Zgodnie z art. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych, niedochowanie terminu poddania się opiece medycznej przez kobietę ciężarną, wynikające z przyczyn obiektywnych, nie wyklucza przyznania dodatku z tytułu urodzenia dziecka. Organy mają obowiązek rzetelnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy.
Brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy opieką nad niepełnosprawnym a rezygnacją z zatrudnienia wyklucza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.
Wyrok Sądu Okręgowego, stwierdzający całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji, może stanowić podstawę do ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego jako równoważnik orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie spokrewnionej w drugim stopniu z niepełnosprawnym, konieczne jest spełnienie warunków z art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, w tym posiadanie orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności przez osobę spokrewnioną w pierwszym stopniu.
Dodatek węglowy przysługuje wyłącznie na gospodarstwo domowe prowadzone pod adresem wskazanym we wniosku, a przebywanie poza tym adresem wyklucza możliwość jego przyznania.
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, gdy opieka nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia podjęcie zatrudnienia. NSA stwierdził, że organ błędnie ocenił charakter opieki, która miała charakter stałej i długotrwałej, uzasadniając tym uchylenie wcześniejszych decyzji i zobowiązanie organu do ponownego rozpoznania wniosku.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podkreślając konieczność dokładnej oceny materiału dowodowego w postępowaniu administracyjnym, uznając, iż wpis w ewidencji producentów rolnych nie jest wystarczającym dowodem na faktyczne prowadzenie gospodarstwa.
Decyzja o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego musi uwzględniać uprzednio ustalone przesłanki przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego, w tym związek przyczynowy między niepodejmowaniem zatrudnienia a sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną.
Rada Gminy Lutowiska przekroczyła upoważnienie wynikające z art. 96 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, określając zasady zwrotu wydatków w programie "Posiłek w szkole i domu", co skutkowało stwierdzeniem nieważności uchwały przez sąd.
Niemieckie świadczenie Kindergeld wlicza się do dochodu na potrzeby ustawy o pomocy społecznej, gdyż nie jest wyłączone w art. 8 ust. 4 u.p.s.; skarga kasacyjna oddalona z powodu niezasadności zarzutów.
Świadczenia specjalne w postaci renty mogą być przyznawane wyłącznie w przypadkach spełniających kryteria 'szczególnie uzasadnionego przypadku', które muszą obejmować wybitne, wyjątkowe osiągnięcia i zasługi, a nie tylko trudną sytuację materialną lub zdrowotną, nawet jeśli wynikają one z poważnego wypadku przy pracy.
Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenia nienależnie pobrane na bazie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego podlegają zwrotowi, niezależnie od faktu przyznania analogicznych świadczeń w innym państwie członkowskim.
Uzyskanie przez pracownika wiedzy o wypowiedzeniu umowy o pracę z innego źródła niż doręczenie pisma zawierającego oświadczenie pracodawcy rozpoczyna bieg terminu do wniesienia odwołania określonego w art. 264 § 1 k.p., nawet jeżeli w okresie stanu epidemii na podstawie art. 98 ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z COVID-19 nie można uznać nieodebranego pisma za doręczone.
Obowiązek szczepień ochronnych wynikający z ustawy jest bezpośrednio wykonalny, a jego niewykonanie uzasadnia prowadzenie postępowania egzekucyjnego, niezależnie od braku indywidualnego kalendarza szczepień i zaświadczeń o przeciwwskazaniach.
Nie jest dopuszczalne jednoczesne pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego oraz emerytalnego przyznanego za granicą, chyba że uprawniony złoży stosowne oświadczenie o rezygnacji z jednego ze świadczeń, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r.
Działania tłumacza w ramach analizowanej umowy nosiły znamiona wykonywania zlecenia, a nie dzieła, zatem tłumacz podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu według przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Opieka naprzemienna uprawnia każdego z rodziców do połowy świadczenia wychowawczego. Zarzuty skargi kasacyjnej wobec decyzji o częściowym zwrocie świadczenia były nieuzasadnione, zatem skarga kasacyjna została oddalona.
Zawieszenie postępowania administracyjnego na wniosek strony, zgodnie z art. 98 § 1 k.p.a., jest dopuszczalne, o ile nie zagraża interesowi społecznemu; organ oceniał uznaniowo brak zagrożenia interesu społecznego w okresie pandemii COVID-19.
NSA podtrzymuje, że postępowanie o dodatek węglowy wymaga wszechstronnej weryfikacji stanu faktycznego, z uwzględnieniem rzeczywistego źródła ciepła, a nie wyłącznie danych w CEEB na dzień 11 sierpnia 2022 r., co ma zagwarantować przyznanie dodatku osobom faktycznie spełniającym ustawowe wymagania.
Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności nie przysługuje, gdy zakres faktycznie sprawowanej opieki ogranicza się do czynności, które przy odpowiedniej organizacji dnia nie uniemożliwiają podjęcia aktywności zawodowej w określonym wymiarze i warunkach, a osoba wymagająca opieki
Posiadanie udziałów w jednoosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością należy traktować jako prowadzenie działalności gospodarczej, co wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.
Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobom innym niż małżonek, wymaga, aby małżonek osoby wymagającej opieki legitymował się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Skarga kasacyjna dotycząca przyznania dodatku węglowego została oddalona, gdyż wnioskodawczyni nie spełniła ustawowego wymogu faktycznego stałego zamieszkiwania pod adresem wniosku, a na lokal już przyznano dodatki innym osobom.
W przypadku składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami, odmowa wszczęcia postępowania o umorzenie tych należności przez organ rentowy ZUS jest prawidłowa i znajduje oparcie w art. 30 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.