Stosowanie analogii legis w prawie administracyjnym jest dopuszczalne przy istniejącej luce prawnej; nieuprawnione było zastosowanie przepisów ustawy o pomocy społecznej do ustalania dochodu z gospodarstwa rolnego dla potrzeb świadczenia uzupełniającego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nieprzyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jest zgodne z prawem, gdyż Skarżąca nie zawiesiła skutecznie renty przed zmianą przepisów, a kontrola decyzji rentowej nie należy do sądu administracyjnego.

Decyzja Prezesa ZUS w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku była niezgodna z prawem z uwagi na powagę rzeczy osądzonej. Sąd zaakcentował brak nowych okoliczności, istotnych dla zmiany stanu faktycznego, uzasadniając oddalenie skargi kasacyjnej Prezesa ZUS.

Dla uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego istotny jest rzeczywisty zakres i charakter opieki sprawowanej nad osobą niepełnosprawną, a istnienie innych osób zobowiązanych do alimentacji nie stanowi podstawy do odmowy przyznania świadczenia.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczny jest ścisły związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną. Wymaga to wykazania, iż zakres opieki uniemożliwia podejmowanie pracy zarobkowej, nawet w niepełnym wymiarze czasu.

W sprawach o świadczenie pielęgnacyjne, gdzie wniosek o orzeczenie niepełnosprawności złożono przed 31 grudnia 2023 r., stosuje się przepisy obowiązujące przed tą datą, jeżeli wniosek o świadczenie złożono w terminie określonym w art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być odmówione z uwagi na istnienie innych osób alimentacyjnie zobowiązanych, a ocena związku przyczynowego nie może opierać się na braku wcześniejszej aktywności zawodowej. NSA uchylił zaskarżone wyroki, wskazując na konieczność uwzględnienia rzeczywistego zakresu opieki oraz zgodności z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na uchylenie decyzji w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest bezzasadna z uwagi na niepełne skompletowanie materiału dowodowego i niewłaściwą wykładnię art. 28 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2024 r. jest dopuszczalne, jeśli wniosek o ustalenie niepełnosprawności złożono odpowiednio wcześnie, a wniosek o świadczenie w ciągu terminu określonego art. 24 ust. 2a u.ś.r.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na brak wykazania szczególnych okoliczności uniemożliwiających J.Z. wypracowanie wymaganych składek ubezpieczeniowych, co uniemożliwiało przyznanie renty w drodze wyjątku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną wskazując, że brak wypełnienia wymogów formalnych z art. 83 ust. 1 ustawy FUS uniemożliwia przyznanie świadczenia w drodze wyjątku, nie stwierdzając żadnych szczególnych przeszkód zatrudnienia ojca małoletniego.

Przyznanie świadczenia z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej wymaga ustalenia nadzwyczajnych okoliczności powodujących brak spełnienia warunków ustawowych do renty lub emerytury. Odmowa organu ZUS winna być uzasadniona pełnym zgromadzeniem materiału dowodowego i rozważeniem wszystkich istotnych aspektów stanu faktycznego.

Wpis w CEIDG może być dowodem podjęcia działalności gospodarczej, ale nie jest rozstrzygający. Organ administracyjny musi przeprowadzić wyczerpujące postępowanie dowodowe w celu ustalenia faktycznego jej prowadzenia. W przypadku braku takiego prowadzenia organ powinien ponownie przeanalizować dowody.

Decyzja o odmowie umorzenia zaległych składek ubezpieczeniowych osobie niepełnosprawnej, bez pełnego uwzględnienia jej sytuacji zdrowotnej i zdolności zarobkowej, narusza przepisy postępowania administracyjnego i wymaga ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż oddala skargę kasacyjną złożoną na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, potwierdzając prawidłowość działania organu administracyjnego oraz sądu I instancji w postępowaniu dotyczącym umorzenia należności z funduszu stypendialnego.

Brak wiedzy osoby uprawnionej o śmierci dłużnika alimentacyjnego wyklucza uznanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego za nienależnie pobrane, co oznacza brak podstaw do ich automatycznego zwrotu z odsetkami.

Brak uzasadnienia uchwały ustanawiającej zasady lokalizacji punktów sprzedaży alkoholu oraz ich znikoma odległość od obiektów chronionych narusza ustawę o wychowaniu w trzeźwości i zasady poprawnej legislacji, co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności.

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożony po upływie ustawowego terminu skutkuje niedopuszczalnością jego merytorycznego rozpoznania; w braku pełnomocnictwa decyzje doręczane są bezpośrednio stronie.

W sprawie oceny wystąpienia choroby zawodowej zespół cieśni nadgarstka, orzeczenia lekarskie stanowią wiążące dowody i brak podstaw prawnych do ich podważenia, o ile zostały wydane zgodnie z przepisami. Sposób powołania sędziów nie może stanowić przyczyny nieważności postępowania sądowego.

Brak uzasadnienia uchwały gminnej ustanawiającej maksymalną liczbę zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, podejmowanej w ramach uznania administracyjnego, stanowi istotne naruszenie proceduralne i podstawę do stwierdzenia jej nieważności.

NSA oddalił skargę kasacyjną Gminy Tokarnia, potwierdzając, że uchwała narusza prawo poprzez brak uzasadnienia i ustanowienie zasad usytuowania punktów sprzedaży alkoholu niezgodnie z celami ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

W przypadku naruszenia zasady jawności postępowania przez zaniechanie powiadomienia stron o posiedzeniu niejawnym, zachodzi nieważność postępowania sądowego, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Brak uzasadnienia uchwały gminnej określającej maksymalną liczbę zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych stanowi istotne naruszenie procedury, uniemożliwiające kontrolę legalności i uzasadniające stwierdzenie nieważności uchwały w całości.

Świadczenie pielęgnacyjne, oparte na orzeczeniu o niezdolności do egzystencji, jest należne od miesiąca złożenia wniosku o niepełnosprawność, zrównując je z innymi świadczeniami dla niepełnosprawnych od daty wniosku.