nie jest wystarczającą przesłanką do zastosowania tej instytucji.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; właściwym trybem do wzruszenia takich rozstrzygnięć jest wznowienie postępowania.

Umowa o dzieło musi dotyczyć osiągnięcia indywidualnego i z góry określonego rezultatu. Powtarzalne czynności, które nie wyróżniają się indywidualnym charakterem, kwalifikowane są jako umowa o świadczenie usług i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Nieważność aktu prawa miejscowego stwierdzona przez sąd administracyjny nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności decyzji lub postanowień administracyjnych, wydanych na jego podstawie. Wzruszenie tych decyzji powinno się odbywać w trybie wznowienia postępowania zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Sąd administracyjny ma obowiązek weryfikacji decyzji wydanych w formule uznania administracyjnego, w tym badania przesłanek całkowitej nieściągalności należności, opierając ocenę na pełnym materiale dowodowym i zgodnie z kryterium legalności.

Decyzja w przedmiocie umorzenia składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter uznaniowy i może zostać podjęta przy braku całkowitej nieściągalności składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację zdrowotną nie jest w stanie opłacić składek bez narażenia na zbyt ciężkie skutki, a Dowodzenie przesłanek umorzenia należy do zobowiązanego.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznie nieważności decyzji lub postanowień wydanych na jego podstawie; wymaga to uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tych rozstrzygnięć administracyjnych.

Zwolnienie z obowiązku opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów wprowadzonych w związku z COVID-19 przysługuje przedsiębiorcy, jeśli wystąpił u niego spadek przychodów, niezależnie od branży, w której prowadzi działalność gospodarczą.

Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obejmuje również okresy świadczenia czasowych usług za granicą, jeśli działalność została zarejestrowana w Polsce, a działania podejmowane w kraju świadczą o zamiarze jej kontynuacji.

Całkowite nieściągalność należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wymaga wykazania braku majątku dłużnika i niemożności egzekucji, co nie może być opierane jedynie na umorzeniu egzekucji z jednego składnika majątkowego.

W postępowaniach administracyjnych dotyczących umorzenia należności z tytułu składek, sądy administracyjne posiadają kompetencje do oceny upływu terminu przedawnienia tych składek, co jest warunkiem wstępnym do kontynuowania procedury umorzeniowej. W przypadku przedawnienia należności postępowanie powinno być umorzone jako bezprzedmiotowe.