Przygotowano na podstawie projektów opublikowanych lub przyjętych przez Radę Ministrów od 16 marca do 17 kwietnia 2024 r.

Przygotowano na podstawie projektów sejmowych procedowanych w okresie od 16 marca do 17 kwietnia 2024 r.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, prowadzi do odmowy przyznania takich korzyści zgodnie z art. 60 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1306/2013.

Tworzenie przez podmioty sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, uzasadnia odmowę przyznania tych korzyści na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1306/2013.

Oznaczenie, które wskazuje bezpośrednio, wyraźnie i jednoznacznie na cechy usług, dla których ma być przeznaczone, ma charakter opisowy i nie posiada zdolności odróżniającej, co wyklucza możliwość udzielenia na nie prawa ochronnego.

Zgłoszenie znaku towarowego będącego nazwą opisową, bez dostatecznych znamion odróżniających i mającego wyłącznie walor informacyjny, nie może prowadzić do uzyskania prawa ochronnego, ponieważ nie spełnia podstawowej funkcji znaku towarowego odróżniania usług jednego przedsiębiorcy od usług innego przedsiębiorcy.

Sztuczne stworzenie warunków wymaganych do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, szczególnie poprzez podział gospodarstw rolnych i tworzenie powiązanych podmiotów, jest sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej i skutkuje odmową przyznania płatności.

Na przedsiębiorcy transportowym ciąży obowiązek przedstawienia wszelkich informacji i dowodów niezbędnych do wykazania przesłanek odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej przewidzianej w art. 22 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (SENT).

Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy SENT ma charakter uznaniowy, co oznacza, że organ może, ale nie musi odstąpić od nałożenia kary w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem publicznym lub interesem podmiotu. Sankcja musi realizować cel ustawy oraz być proporcjonalna do naruszenia.

Organy administracyjne oraz sądy zobowiązane są do dokładnego i pełnego ustalenia stanu faktycznego na podstawie dostępnych dowodów i dokumentów, a także do przeprowadzenia niezbędnego postępowania dowodowego w celu wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.