Sąd orzeka, że umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów zawarte między S. a I. S. stanowią umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło. W związku z tym I. S. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Osoba składająca oświadczenie o posiadaniu prawa do świadczeń zdrowotnych, działająca w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że jest ubezpieczona, nie jest zobowiązana do zwrotu kosztów udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej.

Dla celów zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia, organ i sąd prawidłowo przyjęli, że decydujące jest rzeczywiste prowadzenie działalności objętej właściwym kodem PKD, a nie wpis w rejestrze REGON. Skarga kasacyjna oddalona.

Przesłanki podmiotowe i przedmiotowe oraz brak nowych okoliczności uniemożliwiają wznowienie postępowania w sprawie podejrzenia choroby zawodowej przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej rozstrzygniętej w 2010 roku.

Umowy o świadczenie usług pomiędzy F. S.A. a P.P., objęte obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, nie były umowami o dzieło, lecz umowami o starannym działaniu, stąd decyzja organu NFZ była zgodna z prawem.

Podnoszone w skardze kasacyjnej zarzuty dotyczące wystąpienia związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem cieśni nadgarstka a pracą zawodową skarżącej nie mają podstaw, gdyż udowodnione jest istnienie pozazawodowych przyczyn schorzeń, co skutkuje oddaleniem skargi.

W postępowaniu administracyjnym nie można ponownie badać tej samej sprawy zakończonej prawomocną decyzją ostateczną, jeśli nie zaistniały nowe okoliczności mogące wpłynąć na treść rozstrzygnięcia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak nowych istotnych okoliczności prawnych lub faktycznych wyklucza zmianę uprzednio prawomocnie zakończonego postępowania dotyczącego podejrzenia choroby zawodowej, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Opieka nad osobą niepełnosprawną, będąca przedmiotem świadczeń opiekuńczych, nie uzasadnia przyznania świadczenia pielęgnacyjnego; brak związku przyczynowego między opieką a rezygnacją z zatrudnienia. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w braku nowej, istotnej dla istoty sprawy okoliczności, umorzenie ponownie wszczętego postępowania opartego na tożsamym przedmiocie i faktycznych przesłankach, jest zgodne z art. 105 § 1 k.p.a., wykluczając jakiekolwiek nowe rozstrzygnięcie.

Osoba uprawniona do emerytury nie może jednocześnie otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie dokonać wyboru pomiędzy tymi świadczeniami. Art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych jest zgodny z Konstytucją RP w zakresie zasady niepołączalności świadczeń.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że stwierdzenie choroby zawodowej można oprzeć na wysokiej prawdopodobności związku między sposobem wykonywania pracy a chorobą, zgodnie z art. 235¹ k.p., odrzucając konieczność wykluczenia wszystkich pozawywiadowczych przyczyn schorzenia.

W przypadku, gdy skarżący w wyniku konieczności sprawowania opieki nad osobą całkowicie zależną nie jest w stanie podjąć zatrudnienia, przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne. Organy administracyjne są zobowiązane do uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych oraz do rzetelnej oceny dowodów, z wykluczeniem możliwości częściowego zatrudnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie kasacyjnej T. S.A. przeciwko decyzji KNF, potwierdza prawidłowość nałożenia kary pieniężnej z uwagi na brak efektywnego systemu zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, zgodnie z przepisami ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

Skarga kasacyjna oddalona. Brak podstaw do umorzenia składek ZUS w oparciu o przesłanki całkowitej nieściągalności i sytuacji życiowej dłużnika, który nie przedłożył aktualnych dokumentów wykazujących niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb. ZUS prawidłowo zawiesił bieg przedawnienia należności.

Umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wymaga wykazania wyjątkowych okoliczności. Brak wykazania przez dłużnika takich przesłanek i podanie nierzetelnych informacji finansowych uniemożliwia umorzenie długu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za konieczne uchylenie wyroku WSA oraz decyzji organów administracyjnych z powodu niespełnienia przesłanek ustawowych, co do oceny związku rezygnacji z zatrudnienia z niezbędnością opieki nad osobą niepełnosprawną, spełniającą kryteria świadczenia pielęgnacyjnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r., osoba posiadająca prawo do renty nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego bez zawieszenia wdrażania prawa do renty. Realizacja prawa do renty przez jego wypłatę eliminuje możliwość otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego.

NSA uchylił zaskarżony wyrok oraz wcześniejsze postanowienia, uznając A. A. za stronę postępowania dotyczącego nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego. Ponowne rozpatrzenie ma uwzględniać faktyczne sprawowanie opieki nad dzieckiem.

Oświadczenie podnosi, że trudna sytuacja ekonomiczna nie uzasadnia przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku, bez spełnienia ustawowych przesłanek, przy braku szczególnych okoliczności, które uniemożliwiłyby ubezpieczonemu nabycie uprawnień świadczeniowych w trybie zwykłym.

Swobodne ustalenie początkowej daty przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie jest możliwe bez uprzedniego wyeliminowania decyzji o konkurencyjnym świadczeniu. Gdy obowiązuje prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenie pielęgnacyjne można przyznać dopiero po jego ustaniu lub skutecznej rezygnacji.

W sprawie o zwrot nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego na podstawie art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, sąd nie jest w pełni związany ustaleniami faktycznymi i oceną prawną dokonanymi w postępowaniu dotyczącym podlegania ubezpieczeniom społecznym, lecz obowiązany jest do samodzielnego ustalenia, czy w momencie wypłaty świadczenia ubezpieczony miał

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego o sygnaturze K 38/13 skutkuje koniecznością pominięcia niekonstytucyjnego kryterium temporalnego przy orzekaniu w sprawach o świadczenia pielęgnacyjne. Organy administracyjne mają obowiązek zastosować art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, uwzględniając wyrok Trybunału w punkcie zgodności z konstytucją.

Skorygowanie deklaracji rozliczeniowej po dniu 30 czerwca 2021 r., nie samo w sobie nieusprawiedliwia odmowy zwolnienia z opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, gdyż korekta służy ustaleniu prawidłowej wysokości składek, a cel przepisów COVID-19 zakłada ich elastyczność i dostosowanie do zmieniających się okoliczności gospodarczych.